Επιστολή ετεροδόξου


Επιστολή εκ μέρους ετεροδόξου κυρίας
Κείμενο: ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΟΡΘΗ ΔΟΞΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΕΙΔΟΛΟΛΑΤΡΕΙΑ ΕΙΚΟΝΩΝ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΜΝΗΜΟΣΗΝΑ ΟΠΩΣ ΚΑΝΑΝΕ ΟΙ ΑΡΧΑΙΕΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΥΣ, ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΧΕΔΩΝ. ΑΛΛΑ ΤΗ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙ'ΑΥΤΑ ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΖΩΗ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΩΣ ΣΤΗΝ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ. ΕΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΟΡΘΗ ΔΩΞΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΧΑΑΒ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΕΣΑΒΕΛ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ, Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΕΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΜΑ. Ο ΘΕΟΣ ΠΡΩΤΩΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΠΕΡΔΕΒΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΩΣΗ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΝΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΝ ΤΙΣ 10 ΕΝΤΟΛΕΣ. ΒΕΒΑΙΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΔΕΙ ΑΥΤΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΛΗΣΗ ΕΓΓΕΦΑΛΟΥ. ΟΜΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑΣ ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΤΗ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΘΑ ΔΩΣΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΓΙΑ ΠΟΛΑ ΛΑΘΗ. ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΟΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

 

 

Η απάντησις της μονής μας προς την κυρία

Αξιότιμη κα Μ. Ρ.

     Σας ευχαριστούμε για την επιστολή σας μέσω του διαδικτύου αν και ομολογουμένως δεν ήταν και τόσο ευχάριστη, διότι πρόκειται μάλλον για ένα κατηγορητήριο προς την Ορθόδοξη Πίστη. Σας απαντούμε όμως υπακούοντας στην Αποστολική εντολή (Α' Πετρ.3,15).
    
Εκ προϊμίου πρέπει να τοποθετήσουμε ορισμένα πράγματα στην θέση τους. Από τα λεγόμενά σας γίνεται πασιφανέστατο πως ανήκετε σε κάποια προτεσταντική ομάδα. Μας ελύπησε πολύ- και ίσως μας υπέβαλε σε σκέψεις- το ότι αυτό το αποσιωπάτε αν και είναι απαραίτητο στοιχείο για την διεξαγωγή διαλόγου θρησκευτικού περιεχομένου. Επίσης βασικό στοιχείο του διαλόγου είναι η χρήση επιχειρημάτων υπέρ των εκτιθέμενων θέσεων. Αντίθετα το γράμμα σας - συγχωρήστε μας αλλά οφείλουμε να το παρατηρήσουμε- βρίθει από αφορισμούς και κατηγορίες και μόνον. Παρά ταύτα θα αναφερθούμε σε πέντε θέματα, τα οποία θίγετε, εν συντομία. Εννοείται πως τέτοιου είδους θέματα μπορούν να αποτελέσουν ολόκληρους τόμους.
    
Ξεκινούμε από την σχέση Εκκλησίας- Παράδοσης. Στην επιστολή σας, αν και αναφέρεστε σ' αυτό στις τελευταίες γραμμές το χαρακτηρίζετε με την λέξη «πρώτον»(;), γι' αυτό και εμείς αρχίζουμε απ' αυτό. Ένας άλλος λόγος είναι η εξέχουσα σημασία αυτού του θέματος που αποτελεί και βάση για οποιαδήποτε άλλη απάντηση. Κατ' αρχήν όταν μιλούμε για Ιερά Παράδοση δεν πρέπει να την συγχέουμε με οποιεσδήποτε άλλες παραδόσεις (θρησκευτικές, λαϊκές, τοπικές κλπ.) οι οποίες αποτελούν «διδασκαλίες και εντάλματα ανθρώπων» (Μτθ. 15,9). Και τούτο το υπερτονίζουμε σε αντιπαραβολή με διάφορες θρησκευτικές ομάδες οι οποίες ερμηνεύουν την Αγ. Γραφή κατά την δική τους παράδοση ενώ κατά τα άλλα διδάσκουν την άρνηση της Παραδόσεως (όπως ακριβώς και η δική σας).
    
Η Ιερ. Παράδοση είναι- μπορούμε να πούμε- η ψυχή του σώματος της Εκκλησίας. Δεν είναι δυνατόν να χωρισθούν αυτές οι δύο έννοιες αφού πρόκειται για τις δύο όψεις του αυτού νομίσματος. Δεν είναι απλώς οι διδασκαλίες που παραδίδονται από μία γενεά στην επόμενη αλλά η βίωση της ορθής δόξας και της πνευματικής αναγέννησης, η οποία οδηγεί στη θέωση. Αυτός είναι ο λόγος που οι Άγιοι είναι Πατέρες Πνευματικοί και όχι απλοί διδάσκαλοι (Α' Κορ. 4,14-16). Αυτοί είναι οι όντως ενωμένοι μετά του Ιησού Χριστού, την κεφαλή της Εκκλησίας. Σ' Αυτήν παραδόθηκε «άπαξ» (Ιουδ. 3) η ορθή Πίστη και μόνον όποιος ανήκει σ' Αυτήν (βρισκόμενος σε κατάλληλη πνευματική κατάσταση) μπορεί να ερμηνεύει ορθά την Αγ. Γραφή (Β' Θεσ. 3, Β' Πετρ. 3,16, Ιουδ. 3-4 κλπ.). Οι Άγιοι εβίωσαν την Πίστη, παραλαμβάνοντάς Την απαραχάραχτη από τον Θεάνθρωπο Χριστό και τους Αγ. Αποστόλους και την παρέδωσαν στους επομένους (Α' Ιωαν. 1,1-3), σε μία συνεχή και απαρέγκλιτη πορεία αυτής της ίδιας Αγιοπνευματικής εμπειρίας. Έτσι διαφυλάχτηκε η Αλήθεια μέχρι τις ημέρες μας (Β' Τιμ. 1,13-14).
    
Μάλιστα, κα Ρ., η Ιερ. Παράδοση είναι αδιάσπαστη από την Εκκλησία, και όποιος την απαρνείται χαρακτηρίζει τον Κύριο (φευ! της βλασφημίας) ως ψεύτη! Διότι αυτός διακήρυξε πως η Εκκλησία Του δεν θα νικηθεί ούτε από τον Άδη (Μτθ. 16,18) και ότι Αυτός θα είναι πάντοτε ενωμένος με τα μέλη Της (Μτθ. 28,20), πώς λοιπόν πολλές θρησκευτικές ομάδες διεκδικούν την αυθεντία της Εκκλησίας έχοντας πεντακόσια έτη ζωής ή και λιγότερα; Κλείνοντας παραθέτουμε μερικά από τα πολλά αγιογραφικά χωρία που επιβεβαιώνουν την αλήθεια για την Ιερ. Παράδοση: Β' Θεσ. 2,15, Α' Κορ. 11,2, Α' Κορ. 5,9, Φιλ. 4,9, Β' Ιωαν. 12, Γ' Ιωαν. 6,13, Ιωαν. 21,25 κλπ.).
    
Συναφές με τα προηγούμενα είναι το ότι θίγετε την μοναδικότητα της Εκκλησίας (νομίζουμε ότι αυτό εννοείτε, αν και υπάρχει ασάφεια). Θεωρούμε ανάξιο συζητήσεως ένα τέτοιο θέμα το οποίο εναργέστατα διευκρινίζεται από την Αγ. Γραφή. Πουθενά στα Ιερά κείμενα δεν αναφέρεται κάτι που να δικαιολογεί ύπαρξη πολλών εκκλησιών (εννοείται ως σώματα ομοπίστων και όχι ως τοπικές Εκκλησίες του αυτού σώματος). Η Εκκλησία είναι ΜΙΑ και μόνη όπως διακήρυξε ο ίδιος ο Ιδρυτής Της (Μτθ. 16,18) και οι Άγιοι Απόστολοί Του. Είναι το σώμα του Χριστού (Α' Κορ. 12,12-27) και Αυτός η κεφαλή Της (Εφεσ. 5,2). Και μόνον αυτό να συλλογιστούμε δεν είναι δυνατόν να μιλήσουμε για πολλά σώματα. Τι βλασφημία! Αλλά έτσι δικαιολογείται η τοποθέτηση «άλλης κεφαλής» στα διάφορα σώματα...
    
Εφόσον γνωρίζουμε πως η Εκκλησία είναι «στύλος και εδραίωμα της Αληθείας» (Α' Τιμ. 3,15) ακολουθώντας την διδασκαλία Της πράττουμε το θέλημα του Θεού (Λουκ. 10,16). Έτσι τα προαναφερόμενα αρκούν για να πιστοποιήσουν κάθε θέμα. Παρά ταύτα θα σας πληροφορήσουμε επί τροχάδην και για τα άλλα που θίγετε.
    
Ομολογούμε πως ιδιαίτερη εντύπωση μας προξένησε η επιμονή σας στην μομφή προς την Ορθοδοξία για «ειδωλολατρία» και «αθέτηση» των 10 εντολών. Κάνετε λόγο περί αυτών εφτά φορές σ' ένα κείμενο δεκαεφτά σειρών (!;). Μην πλανάσθε, κυρία μου, ακούγοντας ανακρίβειες. Αυτή η κατηγορία που προσάπτεται προς εμάς από τους αιρετικούς είναι η πλέον κακοήθης. Η Εκκλησία του Κυρίου ποτέ δεν ελάτρεψε και δεν προσκύνησε ως Θεόν κάποιο πρόσωπο ή πολύ περισσότερο κάποιο αντικείμενο. Πάσα προσκύνηση και λατρεία αναφέρεται στον Έναν εν Τριάδι Αληθινόν Θεόν. Επειδή, όμως «ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί» (Α' Τιμ. 3,16) κατασκευάζουμε εικόνες του Χριστού κατά την ανθρώπινή Του φύση. Επίσης, ο Κύριος μας «προόρισε συμμόρφους της εικόνος του υιού αυτού» (Ρωμ. 8,29) και μας ανακαίνισε δια της ενανθρωπήσεώς Του λαμβάνοντας μέρος στην Δόξα Του (Ρωμ.8,21). Έτσι μπορούμε να εικονίζουμε και τους Αγίους ως ιερά παραδείγματα (περισσότερες διευκρινίσεις στο Συνοδικό της Ορθοδοξίας. Αποφάσεις Ζ' Οικουμ. Συνόδου). Σκεφθείτε, παρακαλώ, λογικά και κρίνετε! Άραγε ένα παιδί που κατασπάζεται την φωτογραφία της κεκοιμημένης μητέρας του μήπως παραφρόνησε και τιμά το χαρτί ως μάνα; (Τηρουμένων βέβαια των αναλογιών μεταξύ παραδείγματος και Χαρισματικής πραγματικότητος στις Άγιες Εικόνες). Και κάτι ακόμη επί των λόγων σας. Θεωρήσαμε προσβλητικό για άπαν το ελληνικό στοιχείο αυτό που καταγράψατε. Οι Έλληνες υπήρξαν ειδωλολάτρες εξαιτίας της άγνοιας. Όμως πάντοτε αναζητούσαν με δίψα το Ανώτερο, το Αληθινό. Όταν τους αποκαλύφθηκε Το σφιχταγκάλιασαν και προσέφεραν για την διάδοση του Χριστιανισμού την γλώσσα και την φιλοσοφία.
    
Όσον αφορά στην «4η εντολή», που λέτε ότι δεν τηρείται, πρέπει να τονίσουμε πως εάν τηρούνταν (όπως εσείς το εννοείτε) θα ήμασταν Εβραίοι και όχι Χριστιανοί. Το Σάββατο ορίσθηκε για τον λαό Ισραήλ (Εξ. 31,12-17). Με την έλευση του Χριστού έχουμε μια νέα πραγματικότητα έναντι του Νόμου (Μτθ. 5,17 και 9,15-17). Ο Κύριος μεταμορφώνει τα πάντα (Β' Κορ. 5,17) και συνάπτει «διαθήκη καινή» (Λουκ. 22,21) μετά του «νέου Ισραήλ», την Εκκλησία. Άλλωστε Αυτός είναι «ο Κύριος... και του σαββάτου» (Μρκ. 2,28), ο Οποίος «παραβιάζει» αυτό κατά τις εβραϊκές αντιλήψεις (Μτθ. 12,5-13)- αλλά και μερικών «χριστιανών» στις ημέρες μας- και ορίζει τι ζητά από τον πιστό (Ιωαν. 4,24-26). Ο «νέος Ισραήλ» τιμά ιδιαιτέρως την Κυριακή, πρώτη και ογδόη ημέρα με εσχατολογικές προοπτικές, κατά την οποία Ανέστη ο Κύριος. Πώς λοιπόν να μην εξαίρουμε ιδιαιτέρως αυτήν την ημέρα; Αυτό μας παρέδωσαν οι Άγιοι Απόστολοι (σύμφωνα με αρχαιοχριστιανικές μαρτυρίες) και αυτό θα διατηρήσουμε έως της συντελείας του αιώνος.
    
Σε άλλο σημείο της επιστολής σας σημειώνετε πως ο Θεός δεν θέλει μνημόσυνα(;!). Αυτομάτως, στον ανθρώπινο νου σχηματίζεται μια περιπαιχτική ερώτηση. Δεν την καταγράφουμε γιατί δεν θέλουμε να γίνουμε σκωπτικοί... Η Εκκλησία του Χριστού τελεί μνημόσυνα και δεήσεις υπέρ των κεκοιμημένων βασιζόμενη στη σύστασή Της ως «κοινωνία αγίων» (ζώντων και κεκοιμημένων), στην πίστη της ανάστασης, στην Ιερ. Παράδοσή της και φυσικά στην Αγ. Γραφή (μερικά χωρία: Νεεμ. 9,12, Α' Βασ. 31,13, Ιερεμ. 16,7 και το Β' Τιμ. 1,18 σε συσχετισμό με 4,16). Άλλωστε ο ίδιος ο Κύριος μας έδωσε την εντολή να προσευχόμαστε για οποιοδήποτε θέμα και μάλιστα μας βεβαίωσε για την δύναμη της προσευχής (Μτθ. 7,7-8, Ιακ. 5,16) που δύναται να «μεταστρέψει» και την απόφασή του Θεού (π.χ. Εξ. 32,14). Πώς εσείς περιορίζετε την δύναμη και την αγάπη του Κυρίου; Και πώς οριοθετείτε την αγαπητική διάθεση του κάθε πιστού που δηλώνεται δια της ελπιδοφόρου προσευχής; Μήπως δεν πιστεύετε στην Ανάσταση; Τότε όλα είναι μάταια (Α' Κορ. 15,12-20), λυπούμεθα.
    
Δεν είναι δυνατόν να προσπεράσουμε μια φράση σας στις τελευταίες γραμμές αναφορικά με «πλύση εγκεφάλου» στην οποία έχει υποβληθεί «ο κόσμος» (προφανώς εννοείτε οι πιστοί). Δεν σας τιμά καθόλου η διπλή αυτή προσβολή. Πρώτον προς εμάς, ως ταγούς της Εκκλησίας (γιατί από ποιόν θα διενεργηθεί αυτή η «πλύση») και πολύ περισσότερο προς τον πιστό λαό του Θεού, που συλλήβδην υποβιβάζετε τοιουτοτρόπως. Πρέπει όμως να σημειώσουμε δύο χαρακτηριστικά στοιχεία αυτών που όντως έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου. Α. Υποστηρίζουν με φανατισμό και χωρίς αποδείξεις τις απόψεις που τους έχουν διδάξει και Β. δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν το γνωσιολογικό τους επίπεδο, υπερεκτιμώντας τις δυνατότητές τους. Ας μην συνεχίσουμε περαιτέρω...
    
Τέλος, μας καλείτε να συνομιλήσουμε για όλα όσα εσείς προδιαγράψατε. Η απάντησή μας είναι ασφαλώς αρνητική. Όχι βέβαια διότι αποφεύγουμε τον διάλογο- αν ήταν έτσι δεν θα σας απαντούσαμε- αλλά επειδή, όπως παραπάνω παρατηρήσαμε, απουσιάζουν οι προϋποθέσεις. Όμως σας δίνουμε τη δυνατότητα να μας ρωτήσετε για οποιοδήποτε θέμα αφορά την Πίστη μας- μόνον εφόσον ενδιαφέρεστε- και σας προτείνουμε να περιηγηθείτε στον ιστοχώρο
http://www.oodegr.com/ όπου υπάρχουν σοβαρές μελέτες για όσα μιλήσαμε στην παρούσα εν συντομία.

Μετ' ευχών
Ο Καθηγούμενος

†Αρχιμ. Κύριλλος

Αυτό το κείμενο στα Αγγλικά 

 

 




Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου
Powered by active³ CMS - 29/3/2024 3:38:41 πμ