Ποιμαντορική Εγκύκλιος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδά επι τη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΛΑΓΚΑΔΑ, ΛΗΤΗΣ & ΡΕΝΤΙΝΗΣ

Αριθμ. Πρωτ.: 570

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
του ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΛΑΓΚΑΔΑ, ΛΗΤΗΣ ΚΑΙ ΡΕΝΤΙΝΗΣ κ.κ. ΙΩΑΝΝΟΥ

Ἐπί τῇ Ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου

Πρός τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα
τῆς Ἱεράς Μητροπόλεως Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης

«Ἐν τῇ Κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε».

Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ὁ θάνατος εἶναι τό γεγονός πού αφαιρεῖ ἀπό τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου τή χαρά, τήν εὐτυχία καί τή γαλήνη. Ὅμως, ἄν καί ὁ θάνατος εἶναι τό πικρόν ποτήριον πού ὁ κάθε ἄνθρωπος γεύεται σέ αὐτή τή ζωή, ταυτοχρόνως γίνεται καί ἡ αἰτία καί ἡ ἀφορμή ἀφυπνίσεως προκειμένου, συνειδητοποιώντας κανείς τήν τραγικότητά του, νά ἀποφύγῃ τόν αἰώνιο θάνατο πού σημαίνει τόν αἰώνιο χωρισμό τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεόν. Πρόσκαιρος ὁ χωρισμός, ὅταν ὁ θάνατος ἐπισυμβαίνει, διότι ἡ ζωή τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας εἶναι ζωή πού ἐπαγγέλλεται τό μεγαλεῖο καί τό μοναδικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως. Τό σύμβολον τῆς Πίστεώς μας διατυπώνει μέ τόν πιό ἀληθινό τρόπο τήν προσδοκία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό μυστήριον τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. «Προσδοκῶ Ἀνάστασιν νεκρῶν καί Ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος».

Ἡ Παναγία μας εἶναι τό πρόσωπο πού πρωτεύει καί σέ αὐτό τοῦτο τό γεγονός τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου. Πρωτεύει, διότι ἡ ἴδια γεύεται καί τῆς πικρίας ἀλλά ταυτοχρόνως καί τῆς ὡραιότητος καί τοῦ γλυκασμοῦ τῆς συντριβῆς τοῦ θανάτου, τόν ὁποῖον συνέτριψε καί κατήργησε ὁ Υἱός της καί Θεός τοῦ παντός. Καί Ἐκείνη, ὡς Μητέρα τῆς Ζωῆς πλέον, ἀπολαμβάνει αὐτήν τήν Οὐράνιον Καρποφορίαν. Εἶναι ἡ μετά θάνατον Ζῶσα, εἶναι Ἐκείνη πού κατορθώνει νά περάσῃ τόν θάνατον, νά ζήσῃ τήν πικρίαν τοῦ θανάτου καί νά βιώσῃ τήν κατάργησίν του.
Ὁ θάνατος μετά τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὕπνος. Γι’ αὐτό καί δέν ὁμιλοῦμε διά τόν θάνατον τῆς Θεοτόκου ἀλλά ὁμιλοῦμε διά τήν Κοίμησίν της καί ψάλλομεν: «Ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε». Καί πράγματι, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Παναγία μας ἀπό τήν ἡμέραν ἐκείνην τῆς ἐνδόξου Κοιμήσεώς της δέν εἶναι μόνον παροῦσα στήν τοπική ζωή τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, ὅπου διέδραμε τόν βίον Της, ἀλλά εἶναι παροῦσα σέ ὁλόκληρη τήν Οἰκουμένη. Εἶναι τό ὄνομά Της πολυύμνητον καί ἡ ἴδια μεγαλύνεται ἀπό ὅλες τίς γενεές τῶν ἀνθρώπων, συμφώνως μέ τούς λόγους πού ἡ ἴδια ἀπεκάλυψε προφητικῶς: «Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαί»». Καί πράγματι ὅλες οἱ γενεές τῶν ἀνθρώπων μακαρίζουν τήν μόνην Θεοτόκον. Μακαρίζουν τό Πρόσωπο ἐκεῖνο τό Ἅγιον καί Ἱερόν, πού ἔγινε ἡ αἰτία νά καταργηθῇ ὁ θάνατος τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καί νά δοθῇ πλέον ἡ εὐλογία τῆς ἀφθαρσίας καί τῆς ἀθανασίας καί νά πηγάσῃ ἐκ τῆς Κυρίας Θεοτόκου ἡ ἀπαρχή τῆς ἄλλης βιοτῆς, ἡ Καινούργια Ζωή, ἡ Ζωή ἡ αἰώνια καί ἄφθαρτος.

Αὐτή τή ζωή εὐαγγελίζεται μέ τήν Κοίμησίν της ἡ Παναγία μας. Δηλαδή, ἐνῶ ἡ ἴδια φεύγει ἀπό αὐτή τή ζωή εἶναι πάλι μαζί μας, δέν μᾶς ἐγκαταλείπει, γιατί ἡ Ζωή τοῦ Οὐρανοῦ, ἡ Ζωή τῆς Καινῆς Κτίσεως, ἡ Ζωή τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ εἶναι τό δυναμικό ἐκεῖνο γεγονός, πού καλύπτει τό φάσμα τῆς ὑπάρξεώς μας σέ ὅλες του τίς διαστάσεις. Αὐτή ἡ Αἰώνιος Ζωή, τήν ὁποία ἔφερε στόν κόσμο καί πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἔδωσε ἀφθαρσία στήν ἴδια. Αὐτή ή Ἀφθαρσία εἶναι, ἀγαπητοί μου, τό δῶρο πού χαρίζει ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο πού θέλει νά ζήσῃ. Καί ἡ Παναγία μας ἔρχεται ὡς Μητέρα αὐτῆς τῆς Καινούργιας Ζωῆς καί μας ἀγκαλιάζει ὅλους. Ἔρχεται καί χτυπᾷ τήν πόρτα τοῦ καθενός μας, γιά νά μᾶς μεταφέρῃ το Μήνυμα, ὅτι δέν ὑπάρχει πλέον θάνατος. «Θάνατος οὐκέτι κυριεύει». Ἔρχεται γιά νά μᾶς μεταφέρῃ τό Μεγάλο Μήνυμα, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Υἱός της εἶναι Ἐκεῖνος πού μεταποιεῖ τό θάνατο σέ ζωή, τήν πικρία σέ γλυκύτητα, τή δοκιμασία σέ γεγονός κατά τό ὁποῖον ὁ ἄνθρωπος ἀπολαμβάνει τά ἐπινίκια τῆς συντριβῆς τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου.

Ὁ κόσμος στόν ὁποῖον ζοῦμε, ἀδελφοί μου, εἶναι ἕνας κόσμος μέ πολλαπλά προβλήματα καί μέ πολλές συγκρουσιακές καταστάσεις. Ἡ ζωή μας καθημερινῶς εἶναι ἀπό τή μία πλευρά μία εὐλογία ἀπό τόν Θεόν καί ἀπό τήν ἄλλη ἕνα πολυώδυνο μαρτύριο μέ πειρασμούς, θλίψεις καί δοκιμασίες. Πολλές φορές ὁ ἄνθρωπος νιώθει τή μοναξιά καί τήν ἐγκατάλειψη, νιώθει πώς δέν ἔχει τή βοήθεια κανενός. Πιστεύει, ὅτι πουθενά δέν μπορεῖ νά ἐλπίζῃ. Καί ὅμως! Αὐτή τήν ὥρα τή δύσκολη ὁ στίχος τοῦ Τροπαρίου τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου μᾶς δίδει τήν ἀφορμή νά συνειδητοποιήσουμε, ὅτι δέν εἴμαστε μόνοι, δέν εἴμαστε ἐγκαταλελειμμένοι. Ὑπάρχει ἡ Μητέρα μας, ἡ Παναγία μας, ἡ ὁποία ἀνοίγει τήν ἀγκαλιά Της, γιά νά μᾶς ἀγκαλιάσῃ ὅλους ἀνεξαρτήτως, ὅποιοι καί ἄν εἴμαστε, ὅσο μακριά καί ἄν στεκόμαστε ἀπό τό δρόμο τοῦ Υἱοῦ της, ὅσο μακριά καί ἄν εἴμαστε ἀπό τήν ἴδια Της τήν Χάριν, τήν ἴδια Της τήν εὐλογία, ὅσο ἀπόμακροι καί ἄν εἴμαστε ἀπό τό Θεῖο Μεγαλεῖο τοῦ ταπεινοῦ Της φρονήματος, ὅσο καί ἄν ἀπέχουμε ἀπό τήν ὑπακοή Της πρός τό Θεῖο Θέλημα. Ἐκείνη μᾶς ἀγκαλιάζει σάν Μητέρα στοργική καί δείχνει στόν καθένα ἀπό ἐμᾶς τόν ἀληθινό δρόμο τῆς ζωῆς. Δέν ἔχει ἐγκαταλείψει ἡ Παναγία μας τόν κόσμο. Το μαρτυροῦν τά θαύματά Της. Τό μαρτυροῦν οἱ λαμπρές Πανηγύρεις τῶν ἡμερῶν αὐτῶν. Μά πάνω ἀπό ὅλα τό ἀποδεικνύει ἡ παρουσία τῆς Παναγίας μας στή ζωή μας. Τό διακυρήσσει ἡ ἴδια Της ἡ Κοίμησις, πού παραμένει γεγονός χαρᾶς.

Ναί! Σήμερα ὅλοι γιορτάζουμε. Γιορτάζουμε τήν Κοίμησιν. Δέν γιορτάζουμε τό θάνατο, ἀλλά τήν κατάργησίν του. Γιορτάζουμε τή Μεγάλη Ἑορτή τῆς Ἀθανάτου Ζωῆς, τήν ὁποία ἔφερε στόν κόσμο ἡ Παναγία μας. Γι’ αὐτό καί ἡ σημερινή Ἑορτή «Πάσχα τοῦ Καλοκαιριοῦ» ἀποκαλεῖται. Αὐτή τή ζωή ἄς ἀγαπήσουμε. Αὐτή τή ζωή ἄς προσπαθήσουμε νά οἰκοδομήσουμε μέ τίς πράξεις καί τίς ὀρθές ἐπιλογές μας καί νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ἡ τῶν Οὐρανῶν Ὑψηλοτέρα Ὑπάρχουσα, ἡ Πηγή τῆς Ζωῆς, ἡ Μεταστάσα πρός τή Ζωή γιά μία ἀκόμα φορά θά δώσει στή ζωή μας τή μαρτυρία τῆς ἀθανάτου καί εὐλογημένης παρουσίας Της.

Ἄς καταφύγουμε στή σκέπη Της. «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς». «Ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε». Μή ἐγκαταλείπεις ἡμᾶς, Πανύμνητε Μῆτερ τοῦ Κυρίου. Σκέπασον ὑπό τήν σκέπην Σου κάθε ἕναν, πού καταφεύγει καί καταθέτει στή δική Σου ἀγάπη τή βεβαία ἐλπίδα καί τήν ἀψευδῆ προσδοκία τοῦ ἐλέους Σου.

Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα σέ ὅλους. Ἡ Παναγία νά εἶναι βοήθειά μας καί νά σώζῃ τόν κάθε ἕναν ἀπό ἐμᾶς, τήν τοπική μας Ἐκκλησία, τήν πατρίδα μας καί ὅλον τόν κόσμον ἀπό κάθε δοκιμασία, θλίψη καί συμφορά.

Διάπυρος πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον Εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† ὁ Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης Ἰωάννης