Μια εικόνα, ένα παράδειγμα

ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια σπουδαία διδασκαλία τάξεως και υπευθυνότητος μέσα στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Μας διδάσκουν νεοφώτιστοι της Αφρικής. Πολλοί θεωρούν τους ανθρώπους αυτούς όχι τόσο «πνευματικούς» ή ακόμη και Ορθοδόξους εξαιτίας κάποιου συμφέροντος κλπ. Τα παραδείγματα αυτά μας αποδεικνύουν πως υπάρχουν πολλοί νεοφώτιστοι οι οποίοι διακρίνονται από υψηλή πνευματικότητα και γνήσιο Ορθόδοξο φρόνημα, πολλές φορές σπάνιο στα «καθ’ ημάς».

***

Ήταν Κυριακή 17/02/2010, όταν μία ομάδα 18 ανθρώπων από Αθήνα και Λάρισα καθ' οδόν προς Μπουκόμπα Τανζανίας εκκλησιάζονται στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Καμπάλα Ουγκάντας. Λειτουργός ό Σεβασμιότατος Ιωνάς. Το ταξίδι ήταν αρκετά κουραστικό, αφού μεσολαβεί και μία νύκτα με ελάχιστο ύπνο. Η είσοδος στον ναό, τί περίεργο, διώχνει κάθε κούραση. Για μερικούς από την ομάδα όλα είναι πρωτόγνωρα, για άλλους επανάληψη παλαιών εμπειριών, στον ίδιο ναό. Η συγκίνηση όμως είναι η ίδια.

Η Θεία Λειτουργία προχωρεί, οι πιστοί συμμετέχουν με υπέροχες φωνές, με κατάνυξη και προσοχή. Κάποιος από την ομάδα στρέφει το βλέμμα του από το Ιερό λίγα μέτρα μπροστά του, στους πιστούς. Και να άθελα του μένει για ώρα σε μία εικόνα. Είναι ένα κοριτσάκι 11-12 ετών πού κρατάει αγκαλιά ένα αδελφάκι του 1-2 ετών. Στέκεται όρθιο μπροστά-μπροστά, κάνει προσπάθειες να κρατήσει το αγοράκι ήσυχο, το αγκαλιάζει, το χαϊδεύει, του μιλάει σιγανά. Όταν δεν του μιλάει ψάλλει, σιγοψιθυρίζει ανοιγοκλείνοντας το στόμα του, ενώ τα χέρια του στηρίζουν τον μικρό πάνω στο ξύλινο διαχωριστικό του ναού. Ο μικρός πού κάποια στιγμή δείχνει ανησυχία, θέλει να κλάψει. Η αδερφή τον παίρνει έξω, δεν πρέπει να ενοχλούνται όσοι προσεύχονται. Γυρνάει ξανά μέσα στον ναό, ό μικρός είναι ήσυχος, όμως όχι για πολύ. Η σκηνή της αποχώρησης και επιστροφής επαναλαμβάνεται 3-4 φορές αθόρυβα, προσεκτικά. Έφθασε όμως η ώρα: «Μετά φόβου Θεού Πίστεως και Αγάπης προσέλθετε».

Τα δύο αδερφάκια μπαίνουν στην σειρά, είναι μεγάλη η σειρά των παιδιών    
Για αυτό ήρθαν, κοινώνησαν, φεύγουν.

Όμως η εικόνα τους δεν έπρεπε να χαθεί ,η εικόνα ενός κοριτσιού της Αφρικής, πού φροντίζει, τον μικρό της αδελφό, πού τον οδηγεί στον Χριστό, σε Αυτόν πού το ίδιο ήδη γνωρίζει, πού παίζει τον ρόλο της μητέρας, που ίσως έχει την φροντίδα άλλων παιδιών.   

Έπρεπε να αποτυπωθεί κάπου η έκφραση της χαράς και του  θριάμβου  του  προσώπου  του, εκπληρώθηκε ό σκοπός της παρουσίας τους στον ναό του Θεού. Ο Χριστός κατοίκησε στην ψυχή και στο σώμα τους.

Έπρεπε  να γίνει  παράδειγμα, έλεγχος, αφορμή για συγκρίσεις. Τι γίνεται, αλήθεια, σε ένα ναό της ορθόδοξης από αιώνες, πατρίδας μας;

Έτσι βιώνουν τα παιδιά μας την παρουσία τους μέσα στο σπίτι του Άγιου Τριαδικού Θεού; Έτσι στέκονται; Έτσι συμμετέχουν; Έτσι κοινωνούν;

Έτσι η αποτύπωση γίνεται αυθόρμητα με το κλικ της φωτογραφικής μηχανής. Ίσως οι μορφές τους και η μικρή τους ιστορία προκαλέσουν και σε άλλους τα ίδια αισθήματα στοργής, αγάπης, συγκίνησης πού προκλήθηκαν σε αυτόν που έζησε από κοντά τη τόσο διδακτική για όλους, μικρούς και μεγάλους, παρουσία τους. Οι ιστορίες από την ζωή των αδελφών μας Ορθόδοξων Αφρικανών πάντα θα μας συγκλονίζουν και είναι τόσες πολλές!!!!!

Ε.Χ.Ζ

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ
ΠΟΡΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΑΠΡΙΛΙΟΣ
ΛΑΡΙΣΑ 2010