Ο ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ-ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ1
τοῦ Ὁσιολ. Μοναχοῦ π. Ἀρσενιου Βλιαγκόφτη
μέλους τοῦ Πνευμ. Συμβουλείου. τῆς Π.Ε.Γ.
(β' μέρος).
Μία ἀπό τίς συνέπειες τοῦ ὁλιστικοῦ μοντέλου καί τῆς ἑνιαίας ἐξελικτικῆς κλίμακος εἶναι καί ἡ κατάργηση τῆς δυαδικότητος ὑποκειμένου-ἀντικειμένου καί γενικῶς τῶν ὁρίων. Ἄς θυμηθοῦμε ἐδῶ καί τό διαφημιστικό σλόγκαν «No limits». Δέν ὑπάρχουν ὅρια. Αὐτό πού ὀνομάζεται Θεός ἀλλά καί μία πέτρα εἶναι γιά τόν ἀποκρυφισμό τό ἴδιο σ' ἕνα ἐπίπεδο οὐσίας. Διαφέρουν μόνον ἀπό πλευρᾶς κραδασμῶν ἤ δονήσεων. Στά μάτια τοῦ μυημένου ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ εἶναι ἐξ ἴσου λαμπρός μέ ἕναν βάτραχο πού κοάζει στό ἕλος, σύμφωνα μέ τήν εἰκόνα τοῦ Jakob Böhme. Ἀλλά καί σέ ἠθικό ἐπίπεδο καταργοῦνται τά ὅρια. Καλό καί κακό εἶναι δύο ὄψεις τοῦ ἰδίου νομίσματος. Αὐτό φυσικά ἀνατρέπει ὅλον τόν πολιτισμό μας.
Μία ἄλλη συνέπεια τοῦ ὁλιστικοῦ μοντέλου εἶναι ὁ πνευματισμός-ἀνιμισμός. Σύμφωνα μέ τόν ἀποκρυφισμό «σέ ὅλα τά πράγματα πού ὑπάρχουν κρύβεται ἕνα ζωντανό ὅν, μέ τό ὁποῖο μπορεῖ κανείς νά μιλήσει. Ὅποιος στρέφεται καί κοιτάζει "πρός τά μέσα", ἀρχίζει νά ἐπικοινωνεῖ μέ αὐτά τά κρυμμένα ὄντα. "Devas" ὀνομάζονται αὐτά τά ὄντα στήν ἐσωτεριστική κοινότητα τοῦ Findhorn. Νεράιδες, ξωτικά καί ἄγγελοι, ὀνομάζονται σέ ἄλλα ρεύματα τοῦ ἐσωτερισμοῦ».
«Οἱ ἐσωτεριστές μιλοῦν μέ τά δένδρα, τά ὁποῖα καί ἀγκαλιάζουν• μέ τά χορταρικά πού ποτίζουν στόν κῆπο τους, μέ τά βουνά, μέ τίς πέτρες πού ἔχουν θεραπευτικές δυνάμεις, μέ τά ἀστέρια στόν οὐρανό καί τελευταία μέ τή μητέρα γῆ (Γαία). Γιατί ὅμως νά ἀρκεστεῖ κάποιος μόνο στή συνομιλία μέ τά γεμάτα μυστικά ὄντα πού βρίσκονται σέ ὅλα τα πράγματα; Γιατί νά μήν κάνει κάποιος τά ὄντα αὐτά νά τόν ὑπηρετήσουν;»2 Ἔτσι φθάνει κανείς φυσικῶ τῷ τρόπω στή μαγεία.
Στόν ἀπόλυτο μονισμό (ὅλα εἶναι ἕνα καί ὅλα εἶναι ἐ¬νέρ¬γεια) θεμελιώνονται καί οἱ λεγόμενες ἐναλλακτικές θεραπεῖες. Αὐτές ἀποτελοῦν ἕναν σημαντικό τομέα τῆς «θρησκείας τῶν πελατῶν» τοῦ συγχρόνου ἐσωτερισμοῦ. Ἡ ἑνότητα τοῦ ἑνός μέ τήν ὁλότητα εἶναι ὁ δρόμος γιά τή θεραπεία. Αὐτή εἶναι ἡ βάση καί τῆς Ὑπερπροσωπικῆς Ψυχολογίας, ἡ ὅποια εἶναι ἔντονα ἐπηρεασμένη ἀπό τόν νεώτερο ἐσωτερισμό3.
Ἡ στροφή πρός τά μέσα
Ἤδη ἔγινε λόγος γιά τή μεγάλη ὑπόληψη πού τρέφει ὁ ἀποκρυφισμός γιά τό «ἔσω», σέ ἀντίθεση πρός τό «ἔξω»4.
Βασικότατη διδαχή τοῦ ἀποκρυφιστικοῦ χώρου εἶναι ὅτι ὅλα εὑρίσκονται μέσα στόν ἄνθρωπο. Γι' αὐτό καί θά πρέπει νά γίνει ἡ «στροφή πρός τά μέσα» γιά νά ἀνακαλυφθοῦν. Ἡ καμπαλίστρια Dion Fortune διακηρύσσει: «Ὁ δρόμος, βρίσκεται μέσα μας κι ὄχι ἔξω ἀπό μας»5. Ὁ θεός εἶναι μέσα στόν ἄνθρωπο καί ὁ ἄνθρωπος εἶναι στήν οὐσία του Θεός. Ὅπως διασαλπίζει ὁ ὀρθολογιστικός σατανισμός, δέν ὑπάρχει κανένας Θεός καί κανένας Σατανᾶς ἐκτός ἀπό τόν ἴδιο τόν σατανιστή. Συμφωνά μέ τόν Aleister Crowley, πατέρα τοῦ νεοσατανισμοῦ, ὁ κάθε σατανιστής εἶναι τό κέντρο τοῦ σύμπαντος6.
Ἡ «στροφή πρός τά μέσα», τό «ἐσωτερικό μονοπάτι», μᾶς πληροφορεῖ -κατά τόν ἀποκρυφισμό ὅτι ἔχουμε καί ἕναν «ἄλλον ἑαυτό», τόν «Ἀνώτερο Ἑαυτό», ὁ ὁποῖος ταυτίζεται μέ τόν «ἐσωτερικό διδάσκαλο» ἤ μέ τό «πνεῦμα ὁδηγό»7.
Διαλογισμός - Μυήσεις
Ὁ τρόπος γιά νά ἐπιτευχθοῦν τά ἀνωτέρω εἶναι ὁ γνωστός μας διαλογισμός.
Γράφει σχετικῶς ἡ Μπέιλη: «Ὁ δρόμος καί ἡ μέθοδος εἶναι ὁ διαλογισμός. Καί τό βραβεῖο εἶναι ἡ συνεχής διεύρυνση τῆς συνείδησης, πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο σέ ἁρμονία μέ τό Ἐγώ, μέ τούς ἄλλους μαθητές, μέ τό Πνεῦμα ὁδηγό του πού μέ ἀνυπομονησία τόν περιμένει, μέ τά προχωρημένα Πνεύματα-Μύστες μέ τά ὅποια ἐπικοινωνεῖ μέσῳ τῆς αὔρας τοῦ Ὁδηγοῦ του, μέχρι νά ἔρθει τελικά σέ ἐπαφή μέ τόν Ἕνα Μύστη [διάβαζε: τόν Σατανᾶ], νά γίνει δεκτός στό Κρυφό Μέρος [διάβαζε: στήν κόλαση] καί νά γνωρίσει τά μυστήρια τῆς συνείδησης»8.
Ἡ ἐπιτυχία τῶν ὁμάδων διαλογισμοῦ, γράφει ἡ Μπέιλη, θά συντελεσθεῖ ὅταν θά χαθεῖ ἡ προσωπικότητα τῶν διαλογιζομένων. Ἄς τήν ἀκούσουμε: «Αὐτό θά γίνει, ὅταν ὅλα τά μέλη τῶν ὁμάδων χάσουν τήν ταυτότητά τους σέ μία προσπάθεια νά κάνουν αὐτό τό πείραμα τῆς Ἱεραρχίας ἐπιτυχές. Τά συναισθήματα, οἱ ἀντιδράσεις, οἱ ἐπιθυμίες καί τά ἐπιτεύγματα τοῦ κάθε ἄτομου κατηγορηματικά δέν ἔχουν καμία σημασία... Πρέπει νά ἐπαναλάβω ὅτι ἡ προσωπικότητά σας δέν μέ ἐνδιαφέρει9, μέχρι κάποιος ἀπό σᾶς νά μειώσει ἤ νά αὐξήσει τή δόνηση τῆς κάθε ὁμάδας. Σάν προσωπικότητες δέν ἔχετε καμία σημασία γιά μᾶς, τούς Δασκάλους τῆς "ἐσωτερικῆς πλευρᾶς". Σάν ψυχές εἶστε ζωτικῆς σημασίας»10. Καί ἡ Dion Fortune συμπληρώνει: «... Ἡ προσωπικότητα καί ὅ,τι ἐξαρτᾶται ἀπό τίς αἰσθήσεις πρέπει νά θυσιασθεῖ γιά νά μπορέσει νά ἐκδηλωθεῖ ὁ Ἀνώτερος Ἑαυτός»11. Δηλαδή, καλεῖται ὁ μειούμενος νά νεκρώσει ὅ,τι ὑψηλότερο τοῦ χάρισε ὁ Τριαδικός θεός (νοῦ, συνείδηση, ἐλεύθερη βούληση, συναίσθημα, λογική) γιά νά ἐκδηλωθεῖ ὁ «Ἀνώτερος Ἑαυτός», δηλαδή γιά νά καταληφθεῖ ἀπό τά πονηρά πνεύματα!
(Τό τέλος στό ἑπόμενο).
1 Τό κείμενο αὐτό ἀποτελεῖ τμῆμα εἰσήγησης, πού πραγματοποιήθηκε στά πλαίσια τῆς «ΙΘ΄ Πανορθόδοξης Συνδιάσκεψης Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἱερῶν Μητροπόλεων γιά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας». Ἡ εἰσήγηση εἶχε ὡς θέμα «Ἐσωτερισμός καί νέο Ὠριγενισμός. Τότε καί σήμερα».
2 Βλ. Georg Schmid und Georg Otto Schmid (Hrsg.) Kirchen, Sekten, Religionen, ἔνθ' ἀνωτ., σσ. 261-262.
3 Βλ. Casper, Müller, Valentin. (Hrsg.) Lexikon der Sekten, Sondergruppen und Weltanschauungen, Herder Verlag, Freiburg im Breisgau 1990, σ. 258.
4 Βλ. γιά μιά γενικότερη προσέγγιση τοῦ θέματος στό βιβλίο τοῦ Hans-Jürgen Ruppert, Duchbruch zur Innenwelt, Spirituelle Impulse aus New Age und Esoterik in kritischer Beleuchtung, Quell Verlag, Stuttgart 1988, ιδιαιτέρως τίς σσ. 10 κ. ἐξ.
5 Κατά παράθ. π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου, Ὁ Ἀποκρυφισμός στό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἀθήνα 1994, σ. 47).
6 J. Symond, Aleister H. Crowley, Das Tier 666, Basel 1983, σ. 493, κατά παράθ. π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου, Νεοσατανισμός, ἐκδ. Διάλογος, Ἀθήνα 1996, σ. 63.
7 Βλ. Roger De Pins, Σύγχρονες Ἐπιστολές τῶν Διδασκάλων τῆς Σοφίας, ἐκδ. Τετρακτύς, Ἀθήνα 32001, σσ. 62, 158.
835 Bailey, A. and Khul, D. Letters on Occult Meditation, σσ. 258-259, Lucis Trust 1922, http:/laluni.helloyou.ws/netnews/bk/toc.html, κατά παράθ. Λυγερῆς Μελᾶ, Στάσεις καί ἀπόψεις..., ἔνθ' ἀνωτ., σ. 75.
9 Αὐτό μᾶς θυμίζει τή ρήση τοῦ Τάκι Ἀλεξίου, σεΐχη τῶν σούφι--κατά δήλωσή του-: «Ἡ γνώμη σου δέν μ' ἐνδιαφέρει... οἱ γνῶμες εἶναι ἀντίποδας τῆς γνώσης... τροφή τοῦ ἐγωισμοῦ, δηλαδή τοῦ Σατανᾶ», βλ. Δρ Τάκι Ἀλεξίου, Μιά ζωντανή διδασκαλία. Βιβλίο 2, ἐκδ. Τέσσερις Ἐποχές, Ἀθήνα 1990, σ. 21.
10 Bailey, A. and Khul, D. Discipleship in the New Age, vol. I., Lucis Trust 21944, http:/laluni.helloyou.ws/netnews/bk/toc.html κατά παράθ. Λυγερῆς Μελᾶ, Στάσεις καί ἀπόψεις..., ἔνθ' ἀνωτ., σ. 93.
11 Dion Fortune, Ἡ Ἐκπαίδευση καί τό Ἔργο ἑνός Μυημένου, μετάφραση Ἠλία Μάμαλη, ἐκδ. Ἰάμβλιχος, Ἄθήνα 1983, σ. 37.
Περιοδικό «διάλογος»
Απρίλιος-Ιούνιος 2016, τεύχος 84
Για να γίνετε συνδρομητές στο Περιοδικό "ΔΙΑΛΟΓΟΣ" παρακαλούμε καλέστε στο 2106396665
Login