Duchowe Doświadczenia - Opuszczenie przez Boga

Archimandryta Sofroniusz (Sacharow)

Błogosławiony Sylwan z Athos
 

DUCHOWE DOŚWIADCZENIA

OPUSZCZENIE PRZEZ BOGA

(s. 259, fragmenty)

Droga chrześcijanina wygląda mniej więcej tak.

Na początku człowiek poprzez dar łaski zbliża się do Boga; i gdy już jest blisko Niego, rozpoczyna się długi okres prób. Próbie poddawana jest wolność człowieka oraz jego zaufanie do Boga, a próby te są „ciężkie”.

Na początku kierowane do Boga prośby, małe i wielkie,  a nawet dopiero co wyrażone błagania, są zwykle spełniane w sposób natychmiastowy i cudowny. 

Kiedy jednak przychodzi okres prób, wtedy wszystko się zmienia: niebo jakby zamyka się i staje się głuche na wszelkie wołania.

Dla zagorzałego chrześcijanina w życiu nic nie przychodzi łatwo. Ludzkie zachowania w stosunku do niego pogarszają się, przestaje być docenianym; to co otoczenie toleruje u innych, jemu nigdy nie jest wybaczane. Jego praca opłacana jest prawie zawsze poniżej legalnego poziomu, a ciało łatwo poddaje się chorobom. Przyroda, ludzie – wszystko obraca się przeciwko niemu.

Mimo, że jego naturalne skłonności w niczym nię ustępują skłonnościom innych, nie znajduje przyjaznych warunków dla ich rozwoju. Oprócz tego poddawany jest ciągłym atakom ze strony złych sił, a szczytem wszystkiego jest wypełniające go uczucie uciążliwego smutku, spowodowane porzuceniem przez Boga.

Wtedy namiętności sięgają zenitu, ponieważ człowiek doznaje całkowitego porażenia - na wszystkich poziomach swego istnienia.

Bóg opuszcza człowieka?... Czy to możliwe?...

I w wyniku tego, w miejscu poprzedniej Bożej obecności, duszę wypełnia uczucie, że On znajduje się nieograniczenie, niewyobrażalnie daleko, za granicami gwiezdnego świata, a wszelkie kierowane do Niego modlitwy  przepadają bez nadziei w otchłani uniwersum. Wewnętrzny krzyk duszy pogłębia się, lecz ze strony Boga człowiek nie widzi jeszcze ani pomocy, ANI TEŻ zainteresowania. Wszystko staję się wtedy natarczywe.

Wszelkie osiągnięcia zdobywane są przy uyciu nieporównywalnie wielkiego wysiłku. Życie wypełnia znój, wzniecając w człowieku przekonanie, że ciążą na nim klątwa oraz gniew Boży.         

Kiedy jednak wszystkie te próby miną, zauważa, że cudowna opatrzność Boża ostrożnie czuwała nad nim  we wszystkich aspektach jego życia.

Doświadczenie tysięcy lat, przekazywane z pokolenia w pokolenie mówi, że kiedy Bóg ujrzy duchową wiarę człowieka, który walczy w Jego imię, tak jak ujrzał wiarę Hioba, wtedy wprowadza go w głębie i na wysokości, które dla innych nie są dostępne.

Czym bardziej pełna i silniejsza jest wiara oraz zaufanie człowieka do Boga, tym większy będzie stopień próby oraz dopełnienie jego doświadczenia, które jest w stanie osiągnąć wysoki stopień.

Wtedy staje się jasnym, że dotarło ono do granic, których człowiek przekroczyć nie może.