Παπισμός

        «...Ημείς είμεθα υποχρεωμένοι, χάριν και των Ρωμαιοκαθολικών και του σύμπαντος κόσμου, δια τους οποίους η ανόθευτος Ορθοδοξία είναι η έσχατη ελπίς, ουδέποτε να αποδεχθούμε ένωσιν, ή χαρακτηρισμόν της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ως «αδελφής Εκκλησίας» ή του Πάπα ως κανονικού επισκόπου Ρώμης, ή της «Εκκλησίας» της Ρώμης ως εχούσης κανονικήν Αποστολικήν Διαδοχήν, Ιερωσύνην και Μυστήρια, χωρίς την ρητήν εκ μέρους των αποκήρυξιν του FILIOQUE , του αλαθήτου, του πρωτείου, της κτιστής χάριτος και των λοιπών κακοδοξιών, τας οποίας ουδέποτε θα θεωρήσωμεν ως διαφοράς χωρίς σημασίαν ή θεολογούμενα, αλλά ότι αλλοιώνουν ανεπανορθώτως τον Θεανθρώπινον χαρακτήρα της Εκκλησίας και συνιστούν βλασφημίας ...».

 (Απόσπασμα από το γράμμα της Ιεράς Κοινότητος του Αγ. Όρους προς τον Οικ. Πατριάρχην Κων/πόλεως κ. Βαρθολομαίον, 8-12-'93).