Święty mnich męczennik Ignacy

Święty mnich męczennik Ignacy

(Prepodobnomuczenik Ignatij) lata 60. XIX w. - 1942 (pierwsza niedziela czerwca /n.st./, druga niedziela czerwca /n.st./,
28 lipca / 10 sierpnia)

Święty mnich męczennik Ignacy (Bazyluk) urodził się w latach 60. XIX w. w rodzinie Bazyluków. Nie udało się ustalić ani miejsca, ani do­kładnej daty czy na­wet roku jego urodzin. Na chrzcie rodzice dali mu na imię Jakub.
Gdy poczuł powo­łanie do życia zakon­nego wstąpił do mo­nasteru św. Onufrego w Jabłecznęj - twier­dzy Prawosławia na lewym brzegu Bugu. Przyjął postrzyżyny mnisze otrzymując imię Ignacy.

W okresie międzywojennym był jednym z najstarszych braci wśród mnichów monasteru. Cieszył się autorytetem wśród okolicznej ludności prawosławnej. W monasterze peł­nił funkcję dzwonnika.

Okresem wielkiej próby zarówno dla mnicha Ignacego, jak i dla całej braci zakonnej monasteru w Jabłecznej były lata drugiej wojny świato­wej. We wrześniu 1939 r. wspólnota znalazła się na terenach kontrolowa­nych przez Niemców, tuż przy granicy ze Związkiem Radzieckim. Część pomieszczeń ze wschodniej strony głównego budynku zajął oddział nie­mieckich wojsk pogranicznych. Zarząd nad monasterskim majątkiem prze­jął Niemiec o nazwisku Keller, który pragnąc powiększyć swoje włości przejął cały żywy i martwy inwentarz, zabrał wszystkie zapasy wspólno­ty, a samemu przełożonemu groził powieszeniem. Pomimo powszechnie panującego głodu monaster nie za­przestawał swojej działalności, jak tego oczekiwał Keller. Znienawi­dzeni przez niego bracia monaste­ru wysłali nawet protest do władz, w którym opisali prześladowania z jego strony jakim są poddawani. Keller ze wszech  miar pragnął się za to zemścić. Wykorzystał ku temu okazję, gdy kucharka, która wcze­śniej gotowała w monasterze prze­szła do niego, po czym znowu po­wróciła do brackiej kuchni. Tra­giczne dla monasteru, a najbardziej dla samego mnicha Ignacego, oka­zały się być wydarzenia nocy z 9 na 10 sierpnia 1942 roku.

Wieczorem 9 sierpnia Keller hojnie ugościł wódką stacjonują­cych w monasterze pograniczników. Podpuścił też ich, że kucharka za­mieszkująca w budynku przełożonego wspólnoty ukradła broń. Poszuku­jąc rzekomo skradzionej broni pijani żołnierze zaczęli demolować budy­nek. Kucharka zdążyła wyskoczyć przez okno i uciec, zaś pozostałych mieszkających w nim mnichów wyprowadzono na zewnątrz, a sam bu­dynek podpalono. Podobnie uczyniono z budynkiem, gdzie mieściły się cele pozostałych mnichów, którym początkowo nie pozwalano wyjść z pło­nącego już budynku, ani też go gasić, później jednak również ich wypro­wadzono na plac, grożąc rozstrzelaniem. Część braci widząc, co się dzieje zdołała uciec. Pozostali tylko starzy i słabi.

Mnich Ignacy, choć miał już około 80 lat, początkowo wraz z in­nymi uciekł z domu przełożonego monasteru (gdzie mieściła się jego cela) do sadu. Jednak widząc rozprzestrzeniający się pożar Ignacy powrócił, wszedł na dzwonnicę i zaczął dzwonić na trwogę. Stając w obronie mo­nasteru poniósł męczeńską śmierć. Zgodnie ze świadectwem ówcze­snego biskupa, a późniejszego metropolity Tymoteusza (Szrettera), który pełnił wówczas funkcję przełożo­nego monasteru, został on bestialsko za­bity przez faszystów, tak, że przez watówkę, w którą był odziany, wyszły żebra.

Dzwon na trwogę przywołał do mo­nasteru wiernych ze wsi, lecz nie pozwo­lono im gasić pożaru. Żołnierze, którzy wywołali pożar oznajmili wszystkim przybyłym z powodu usłyszanych wy­strzałów, że to właśnie na nich napadnię­to i aby bronić się musieli wzniecić ogień. Przełożony i bracia, jako winowajcy na­padu czekali na placu na rozstrzelanie.

(...) Męczennik Ignacy został pochowany na monasterskim cmentarzu. Wiosną 2003 r. otwarto jego grób. Relikwie męczennika umieszczono wówczas w cerkwi św. Onufrego.

Uchwałą Sw. Soboru Biskupów Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego z 20 marca 2003 r. mnich Ignacy został zaliczony do gro­na świętych i włączony do Soboru Świętych Męczenników Ziemi Chełm­skiej i Podlaskiej. Uroczystości kanonizacyjne odbyły się w dniach 7-8 czerwca 2003 r. w Chełmie.

Na podstawie fragmentów książki Jarosława Charkiewicza, Męczennicy XX wieku. Martyrologia Prawosławia w Polsce w biografiach świętych, (Warszawska Metropolia Prawosławna, Warszawa 2008), udostępnionych dzięki uprzejmości Autora.