Το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού

ΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ

τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ.

Ἡ ἐμπλοκή προσώπου γιά τήν ἀπεμπλοκή τοῦ ὁποίου ἐκλήθημεν νά βοηθήσουμε, ἔφερε καί πάλι στό προσκήνιο αὐτή τήν ὀργάνωση, γνωστή κι ἀπό τό παρελθόν, καθώς ἡ δραστηριότητά της συμπληρώνει σήμερα πάνω ἀπό ἕναν αἰώνα.

Γνωστή καί μέ τό ὄνομα «Κριναετοί», ἡ σέκτα αὐτή ὁμοιάζει ἀρκετά μέ τίς ὁμάδες τῶν Ροδοσταυριτῶν[1], ἀπό τίς ὁποῖες ἕλκει, ἐξ ἄλλου, τήν καταγωγή.

Στοιχεῖα, σχετικά μέ τήν ἵδρυση καί τίς δραστηριότητές της ἀντλοῦμε ἀπό ποικίλες πηγές[2] καθώς καί ἀπό τήν ἐπίσημη ἱστοσελίδα της στό διαδίκτυο[3].

Ἱδρυτές φέρονται ἡ Γαλλίδα Μαρία Rutchin Dupré, ἑβραϊκῆς καταγωγῆς, καί ὁ Δημήτριος Σεμελᾶς, Ἕλληνας, ἀπό τήν Σηλυβρία.

Τά δύο αὐτά πρόσωπα ἐνσαρκώνουν τόν «Δῶρο» καί τήν «Δώρα», τό «πρωταρχικό ζεῦγος», κατά τήν κοσμολογία τῆς ὀργάνωσης, στοιχεῖο πού ἀποτελεῖ δόγμα, πού «ἀποκαλύπτεται» σέ μυημένα μέλη.

Κατά τά ἄλλα, ἡ ὀργάνωση προβάλλει πρός τό κοινό τό «φιλοσοφικό» της προσωπεῖο, δηλώνοντας ὅτι: «Τό Τάγμα τοῦ Κρίνου καί τοῦ Ἀετοῦ εἶναι μία ἐλεύθερη καί ἀνεξάρτητη πνευματική κίνηση μυητικῆς καί πρακτικῆς φιλοσοφίας, Ἀνατολικῆς Ροδοσταυρικῆς καταγωγῆς».

Ἰσχυρίζεται ἀκόμη, ὅτι ὄραμα καί ἀποστολή τοῦ «τάγματος» εἶναι ἡ ἐπικράτηση τῆς «ἀγάπης καί τῆς ἀμοιβαιότητας στήν ἀνθρωπότητα», ἡ ὁποία, ἀποστολή, «θά ἐκπληρωθεῖ μέ τήν πραγματοποίηση τριπλοῦ σκοποῦ: 1. Τήν ἀτομική ἐκπαίδευση τῶν μελῶν του, ὥστε νά δημιουργήσουν ἐλεύθερη καί ἀνεξάρτητη, Προσωπικότητα, 2. Τήν Παγκόσμια Ἐλεημοσύνη, ὑλική, ψυχική καί πνευματική, τήν ὁποία τά μέλη ἀσκοῦν ἀτομικά καί συλλογικά, μέ ἀποτελεσματικότητα, γιά τό καλό κάθε πάσχοντος, ἀδιακρίτως, καί 3. Τήν μελέτη, ἀνάπτυξη καί διάδοση ἑνός φυσικοῦ καί ὑγιοῦς Παγκόσμιου Κώδικα Ἀρχῶν, ὁ ὁποῖος νά μπορεῖ νά ἐφαρμοσθεῖ σέ μία ἰδανική κοινωνία τῶν ἀνθρώπων».

Ἡ ὀργάνωση προχωρεῖ δηλώνοντας ὅτι: «Σύμφωνα μέ τήν σύλληψη καί τήν θέληση τῶν Διδασκάλων του, τό Τάγμα τοῦ Κρίνου καί τοῦ Ἀετοῦ, εἶναι ὀργανωμένο καί διευθύνεται κατά τά πρότυπα τῶν Ἰπποτικῶν Ταγμάτων, ἀπό μία ἱεραρχία κύρους καί ὑπευθυνότητας, ἡ ὁποία ἀντανακλᾶ καί ἀνταποκρίνεται στόν βαθμό τῆς πνευματικότητας τῶν μελῶν του».

Ὄμορφα ἀκούγονται ὅλα αὐτά καί εἴμαστε βέβαιοι ὅτι πολλοί ἀπό τούς ἀνθρώπους, πού δελεάζονται νά ἐνταχθοῦν σέ τέτοιες ὁμάδες, πιστεύουν ὅτι προχωροῦν βελτιούμενοι κι ὅτι προσφέρουν ἔργο γιά τήν πρόοδο τῆς ἀνθρωπότητος.

Τό «τάγμα» ἱδρύθηκε τό 1915, στό Κάϊρο τῆς Αἰγύπτου, ἀπό τούς προαναφερθέντες, πού κατά τήν ὀργάνωση ἦσαν ἤδη «Διδάσκαλοι ΡοδόΣταυροι τῆς Ἀνατολῆς καί οἱ δυό».

Ἀπό τό 1951, ἡ ὀργάνωση λειτουργεῖ στήν Ἀθήνα ὡς Ἀστική Ἑταιρεία, μέ τίτλο: «Φιλοσοφική Ἑταιρεία: Τό Τάγμα τοῦ Κρίνου καί τοῦ Ἀετοῦ».

Τό «τάγμα», «ἀνασυστήθηκε» μετά τόν θάνατο τῆς Dupré (1918) ἀπό τόν Σεμελᾶ «προκειμένου νά ὑπηρετήσει τίς ἰδιαίτερες ἀνάγκες τῆς Ἀνθρωπότητας τῆς παρούσας Ἐποχῆς».

Ὑπέστη διάφορες διασπάσεις καί ἀμφισβητήσεις ἀπό μέλη πού διαχώρισαν τήν θέση τους καί ἵδρυσαν ἄλλες ὁμάδες διεκδικώντας τήν «νόμιμη διαδοχή». Ὑπῆρξε ἐποχή -μέχρι καί σήμερα- πού λειτουργοῦσαν τρεῖς ἀνεξάρτητες κινήσεις, μέ τόν ἴδιο τίτλο, πού ἡ κάθε μία ἀμφισβητοῦσε τήν ἐγκυρότητα τῶν ἄλλων[4].

Σχετικά μέ τούς ἱδρυτές τους, οἱ Κριναετοί ἀναφέρουν τά ἀκόλουθα:

«Ἡ Μαρία Routchin (1883-1918), μυήθηκε στόν Μαρτινισμό τῆς Αἰγύπτου καί στό Τάγμα τῶν ΡοδοΣταύρων τῆς Ἀττικῆς, παρά τό γεγονός ὅτι ἦταν γυναίκα.

»Τό 1913, στόν Λυκαβηττό, ἔλαβε τήν ἀποκάλυψη τῆς Ἀποστολῆς της καί δυό χρόνια ἀργότερα, κατ’ Ἐντολήν τοῦ Ἀοράτου, (ἐπάν)ἵδρυσε τό Τάγμα τοῦ Κρίνου καί τοῦ Ἀετοῦ, στό Κάϊρο. Στήν ἱστορική ἐκείνη στιγμή, τῆς συμπαραστεκόταν ὁ Δημήτριος Σεμελάς, ἐνῶ ὡς Μάρτυρες τῆς Πράξεως παρίσταντο οἱ: Ἀντώνιος Χατζηαποστόλου, Νικόλαος Κονταρός καί Γεώργιος Ἀγάθος, Μεγάλοι Ταξιάρχες τοῦ Τάγματος.

»Ἡ Μαρία πέθανε 34, μόλις, ἐτῶν.

»Ἡ Μαρία Routchin Dupré καί μετά τήν ἀποσάρκωσή της, "Σεβασμία μας Μητέρα Μαρία (ΔΩΡΑ)", ὅπως εἶναι ἀπό τότε γνωστή στά μέλη τοῦ Τάγματος, συνέχισε, νά μεταδίδει ἀπ’ εὐθείας στούς μαθητές της ὑψηλές Διδασκαλίες, Νομοθεσίες καί νουθεσίες, ἀπό τά Οὐράνια Δώματα, ὅπου κατοικεῖ.

»Ὁ Δημήτριος Σεμελάς (1884-1924), γεννήθηκε στήν Σηλυβρία τῆς Θράκης. Σέ ἡλικία περίπου 19 ἐτῶν, ἦρθε στήν Ἀθήνα γιά νά σπουδάσει Ἰατρική. Κατά τήν διάρκεια τῆς ἐκεῖ παραμονῆς του, καθοδηγήθηκε ὑπερβατικά νά ἀνακαλύψει μεσαιωνικά χειρόγραφα πού τοῦ ἀποκάλυπταν τήν ἰδιαίτερή του Ἀποστολή: νά ἀναβιώσει τό Ἔργο τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Ναοῦ (Ναΐτες), τήν Ἀδελφοποιία, Ἔργο πού ἀποσκοποῦσε στήν κοινωνική ἀναγέννηση τῆς Ἀνθρωπότητας.

»Σέ ἡλικία 25 ἐτῶν, ἔλαβε τήν Μύηση τῶν ΡοδοΣταύρων «Ἀδελφῶν της Ἀνατολῆς» ἀναγορευόμενος «Μέγας Ἀττικός» (Ἰμπεράτωρ).

»Τό 1910, στό Κάϊρο, συνάντησε τό ζεῦγος Εὐγενίου καί Μαρίας Dupré, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἔρθει ἀπό τήν Γαλλία, καί συνδέθηκε μαζί τους μέ βαθύτατους πνευματικούς δεσμούς.

»Μυήθηκε στόν Μαρτινισμό τῆς Αἰγύπτου, τό 1911 καί ζήτησε ἀπό τόν Papus τήν ἄδεια νά ἱδρύσει τήν Στοά τῶν Ἐσσαίων, Νο. ΙΙΙ, στό Κάϊρο.

»Τό 1913, ὁ Δημήτριος Σεμελάς συνέστησε τό Συμβούλιο τῆς Ἀδελφοποιίας, συγκεντρώνοντας γύρω τοῦ ἑπτά συνεργάτες καί σχεδίασε μαζί τους τόν «Παγκόσμιο Κώδικα», ἐμπνευσμένο "χάρτη" ἀρχῶν καί ἰδεῶν γιά μία παγκόσμια κοινωνική ἀναγέννηση. Σύμφωνα μέ τήν παράδοση τοῦ Τάγματος, ὁ πρόεδρος Οὐΐλσον συμπεριέλαβε, στόν γνωστό «Χάρτη τῆς Κοινωνίας τῶν Ἐθνῶν» ὁρισμένες ἀπό τίς τότε συλλήψεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἀδελφοποιίας, κατόπιν ὑποδείξεων τοῦ Δημητρίου Σεμελᾶ.

»Ἀπό τό 1915, συνεργάστηκε στενά μέ τήν Μαρία Routchin Dupré γιά τήν ἵδρυση, ἐγκατάσταση καί διάδοση τοῦ Τάγματος τοῦ Κρίνου καί τοῦ Ἀετοῦ. Μετά τόν θάνατό τῆς Μαρίας, ἀνέλαβε τήν Διεύθυνση τοῦ Τάγματος, τό ἀναδιοργάνωσε καί γιά πέντε χρόνια ἐργάστηκε γι' αὐτό, ἐκπαιδεύοντας προσωπικά τούς μαθητές του καί πλουτίζοντάς το μέ πρωτότυπες καί ἐμπνευσμένες Διδασκαλίες, Νομοθεσίες καί Τυπικά.

»Τό σῶμα τοῦ Δημήτριου Σεμελᾶ, καταπονημένο ἀπό τήν ἐντατική ἐργασία καί βαριά φυματίωση, ἄφησε τήν τελευταία του πνοή στό Σανατόριο τοῦ Durtol τῆς Γαλλίας, στίς 5 Αὐγούστου 1924, ἐνῶ ἡ κηδεία τοῦ ἔγινε τήν ἑπόμενη ἠμέρα, στόν ὀρθόδοξο Ναό τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, στό Παρίσι.

»Ὅρισε ὡς διάδοχό του, μέ γραπτή διαθήκη, τόν Εὐγένιο Ντυπρέ...».

Προφανῶς, τά ἀνωτέρῳ δέν χρήζουν ἰδιαίτερου σχολιασμοῦ, καθώς ὁ Μασονικός/Ροδοσταυρικός χαρακτήρας τῆς ὅλης περιγραφῆς εἶναι ἰδιαίτερα ἔκδηλος.

Ὁ μεγαλοϊδεατισμός τῆς ὀργάνωσης εἶναι ἐμφανής στήν «ἱστορική» ἀναδρομή τήν σχετική μέ τόν βίο καί τήν πολιτεία τῶν ἱδρυτῶν της. Ἀλλά καί σέ πολλά σημεῖα τῶν ἱστοσελίδων τους δέν κρύβουν τίς μασονικές, μαρτινιστικές καί ροδοσταυρικές καταβολές τους.

Ἐπί τροχάδην θά ἀπαριθμήσουμε κάποιες βασικές κακοδοξίες τῆς ὀργάνωσης, ὅπως: ἡ πίστη στήν μετενσάρκωση (ἐπανενσωμάτωση), ἡ ἀποδοχή τοῦ πνευματισμοῦ καί τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, ἀλλά καί ἡ συχνή χρήση εὐαγγελικῶν περικοπῶν παρερμηνευμένων μέ βάση τῆν ἀποκρυφιστική θεολογία, κοσμολογία καί ἀνθρωπολογία της.

Ἀκόμη, ἡ ἀποδοχή τῆς «Ὀρφικῆς καί Πυθαγορείου Ἀστροσοφίας» (διαισθητικῆς καί Γνωστικῆς Μαντείας) καί τῆς «Χαλδαιο-Αἰγυπτιακῆς Ἀστρολογίας» (τῆς Ἱερῆς Ἐπιστήμης τῶν Ἄστρων), χαρακτηρίζουν τήν πίστη τοῦ «τάγματος», καθώς καί ἡ συλλογική ἀποδοχή τῆς Μαγείας, τῆς ἀποκρυφιστικῆς συμβολογίας καί τοῦ Ταρώ.

Ὡς βασικό ἐργαλεῖο γιά τήν ἐπίτευξη τῶν σκοπῶν του, τό «τάγμα» υἱοθετεῖ τόν διαλογισμό καί ἄλλες ἀποκρυφιστικές πρακτικές.

Ἀπό τά ἀνωτέρῳ διαφαίνεται καθαρά ὁ ἀντιχριστιανικός χαρακτήρας τῆς ὀργάνωσης. Εἶναι συνεπῶς ἀσυμβίβαστη ἡ ἰδιότητα τοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας μέ αὐτήν τοῦ ἐνταγμένου στό «Τάγμα τοῦ Κρίνου καί τοῦ Ἀετοῦ».

_________________

[1] Βλέπε: π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου, «Ὁ ἀποκρυφισμός στό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας», τ. 4^ο – 10^ο, σελ. 83-106.

[2] Τεῦχος «ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ & ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ», πολυγραφημένο.

[3] http://www.eon.gr

[4] https://archive.fo/hHpai