Κοίμηση του π. Κοσμά Γρηγοριάτου


ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

ΓΙΑ ΤΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ π. ΚΟΣΜΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΟΥ

Λόγος του Καθηγούμενου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους π. Γεωργίου Καψάνη:

 «Επέρασαν είκοσι χρόνια από τον μαρτυρικό θάνατο του μακαριστού αδελφού μας π. Κοσμά Γρηγοριάτου, Ιεραποστόλου του Κονγκό.

Οι κοινοί άνθρωποι πεθαίνουν και σιγά-σιγά ξεχνιούνται. Οι άνθρωποι του Θεού, αυτοί που είναι ενωμένοι με τον Χριστό, ζουν στην συνείδησι της Εκκλησίας και όχι μόνο ζουν αλλά και ακτινοβολούν πάντοτε το φως του Χριστού, το οποίο είχαν ένοικο εις την καρδίαν των. Αυτό συμβαίνει και με τον πατέρα Κοσμά. Βλέπουμε ότι τα είκοσι χρόνια που πέρασαν δεν εμείωσαν την ακτινοβολία της προσωπικότητός του, αλλά εξακολουθεί να φωτίζη την Εκκλησία, να συγκινή και να οδηγή τους ανθρώπους στον Θεό.

Πολλά επαινετικά ελέχθησαν επί τη συμπληρώσει είκοσι ετών και από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη και από τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Αλεξανδρείας και από άλλους Αρχιερείς και πρόσωπα εκκλησιαστικά.

Θα ήθελα να τονίσω κάτι το οποίο νομίζω δεν έχει λεχθή μέχρι τώρα. Ο π. Κοσμάς, όπως τον γνωρίσαμε όλοι, ήταν ένας άνθρωπος δυναμικός, θαρραλέος, γενναίος, με ηρωικό φρόνημα. Όταν κάτι ήθελε να κάνη, όσο δύσκολο κι αν ήταν, θα το τελείωνε αντί πάσης θυσίας. Όμως αυτός ο δυναμικός άνθρωπος στο βάθος έκρυβε μία βαθειά ταπείνωσι. Σήμερα ήθελα να αναφέρω μερικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο π. Κοσμάς ήταν μία ταπεινή ψυχή παρά την εξωτερική του δραστηριότητα και δυναμικότητα.

Πρώτο στοιχείο που αποδεικνύει ότι είχε ταπεινό φρόνημα είναι ότι δεν θέλησε ως Ιεραπόστολος να κά­νη έργο ατομικό. Είχε τα προσόντα, την εξυπνάδα, την δραστηριότητα, την πείρα να κάνη ένα έργο ατομικό, όμως δεν το έκανε, δεν πίστευε ότι αυτός μπορεί να τα καταφέρη όλα. Θέλησε να σύνδεση την προσφορά του στην Ιεραποστολή με την υπακοή στον οικείον Επίσκοπον, μακαριστόν Μητροπολίτην   Κεντρώας   Αφρικής κυρόν Τιμόθεον και με το Άγιον Όρος, με το Μοναστήρι μας, ώστε από εδώ να παίρνη δύναμι και φωτισμό για να προχωρή το έργο της Ιεραποστολής.

Άλλωστε οι ιεραποστολές της Εκκλησίας από τα αποστολικά χρόνια πάντοτε ήσαν συνδεδεμένες με μία εκκλησιαστική κοινότητα.

Οι απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας απεστάλησαν να ευαγγελισθούν τα έθνη από την Εκκλησία της Αντιοχείας, η οποία συνήλθε, προσευχήθηκε, έθεσαν τας χείρας των οι πρεσβύτεροι της Εκκλησίας εις τας κε­φαλάς των Αποστόλων, τους ευλόγησαν και ευχήθηκαν για το έργο της Ιεραποστολής. Ο απόστολος Παύλος πάντοτε είχε αναφορά στην Εκκλησία και στους Αποστόλους και τους ενημέρωνε για το έργο της Ιεραποστολής.

Έτσι, λοιπόν, και ο π. Κοσμάς συ­νέδεσε την ιεραποστολική του προσφορά, την μετάβασί του στα έθνη τα σημερινά, με μία εκκλησιαστική κοινότητα και συγκεκριμένα με ένα Μοναστήρι του Αγίου Όρους, την Μονή Γρηγορίου. Και αυτό είναι δείγμα ταπεινού ανθρώπου.

Ένα άλλο δείγμα ταπεινώσεως του π. Κοσμά είναι ότι οσάκις κάποιος του έλεγε μία γνώμη διαφορετική από αυτήν την οποία αυτός είχε για την πορεία της Ιεραποστολής, πολλές φορές άλλαζε και δεν επέμενε στην δική του γνώμη και άποψι. Και αυτό σημάδι ταπεινού ανθρώπου.

Τρίτο σημάδι ταπεινού ανθρώπου είναι ότι συχνά εξωμολογείτο. και εδώ ερχόταν κατά διαστήματα να εξο­μολογηθή, αλλά και όταν κάτι έπρεπε να εξομολογηθή και δεν μπορούσε να έρθη εδώ, το εξωμολογείτο σε Αφρικανούς Ιερείς. Δείγμα και αυτό μεγάλης ταπεινώσεως, γιατί εξωμο­λογείτο σε Ιερείς που ήταν πνευματικά του παιδιά και δικά του αναστήματα.

Ένα τέταρτο σημάδι που δείχνει την ταπείνωσί του είναι ότι η ευσέβεια την οποία μετέφερε στους Αφρικανούς αδελφούς δεν ήταν δικής του εμπνεύσεως. Αφού πρώτα εδιδάχθη και εμαθήτευσε στην αγιορειτική ευσέβεια, δηλαδή την παραδοσιακή ευσέβεια της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αυτήν την ευσέβεια μετέφερε και στους Αφρικανούς αδελφούς. Τους εδίδαξε την νοερά προσευχή και τους έμαθε να χρησιμοποιούν το κομποσχοίνι. Πρόσεξε ώστε οι ακολουθίες να είναι σύμφωνες, όσο ήταν βέβαια δυνατόν, με τις ακολουθίες του Αγίου Όρους. Γενικά μετέφερε την ευσέβεια του Αγίου Όρους, έτσι ώστε, όταν αργότερα επήγαν οι άλλοι Γρηγοριάτες Πατέρες, δεν βρήκαν καμμία δυσκολία. Βρήκαν ένα έργο το οποίο είχε πνεύμα αγιορείτικο και παραδοσιακό.

Επίσης ένα χαρακτηριστικό, που και αυτό δείχνει ταπεινή ψυχή, είναι ότι ερωτούσε συχνά για τα θέματα της Ιεραποστολής. Υπάρχουν και τα γράμματά του, αλλά και από τηλεφώνου ερωτούσε πολλές φορές πώς να ενεργήση σε δύσκολες περιπτώσεις. Όλα αυτά δείχνουν ότι ο π. Κοσμάς ήταν ταπεινός άνθρωπος, ταπεινή ψυχή. Γι' αυτό τον επεσκίασε η θεία Χάρις και γι' αυτό έκανε έργο Θεού και γι' αυτό το έργο του διαρκεί μέχρι σήμερα και το συνεχίζουν οι άλλοι Πατέρες, οι οποίοι σήμερα ακολουθούν τα ίχνη του. Παράδειγμα, λοιπόν, για μας ο π. Κοσμάς. Να παρακαλέσουμε και 'μείς τον Κύριο να μας δώση αληθινή ταπείνωσι, ώστε το έργο μας, η προσφορά μας, η ζωή μας, να είναι ευάρεστη στον Θεό και να καρποφορή πνευματικά. Θα τελειώσω με τον λόγο του Κυρίου, ο οποίος λέγει. «ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος» (Ιωάν. ζ' 38). Αυτός που θα πιστεύση στον Χριστό βαθειά και θα ενωθή με τον Χριστό, ποταμοί ύδατος ζώντος, δηλαδή διδασκαλίας και θεολογίας και πίστεως, θα εξέλθουν εκ της καρδίας του και θα ποτίσουν την Εκκλησία του Θεού και θα αρδεύσουν τις ψυχές των ανθρώπων.

 Με την Χάρι του Θεού και τον αγώνα του ενίκησε την φιλαυτία και όλος πληρωθείς από την φιλοθεΐα και φιλανθρωπία προσέφερε τον εαυτό του θυσίαν ζώσαν για την σωτηρία των ελαχίστων αδελφών του Χριστού, των απερριμμένων Αφρικανών.

Ευχαριστούμε τον Θεό που εφώτισε τον π. Κοσμά και που τον απέστειλε στις δύσκολες ημέρες μας, που σπανίζουν τα παραδείγματα αυτοθυσίας και προσφοράς των ανθρώπων, να είναι ένα φως για την εποχή μας και να ανοίξη ένα δρόμο φωτισμού των Αφρικανών αδελφών του Κονγκό.

Αιωνία σου η μνήμη, μακαριστέ αδελφέ π. Κοσμά! Καλή αντάμωσι στην Βασιλεία των Ουρανών, αν ο Θεός θελήση και αγωνισθούμε και εμείς θεαρέστως».

 ΠΗΓΗ: "ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ"

 Περιοδικό Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής

 Α' Τρίμηνο 2009

 

 

 




Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου
Powered by active³ CMS - 29/3/2024 1:49:19 μμ