Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας
Ἀγαπητοί ἀδελφοί,
Σήμερον πανηγυρίζει ἡ ἀνθρωπότητα τήν πρός ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους ἱστορική συγκατάβαση καί κένωση τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἡ ὁποία ἔγινε ἀπαρχή τῆς σωτηρίας μας. Πράγματι, ἔπρεπε τό μέγα χάσμα Θεοῦ καί ἀνθρώπου, τό προκληθέν ἀπό τήν ἁμαρτία, νά «γεφυρωθεῖ» πρῶτα ἀπό τήν πλευρά τῆς Ἁγίας Τριάδος τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, Πατρός καί Υἱοῦ καί Ἁγίου Πνεύματος, μέσῳ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Μονογενοῦς, ὥστε νά καταστεῖ ἔπειτα ἐφικτή καί ἀποτελεσματική καί ἡ δική μας συνεργία, ὡς ἀνύψωση πρός τήν ἄκτιστη θεία ζωή· κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο «τό μέν, καταβῆναι δεῖ Θεόν πρός ἡμᾶς, τό δέ, ἡμᾶς ἀναβῆναι, καί οὕτω γενέσθαι κοινωνίαν Θεοῦ πρός ἀνθρώπους, τῆς ἀξίας συγκιρναμένης. Ἕως δ’ ἄν ἑκάτερον ἐπί τῆς ἰδίας μένῃ, τό μέν περιωπῆς, τό δέ ταπεινώσεως, ἄμικτος ἡ ἀγαθότης καί τό φιλάνθρωπον ἀκοινώνητον».
Ἡ ἕνωση τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου στήν νηδύ τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, φανερώνεται σήμερα εὐρύτερα διά τοῦ ὑπερφυοῦς Τόκου, κατά τόν ὁποῖον ὁ τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, «τάς κλεῖς τῆς Παρθένου μή λυμηνάμενος», εὐαγγελίζεται τήν θεία συγκατάβαση πρός τούς ἀνθρώπους, ἀφορμή δοξολογικῆς ἐν ὑψίστοις εὐχαριστίας καί ἑδραίωση τῆς ἀμετακίνητης ἐπί γῆς εἰρήνης, τήν ὁποίαν ὁ Χριστός ὡς ἰδιαιτέρα δική Του ἐνέργεια «δίδωσιν ἡμῖν», «καί τήν χαράν ἡμῶν οὐδείς αἴρει ἀφ’ ἡμῶν» (Ἰω. 14, 27. 16, 22). Ἡ θέωση καί σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, καρπός ἀποκλειστικῶς τῆς οὐσιώδους ὑποστατικῆς ἑνώσεως Θεότητος καί ἀνθρωπότητος, μᾶς βαπτίζει σέ θεῖες δωρεές, καθ΄ ὅσον ὁ Ἅγιος Κύριος καί Θεός, μετέχοντας στήν πεσοῦσα φύση μας, «σύμμορφος γεγονώς πηλίνης διαρτίας καί μετοχῇ σαρκός τῆς χείρονος», μᾶς κοινωνεῖ τήν θεία ἄκτιστη οὐσία διά τῶν αὐτῆς ἐνεργειῶν, «μεταδούς θείας φύτλης ... καί ἀνυψώσας τό κέρας ἡμῶν».
Ὁ σήμερον γεννώμενος κατά σάρκα στό ἱερόν Θεοδέγμον Σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ, δέν εἶναι ἕνας ἁπλοῦς κεχρισμένος ἀπόστολος ἤ προφήτης ἤ μάρτυς τοῦ Θεοῦ, ἀλλά, κατά τόν εὐαγγελικόν λόγον τοῦ Λουκᾶ, εἶναι «Χριστός Κύριος» (Λουκ. 2, 11), Χριστός, ὡς ἄνθρωπος χριόμενος, Κύριος, ὡς Παντοκράτωρ Θεός Σαβαώθ, χρίων τήν ἀνθρωπίνη Του φύση μέ τό πλήρωμα τῆς Θεότητος· καί ἀπό τό πλήρωμα Αὐτοῦ ἀντλοῦμε πάντες ἡμεῖς σωτηρία, ἐλπίδα, πίστη, ὑπομονή, ταπεινοφροσύνη, ἀγάπη καί ὁλόκληρη τήν ἱερή ἅλυσο τῶν θείων ἀρετῶν, διότι «ἐκ τοῦ πληρώματος Αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν καί χάριν ἀντί χάριτος» (Ἰω. 1, 16), δωρήματα τά ὁποῖα ἀποτελοῦν τόν ἱεροκρύφιο, ἀσύλητο καί παντουργό θησαυρό τῶν ἀληθῶν Χριστιανῶν, τῶν Ὀρθοδόξων.
Μέ εὐγνώμονα καρδία, μέ μετάνοια, μέ ταπεινοφροσύνη καί ἀγαπητική πρός τόν τεχθέντα Σωτῆρα ἐλπίδα, ἄς προσεγγίσουμε καί προσκυνήσουμε μέ χαρά τό «μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον» θαῦμα, τῆς Σαρκώσεως τοῦ Παντοκράτορος, οἱ καταξιωμένοι τῆς ἐντάξως στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀληθής Ἐκκλησία, ὁ νεός λαός Ἰσραήλ, «ὁ Χριστοτερπής λαός, ἠξιωμένος Θεοῦ παρουσίας».
Εὐλογημένα, ἱεροπρεπῆ Χριστούγεννα.
ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱ. Ἡσυχ. Παντοκράτορος,
† Ἀρχιμ. Κύριλλος
καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί
Login