Ο Άγιος Μεθόδιος

Αίρεση και Ορθοδοξία

Ο Άγιος Μεθόδιος πάσχει διά την πίστιν.  

...Ένας απεσταλμένος του αυτοκράτορος ερχόταν κατά διαστήματα να τον ρωτήση, εάν δεχόταν επί τέλους να πετάξη τις εικόνες για να βγή από τον τάφο του ελεύθερος:

«Είμαι έτοιμος, του απάντησε, να υπομένω χίλιες φορές τον θάνατο παρά να λιγοστέψω τον σεβασμό μου προς τον Σταυρό και την εικόνα του Σωτήρος μου και Θεού μου».

Έμεινε επτά χρόνια σ' αυτή την παράξενη φυλακή. Ο αυτοκράτωρ Μιχαήλ, όταν επλησίαζε να πεθάνη, έδωσε την ελευθερία σε όλους τους φυλακισμένους και επέτρεψε στον Άγιο Μεθόδιο να ξαναδή το φως της ημέρας.

Δεν είχε πλέον παρά το δέρμα πάνω στα οστά του.

Με το λιπόσαρκό του πρόσωπο, με το σαγόνι του σπασμένο και δίχως δόντια και με το κρανίο του χωρίς μαλλιά, έμοιαζε με ένα κινούμενο σκελετό. Η ψυχή του όμως δεν είχε δειλιάσει, η δυναμικότης του παρέμενε αδάμαστη και η αποστολική φλόγα έλαμπε μέσα του πιο ζωηρή και πιο φλογερή όσο ποτέ.

Χρησιμοποίησε αμέσως την ελευθερία και την ευγλωττία, την οποία ο ουρανός του είχε δώσει στο να κηρύττη παντού τον αγώνα και την σταθερότητα στην ορθόδοξη πίστι. Τον έβλεπε κανείς πότε στους ασκητάς και τους μοναχούς, πότε στους κρατικούς υπαλλήλους, πότε στα σπίτια των πατρικίων και των συγκλητικών, στηρίζοντας τους μεν, επαναφέροντας τους δε, στο δρόμο του καθήκοντος, αναζωογονώντας τις ψυχές, φλογίζοντας τα πλήθη.

Όταν πρόσφερε στην μεγάλη πάλι όλες τις υπηρεσίες που θα μπορούσε να περιμένη από αυτόν, διάβηκε την Προποντίδα, επήγε στην επισκοπή της Κίου, και ίδρυσε επάνω στο όρος της επισκοπής το μοναστήρι των Ελεγμών.

Νέα μαστίγωσις

Διεύθυνε λίγα χρόνια την ένθερμη κοινότητά του και ητοίμαζε μοναχούς φλογερούς για τους μελλοντικούς αγώνες, όταν ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος εγκαινίασε κατά το τέταρτο έτος της βασιλείας του τον πιο αιματηρό διωγμό.

Ο Άγιος Μεθόδιος του κατηγγέλθη ως ένας εξαιρετικά επικίνδυνος εχθρός της επισήμου πίστεως και ως ένας επίμονος πρωταγωνιστής της τιμής των εικόνων.

Ο Θεόφιλος τον κάλεσε στην Κωνσταντινούπολι και τον έφερε στο παλάτι: «Πότε θα παύσης, του λέει, να ταράσσης την Εκκλησία και την αυτοκρατορία με τις άκαιρες φιλονεικίες σου για ένα ασήμαντο θέμα, όπως αυτό των εικόνων; Εσύ δεν είσαι που επήγες έως τη Ρώμη για να υποχρεώσης το Πάπα να περιπλακή στη φιλονικία αυτή και ο οποίος ξανάφερες για τον πατέρα μου τόμους δογματικούς, μία νέα ομολογία πίστεως».

« Εάν το θέμα των Εικόνων, απάντησε ο άγιος είναι ασήμαντο και δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς με αυτό, γιατί σείς που έχετε στα χέρια σας την εξουσία και κυβερνάτε τους Ρωμαίους, δεν αφαιρείτε τις δικές σας εικόνες, όπως αφαιρείτε αυτές του Χριστού; Γιατί δεν δέχεσθε να σας τιμούν και να σας δοξάζουν, όπως εννοείτε να τιμάτε και να δοξάζετε τον Ιησού Χριστόν; Αντιθέτως βλέπω, ότι πολλαπλασιάζετε καθημερινώς τις εικόνες σας και ότι ευχαριστείσθε να τις βλέπετε παντού τιμημένες».

Ο Θεόφιλος δεν παραδεχόταν την αντίρρησι, προ παντός διότι του έκλεινε το στόμα. Διέταξε να δώσουν αμέσως εξακόσιους ραβδισμούς στους ώμους και το γυμνό στήθος του άξιου ομολογητού της πίστεως.

Ο άγιος Μεθόδιος, πνιγμένος στο αίμα θεωρήθηκε νεκρός. Το σώμα του, κατά διαταγή του αυτοκράτορος, ρίχθηκε από μία τρύπα στα υπόγεια του παλατιού.

Τη νύχτα γενναίοι χριστιανοί κατόρθωσαν να τον ανασύρουν από εκεί. Με πολλές περιποιήσεις τον ξανάφεραν στη ζωή και με τον καιρό του έδωσαν την υγεία. Επλήρωσαν όμως ακριβά την πράξι αυτή της αφοσιώσεως. Όταν ο Θεόφιλος έμαθε ότι ζούσε ακόμη ο όσιος Μεθόδιος, εδήμευσε τα σπίτια και όλα την περιουσία εκείνων που τον είχαν σώσει...

Ας ευχόμεθα, αγαπητοί, εκτενώς εις τον Κύριον να αναδείξη και σήμερα γενναίους ομολογητάς και υπερμάχους της Ορθοδόξου Πίστεως.

Ευγενίου Βουλγάρεως

Η δύναμις των παπών και εξουσία δεν είχεν άλλα θεμέλια παρά τον δόλον και την ραδιουργίαν και του χυδαίου λαού την υπόληψιν. Υπόληψιν την οποίαν εύρηκαν αυτοί τον τρόπον να την στερεώσουν και από την οποίαν ήξευραν πάντοτε πώς να ωφεληθούν.

Ο Πάπας Κλήμης Η' (1600), προτρέπων εις την αιματοχυσίαν της Ιρλανδίας, εξέδωκε βούλλαν, εν ή έλεγε: «Προτρεπόμεθα λοιπόν υμάς το λαόν, τους ευγενείς, τους στρατιώτας, τους στρατάρχας, να κάμετε όλοι το χρέος σας εις τον ιερόν τούτον και άγιον πόλεμον. Δια να σας καταστήσωμεν προθυμοτέρους ημείς κατά το παράδειγμα των προ ημών Ποντιφήκων απεφασίσαμεν να σας προασφαλίσωμεν με όλας τα βοηθείας του ουρανού, αι οποίαι είναι εις εσάς αναγκαίαι κατά των αιρετικών. Όθεν θαρρούντες ημείς εις το θείον έλεος και εις την εξουσίαν των μακαρίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου, χαρίζομεν εις πάντας υμάς κοινώς και ιδία εις ένα έκαστον την πληρεστάτην άφεσιν απαξαπάντων των αμαρτημάτων υμών, τοιαύτη οίαν και οι προκάτοχοι ημών πάπαι, συνήθειαν είχον να χαρίζουν εις τους σταυροφορούντας και εκστρατεύοντας εις την ιεράν γην της Παλαιστίνης κατά των ασεβών και απίστων».

Αι δύο εξουσίαι εις εν και το αυτό υποκείμενον, η πνευματική τουτέστι δύναμις και η κοσμική δεσποτεία εις τον επίσκοπον Ρώμης, είναι ένας τραγέλαφος τόσον τερατώδης, οπού οι σωφρονέστεροι ανάμεσα εις εκείνους οπού τον τιμούν, δεν ημπορούν ουδ' αυτοί να τον χωνεύσουν. Τόσα αίματα ανθρώπων έχυσε η «Ιερά εξέτασις» των τυράννων οπού επολέμησαν την Εκκλησίαν. Ο γαρ παπισμός από Θεού εστι χωρισμός.