Η καφεμαντεία υπό το φως της Ορθοδόξου Παραδόσεως (μέρος Β)

Η ΚΑΦΕΜΑΝΤΕΙΑ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ

τοῦ Πρωτοπρ. Μιχαήλ Κωνσταντινίδη
Ἐντεταλμένου τῆς Ἱ.Μ. Ζιχνῶν καί Νευροκοπίου

(Β’ μέρος)

ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Ἡ «γεωγραφία» τοῦ φλυτζανιοῦ

Σύμφωνα μέ τόν μακαριστό π. Ἀντώνιο Ἀλεβιζόπουλο «ἡ καφεμαντεία στηρίζεται στήν πίστη πώς τό εἶδος τῶν γραμμῶν, ὁ ἀριθμός των, οἱ διάφοροι σχηματισμοί καί οἱ χρωματισμοί των στό φλιτζάνι τοῦ καφέ προσδιορίζουν τό μέλλον τοῦ πελάτη»1 . Πράγματι! Διαβάζουμε καί πάλι σέ σχετικές ἀναφορές ὅτι ὅσο πιό καθαρά ἀποτυπώνονται τά σύμβολα στά τοιχώματα τοῦ φλιτζανιοῦ τόσο περισσότερο εὐνοϊκό θά εἶναι τό μέλλον τοῦ πελάτη. Ἄν τά σύμβολα εἶναι δυσδιάκριτα τότε οἱ δυσκολίες καί τά ἐμπόδια θά εἶναι αὐξημένα2 .

Οἱ εἰδικοί τοῦ χώρου, ὑποστηρίζουν ἐπίσης ὅτι οἱ πληροφορίες πού ἀντλοῦμε ἀπό τό διάβασμα τοῦ φλιτζανιοῦ διαρκοῦν ἕνα χρόνο καί ἀνάλογα μέ τή θέση τοῦ συμβόλου μέσα στό φλιτζάνι προσδιορίζεται καί τό πόσο μακρινό ἤ κοντινό θά εἶναι τό γεγονός3 . Γι’ αὐτό καί ὁ πάτος ἀλλά καί τά τοιχώματα τοῦ φλιτζανιοῦ χωρίζονται νοητά σέ ἡμισφαίρια καί τεταρτημόρια καί ἀνάλογα μέ τήν θέση πού βρίσκεται τό ὑπό ἑρμηνεία σχῆμα, αὐτό πού συμβολίζει θά συμβεῖ ἀργά ἤ πιό γρήγορα, εὐχάριστα ἤ δυσάρεστα, ἐντονότερα ἤ ἐξασθενημένα4.

Ἡ καφεμαντεία ὑπό τό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας - Οἱ πνευματικές καί ψυχολογικές συνέπειες – Ἡ σχέση τῆς καφεμαντείας μέ τήν Ν. Ἐποχή

Ὅπως γίνεται κατανοητό, ἡ τέχνη τῆς καφεμαντείας εἶναι ἐντελῶς ἀσυμβίβαστη μέ τήν ὀρθόδοξη ἐμπειρία καί ζωή. Παρ’ ὅλες, ἐνίοτε, τίς ἐπικλήσεις τῆς θείας βοήθειας καί τίς χρήσεις τῶν ἱερῶν ὀνομάτων τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας μας καί τῶν Ἁγίων πού ἀκοῦμε ἀπό τίς θεραπαινίδες της, τό σταύρωμα τοῦ φλιτζανιοῦ5 , τή θεώρηση τῆς ὅλης διαδικασίας τοῦ «κοιτάγματος» τοῦ καφέ ὡς ἕναν ἄλλο τρόπο ψυχικῆς ἀνακούφισης, παρεμφερή μέ αὐτόν τοῦ μυστηρίου τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως6 , εἶναι πασιφανής ἡ σχέση τῆς καφεμαντείας μέ τόν εὑρύτερο χῶρο τῆς μαγείας καί τῆς μαντείας, ὅπου «με τήν χρησιμοποίηση δῆθεν ἀγαθῶν δυνάμεων» καί χαρισμάτων, «ἐπιχειρεῖ ὁ διάβολος μία ἐκ δεξιῶν εἰσβολή στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων»7.

Ἔτσι, ἡ φαινομενικά ἀκίνδυνη χρησιμοποίηση τοῦ καφέ καί ἡ προσπάθεια ἑρμηνείας τῶν ὑπολειμμάτων του στό φλιτζάνι, γιά τήν πρόβλεψη καί τόν προσδιορισμό τοῦ μέλλοντος, μπορεῖ νά ὁδηγήσει σταδιακά, αὐτόν πού καταφεύγει συχνά στήν καφεμαντεία, σέ ὁλοκληρωτική ψυχολογική ἐξάρτηση. Οἱ συνέπειες μιᾶς τέτοιας ψυχικῆς ὑποταγῆς, ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο σέ μία ψυχαναγκαστική προσαρμογή στίς ἐπιταγές καί τά «δεδομένα τῆς καφεμαντείας, μέ ἀπρόβλεπτες ἀρνητικές συνέπειες γιά τόν ἴδιο καί τήν οἰκογένειά του» 8 . Στήν πραγματικότητα, στίς περισσότερες τῶν περιπτώσεων, τό ἄτομο αὐθυποβάλλεται καί αὐτοεκπληρώνει τίς προβλέψεις καί προγνώσεις τῆς καφετζοῦς, ὄχι ἐπειδή ἡ καφετζοῦ «βλέπει» ἀλλά γιατί ὁ ἴδιος ὁ πελάτης-θῦμα διαμορφώνει τίς ἀπαραίτητες συνθῆκες ὥστε εἴτε νά ἐπαληθευθοῦν οἱ χειρότεροι φόβοι του εἴτε, κάποιες φορές, νά ἐκπληρωθοῦν αὐτά πού ἐπιθυμεῖ ἔντονα καί θεωρεῖ ὅτι θά συμβάλλουν στήν εὐτυχία του.

Δέν πρέπει φυσικά, νά ἁγνοηθεῖ ἡ ἐπενέργεια τῶν δαιμονικῶν δυνάμεων καί στό χῶρο τῆς καφεμαντείας. Ὡς μαντική τέχνη-παρακλάδι τῆς μαγείας, προσπαθεῖ μέ τήν βοήθεια τῶν πονηρῶν πνευμάτων «νά διασπάσει τόν μυστηριώδη χῶρο τοῦ μέλλοντος ἤ τοῦ κρυμμένου καί νά διαγνώσει μελλοντικά γεγονότα»9. Γνωρίζουμε βέβαια, ἀπό τήν σχετική ἁγιοπατερική διδασκαλία καί ἐμπειρία ὅτι οἱ δαίμονες δέν ἔχουν καμία προγνωστική ἤ προφητική ἱκανότητα10. Ἀποκαλύπτουν, σέ ὅσους τούς ὑπηρετοῦν μέ τήν μαγεία καί τήν μαντεία καί στά θύματά τους, ὅσα ἤδη ἔχουν συμβεῖ ἤ ἔχουν ξεκινήσει νά πραγματοποιοῦνται ἀλλά ἀκόμη δέν ἔγιναν γνωστά11, εἴτε συμπεραίνοντας τήν ἔκβαση τῶν πραγμάτων μέ τήν μακραίωνη ἐμπειρία τους εἴτε ἀξιοποιώντας τήν φυσική δυνατότητά τους νά «βλέπουν» πολύ μακρύτερα ἀπό τούς ἀνθρώπους12 . Αὐτό φυσικά, ἀποτελεῖ καί τό δόλωμα πού ἀγκιστρώνει καί ἐγκλωβίζει τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου πού, ἕρμαιο τῶν ἀνόμων παθῶν, φιλοδοξιῶν καί ἐπιθυμιῶν του, ἀναζητᾶ τήν ἐπίλυση τῶν προβλημάτων του καί τήν ἰκανοποίηση τῶν ὑποτιθέμενων ἀναγκῶν του, σέ «ἀπαγορευμένες» μεταφυσικές περιοχές13, ὅπως ἡ ὑπό μελέτη καφεμαντεία.

Τέλος, δέν μποροῦμε νά μήν συνδέσουμε τήν σύγχρονη ἔξαρση τῆς καφεμαντείας, ὅπως καί τῶν ἄλλων μαντικῶν τεχνῶν, μέ τήν γενικότερη ἔκρηξη τῶν ἀποκρυφιστικῶν φαινομένων. Ἀποτελεῖ καί ἡ καφεμαντεία μέρος τοῦ ἀποκρυφιστικοῦ «πακέτου» τῆς Ν. Ἐποχῆς, μέ τό ὁποῖο συστηματικά καί ἀπροκάλυπτα πιά, προωθεῖται καί σταδιακά ἐπιβάλλεται, ἡ ἐξαφάνιση τῆς ἐλεύθερης βούλησης, ἡ μύηση σέ ἕναν ἀλλοιωμένο τύπο χριστιανισμοῦ ὅπου ὅλα «χωροῦν», ἡ δημιουργία ἑνός νέου τύπου ἀνθρώπου, εὔκολα χειραγωγήσιμου14, μέ δέλεαρ «τήν ἄκοπη καί γρήγορη πρόσβασή του σέ ἐντυπωσιακές, ψυχοναρκωτικές ἐμπειρίες»15.

_________________________

1. π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζόπουλου, ὅπ.π., σελ. 232.

2. https://www.mixanitouxronou.gr/na-sou-po-ton-kafeanichtochromo-flitzani-efcharista-nea-polles-fouskalestha-paris-lefta-ta-mistika-tis-kafemantias-ke-i-sigchronesmantisses-giati-i-smirnies-theorountan-i-kaliteres-kaf/

3. Βλ. ὅ.π.

4. «Πρακτικά ἁπλᾶ Μαθήματα, Καφεμαντείας – Χαρτομαντείας,..», σελ. 11.

5. https://www.tanea.gr/2010/01/24/greece/internetikeskafetzoydes-kai-online-ksematiastres/.

6. https://www.star.gr/eidiseis/ellada/361090/ftiaksekafe-na-ston-pei-to-hellip-kinhto-soy-h-hlektronikhkafetzoy-poy-exei-ginei-viral.

7. Ἀρχιμανδρίτη Χριστοφόρου Τσιάκκα (νῦν Ἐπισκόπου Καρπαθίας), Ἐγκυκλοπαιδικό ΛΕΞΙΚΟ, Θρησκειῶν καί Αἱρέσεων, Παραχριστιανικῶν – παραθρησκευτικῶν Ὁμάδων καί σύγχρονων ἰδεολογικῶν ρευμάτων, Ἱ.Μ. Τροοδοτίσσης, 2002, σελ. 548.

8. π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζόπουλου, ὅπ.π.

9. ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ, Ἱ.Μ. Παρακλήτου, Ὡρωπός Ἀττικῆς, 2008, σελ. 68.

10. Ὅπ.π., σελ. 20.

11. Βλ. Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Εἰς Ἡσαΐαν 218, PG 30, 496D – 497A: «Περί δέ τῶν μελλόντων πολλάκις προλέγουσι τά ἤδη γενόμενα, ἡμῖν δέ μήπω ἐγνωσμένα, ὡς ἐσόμενα ἡμῖν ἀναγγέλλουσιν. Οἷον εἴ τις καί παρ’ ἡμῶν ἀκούσας παρουσίαν τινός, ταύτην τῷ προσδοκώντι ὡς μέλλουσαν ἀναγγέλλοι∙ τήν ἐκ τοῦ δοκεῖν προφήτης εἶναι δόξαν δι’ ἀπάτης θηρώμενος. Οὕτω καί οἱ δαίμονες τά διατετυπωμένα, τά ἀποφάσει Θεοῦ δημοσιευθέντα, ἀνήγγειλαν πολλάκις τοῖς πρός ἀπάτην εὐκόλως ἔχουσιν». Βλ. καί ἐκτενέστερη ἀνάλυση περί τῆς ψευδο-προορατικῆς ἱκανότητος τῶν δαιμόνων, στό Γεροντικόν περί Ὀνείρων καί Ὀραμάτων, ἔκδοση Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου, Γουμένισσα, 1998, ὅπου στίς σσ. 48-49, ἐκτίθεται ἡ διδασκαλία τοῦ Μ. Ἀντωνίου γιά τό Πῶς προλέγουν οἱ δαίμονες.

12. Ἰωάννου Δαμασκηνού, Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἐκδόσεις Π. Πουρναρᾶ, Θεσσαλονίκη, 1976, Περί Διαβόλου καί δαιμόνων, παρ. 4 (18), σελ. 108. 13. Μιχαήλ Γ. Χούλη, Πνευματισμός, Παραψυχολογία καί Μαγεία στό φῶς τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἐκδόσεις Φωτοδότες, 2001, σσ. 7-8. 14. Δάφνης Βαρβιτσιώτη, ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ, ΕΞΕΛΙΞΗ ἤ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ; Ἐκδόσεις Ἀθ. Σταμούλης, 2004, σελ. 76. 15. Βλ. ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ, ὅπ.π., σσ. 70-71.

Περιοδικό διάλογος Τεύχος 103