Ο νέος ιερομάρτυς Αυγουστίνος της Καλούνγκα Γ'

 - Ὁ νέος ἱερομάρτυρας Αὐγουστῖνος τῆς Καλούνγκα
Γ΄

τοῦ ἡγουμένου Δαμασκηνοῦ Orlosky

Αμέσως μετὰ τὴν σύλληψι τοῦ ἐπισκόπου Αὐγουστίνου οἱ πιστοὶ τῆς περιοχῆς Ivanovo ξεκίνησαν κάποιες ἐνέργειες προκειμένου νὰ τὸν ἀποφυλακίσουν. Ἔτσι ἄρχισε ἡ συλλογὴ ὑπογραφῶν ἀπὸ τοὺς ἐργαζομένους τῆς ἐπισκοπῆς του. Οἱ ἀρχὲς ὅμως δὲν ἀπάντησαν σ᾽ αὐτές τους τὶς ἐνέργειες.

Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἐξωρίστηκε ὁ ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος οἱ πιστοὶ ἄρχισαν νὰ μαζεύουν χρήματα τόσο γιὰ ἐκεῖνον ὅσο καὶ γιὰ τοὺς ὑπολοίπους ἐξωρισμένους ἱερεῖς ποὺ βρίσκονταν στὸν ἴδιο τόπο ἐξορίας. Ἡ ἀντίδρασι τῶν ἀρχῶν στὴν κίνησι αὐτὴ τῶν πιστῶν ἦταν νὰ ξεκινήσουν δριμεῖς διωγμοὺς ἐναντίων τῶν Ὀρθοδόξων Κοινοτήτων ποὺ εἶχε ἱδρύσει ὁ ἐπίσκοπος, συλλαμβάνοντας ὅλους ὅσους εἶχαν ἐμπλακῆ στὴν ὀργάνωσι τῆς συλλογῆς χρημάτων καὶ ὑπογραφῶν. Ὅλοι αὐτοὶ οἱ κρατούμενοι σταδιακὰ ὡδηγήθηκαν στὶς φυλακές.

Ἀρχικὰ ὁ ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος στάλθηκε στὶς πόλεις τῆς περιοχῆς τοῦ Tajikistan Khodzent καὶ Penjikent, ὅπου ἔμεινε μέχρι τὸ Μάρτιο τοῦ 1930. Ὁ ὑποδιάκονος καὶ ὑποτακτικός του Boris Semenov πῆγε στὸ Penjikent νὰ μείνῃ μαζί του. Ἐκεῖ, στὸ νοικιασμένο δωμάτιο ποὺ διέμεναν, ὁ ἐπίσκοπος ἔστησε μιὰ κατ᾽ οἶκον ἐκκλησία, ὅπου τελοῦσε τὴ θεία λειτουργία καὶ πολλὲς φορὲς ἔρχονταν καὶ πολλοὶ ἐξόριστοι ἀπὸ τὴ γύρω περιοχὴ νὰ προσευχηθοῦν μαζί τους.

Ὁ ἐπίσκοπος, ἂν καὶ σωματικὰ βρισκόταν μακριὰ ἀπὸ τὰ πνευματικά του παιδιά, προσπαθοῦσε ὅσο μποροῦσε νὰ βρίσκεται ψυχικὰ δίπλα τους καὶ νὰ τὰ ἐμψυχώνῃ μὲ διαφόρους τρόπους. Πολλὲς φορὲς λοιπὸν τοὺς ἔγραφε γράμματα, τὰ ὁποῖα διαβάζονταν ὄχι μόνο ἀπὸ τὰ πνευματικὰ παιδιὰ στὰ ὁποῖα ἀπευθύνονταν ἀλλὰ καὶ ἀπὸ πολλοὺς ἄλλους νέους. Ἦταν γράμματα ποὺ συνέβαλλαν οὐσιαστικὰ στὴν παρηγορία καὶ στήριξι τοῦ καθημερινοῦ ἀγώνα τῶν Χριστιανῶν.

Ἀνάμεσα σ᾽ αὐτὰ τὰ παιδιὰ ἦταν καὶ πολλοὶ ἔφηβοι, ποὺ κατέθεταν τὶς δυσκολίες, τοὺς πειρασμοὺς ἀλλὰ καὶ τὸν πόλεμο ποὺ δέχονταν ἰδιαιτέρως μέσα στὸ ἄθεο περιβάλλον τῶν σχολείων τους. Συνάμα ὅμως ὑπογράμμιζαν καὶ τὴν ἐλπίδα τους ὅτι ὁ σπόρος τῆς πίστεως ποὺ εἶχε σπείρει ὁ ἐπίσκοπος μέσα τους δὲν πέθανε, ἀλλὰ καρποφορεῖ παρ᾽ ὅλες τὶς ἀντίξοες καὶ ἄθεες συνθῆκες ποὺ ἐπικρατοῦσαν στὶς σχολικές τους αἴθουσες. Ἡ προπαγάνδα τοῦ ἀθέου κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος ἦταν τόσο ἔκδηλη μέσα στὰ σχολεῖα, ποὺ εἶχαν φτάσει στὸ σημεῖο νὰ διαδίδουν, ὅτι τὸ νὰ φοράῃ κανεὶς σταυρὸ ντροπιάζει τὴν ἐπιστήμη! Ὁ ἐπίσκοπος μέσα ἀπὸ τὶς ἐπιστολές του προσπαθοῦσε νὰ τοὺς στηρίξῃ στὴν ὀρθόδοξη πίστι καὶ νὰ σβήσῃ κάθε ἴχνος ἀμφιβολίας ποὺ μποροῦσε νὰ φωλιάσῃ στὶς νεανικές τους ψυχὲς ἀπὸ τὴν ὑλιστικὴ παιδεία ποὺ τοὺς παρεχόταν.

Μετὰ τὴν παραμονὴ ἐπὶ 3 χρόνια στὴν ἐξορία ὁ ἐπίσκοπος ἀφέθηκε ἐλεύθερος. Οἱ ἀρχὲς ὅμως ἐξέδωσαν μία ἀπόφασι, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ὁ ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος δὲν ἐπιτρεπόταν νὰ ζῇ ἐφεξῆς στὶς ἕξι μεγάλες πόλεις τῆς ῾Ρωσίας καὶ στὶς ἐπαρχίες αὐτῶν τῶν πόλεων. Ἡ ἀπόφασι αὐτὴ εἶχε ἰσχὺ γιὰ τὰ ἑπόμενα 3 χρόνια καὶ φυσικὰ μέσα στὶς 6 αὐτὲς πόλεις ἦταν καὶ ἡ πόλι του, ἡ Ivanovo. Ἐπὶ πλέον τὸν διέταξαν γιὰ τὸ διάστημα αὐτῶν τῶν 3 χρόνων νὰ παραμείνῃ στὴν ἴδια πόλι ποὺ θὰ ἐπέλεγε, διότι ἡ πιθανὴ μετακίνησίς του δὲν θὰ διευκόλυνε αὐτοὺς ποὺ θὰ τὸν ἐπιτηροῦσαν. Ἔτσι ἀποφασίστηκε νὰ πάῃ νὰ μείνῃ στὴν ἐπισκοπικὴ ἕδρα τῆς Syzran (Samara). Ἔφτασε στὴν περιοχὴ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1930 καὶ νοίκιασε μόνο ἕνα ἀπὸ τὰ δωμάτια ἑνὸς σπιτιοῦ. Σύντομα ἔφτασε κοντά του ὁ ὑποδιάκονος Boris Semenov, τὸν ὁποῖο ὁ ἐπίσκοπος λίγο ἀργότερα χειροτόνησε σὲ διάκονο.

Τὴν ἄνοιξι τοῦ 1930 οἱ τοπικὲς ἀρχὲς τῆς Syzran ἔδωσαν ἐντολὴ νὰ κλείσουν 5 ἐκκλησίες, κάτι τὸ ὁποῖο ὤθησε τοὺς πιστοὺς νὰ ἀποστείλουν ἔγγραφη διαμαρτυρία στὴ ῾Ρωσία ἀπαιτώντας νὰ τὶς ξανανοίξουν.

Ὁ ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς διακονίας του στὸ Syzran συγκέντρωσε ὅλους τοὺς κληρικοὺς γύρω του, καὶ ἦταν γιὰ ὅλους ἕνας φιλόστοργος πατέρας καὶ ἕνας σοφὸς ἡγέτης. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἐνώχλησε τὶς ἀρχές, οἱ ὁποῖες προσπαθοῦσαν νὰ βροῦν κάποια ἀφορμὴ γιὰ νὰ τὸν συλλάβουν. Ὑπηρέτησε τὴν πόλι τῆς Syzran λιγώτερο ἀπὸ 1 χρόνο, ὅταν στὶς 21 Φεβρουαρίου τοῦ 1931 κατ᾽ ἐντολὴν τῶν σοβιετικῶν ἀρχῶν τὸν συλλαμβάνουν μαζὶ μὲ ἄλλους 16 ἱερεῖς, ἕναν μοναχὸ καὶ 37 λαϊκούς. Ἡ κατηγορία ἐναντίον τους ἦταν, ὅτι ὅλοι μάχονταν ἐναντίον τῶν μέτρων ποὺ εἶχαν πάρει οἱ Σοβιετικὲς ἀρχὲς καὶ πιὸ συγκεκριμένα ὅτι ὠργάνωναν διαμαρτυρίες γιὰ τὸ κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν, ὅτι διέδιδαν προκλητικὲς φῆμες γιὰ τοὺς διωγμοὺς ἐναντίον τῆς θρησκείας, βοηθοῦσαν ἐξορίστους πιστοὺς μὲ τὸ σύνθημα «βοήθεια στοὺς μάρτυρες τοῦ Σοβιετικοῦ κράτους», καὶ γενικὰ ἐπεδίωκαν τὰ πολιτικὰ δικαιώματα τῆς Ἐκκλησίας.

Κατὰ τὴν ἄποψι τῶν σοβιετικῶν ἀρχῶν ὁ ῥόλος τοῦ ἐπισκόπου Αὐγουστίνου ἦταν καταλυτικός, μιᾶς καὶ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἀνέλαβε τὴν ἐπισκοπικὴ ἕδρα τῆς Syzran ὠργάνωσε τοὺς πιστούς, κατάφερε νὰ προσελκύσῃ στὴν πίστι ἀκόμη καὶ ἀνθρώπους ἀνωτέρων κοινωνικῶν τάξεων, καὶ γενικὰ ἦταν γι᾽ αὐτοὺς ὁ ἡγέτης καὶ ἱδρυτὴς ἑνὸς ἀνερχομένου ἀντεπαναστατικοῦ κινήματος.

Στὶς ἀνακρίσεις ὁ ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος ἀρνήθηκε κατηγορηματικὰ ὅτι συμμετεῖχε στὴν ὀργάνωσι ἀντικυβερνητικῶν δραστηριοτήτων. Συγκατηγορούμενοί του ἦταν ὁ διάκονος Boris Semenov καθὼς καὶ οἱ ἱερομόναχοι Νήφων καὶ Ἀλέξανδρος Antovich Medem.

Στὶς 28 Ὀκτωβρίου τοῦ 1931 οἱ σοβιετικὲς ἀρχὲς ἀποφασίζουν νὰ φυλακίσουν τὸν ἐπίσκοπο καὶ τὸν διάκονό του σὲ στρατόπεδο συγκεντρώσεως γιὰ 3 χρόνια.

Ἡ φυλακὴ τῆς Syzran βρισκόταν ἀρκετὰ μακριὰ ἀπὸ τὴν πόλι. Οἱ κρατούμενοι τῶν φυλακῶν ἐργάζονταν στὰ χωράφια τῆς περιοχῆς προσφέροντας τὶς ὑπηρεσίες τους στὸ κράτος. Κάποια φορὰ ἦρθαν νὰ ἐπισκεφθοῦν τὸν ἐπίσκοπο τὰ παιδιά του καὶ οἱ πιστοὶ προσπάθησαν νὰ κανονίσουν τὴν συνάντησι αὐτή. Ἐπειδὴ ὅμως τοὺς φυλακισμένους τοὺς φρουροῦσαν ὡπλισμένοι φρουροί, ἦταν ἀδύνατον νὰ πραγματοποιηθῇ κάτι τέτοιο. Τότε τὰ παιδιὰ πῆγαν καὶ στάθηκαν ἔξω ἀπὸ τὸν φράχτη τῆς φυλακῆς σὲ σημεῖο ποὺ τὸ παράθυρο τοῦ κελλιοῦ τοῦ ἐπισκόπου εἶχε πρόσβασι στὸν ἔξω κόσμο. Ὁ ἐπίσκοπος μέσα ἀπὸ τὸ παράθυρο τῆς φυλακῆς εὐλόγησε τόσο τὰ παιδιά του ὅσο καὶ τοὺς ὑπόλοιπους πιστούς.

Ἀργότερα οἱ ἀρχὲς ἐπέτρεψαν στοὺς φυλακισμένους νὰ δέχωνται μιὰ δεκαπεντάλεπτη ἐπίσκεψι συγγενῶν τους. Ἔτσι τὰ παιδιὰ τοῦ ἐπισκόπου ἔσπευσαν νὰ δοῦν τὸν πατέρα τους. Οἱ μπάρες τῆς φυλακῆς ὑποχώρησαν μὲ ἕνα δυνατὸ θόρυβο καὶ οἱ κρατούμενοι ὡδηγήθηκαν στὴν αἴθουσα τῶν ἐπισκέψεων, ὅπου μὲ ἀγωνία τοὺς περίμεναν οἱ συγγενεῖς τους. Ὁ ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος ἐμφανίστηκε ἀπὸ μακριὰ ἤρεμος καὶ χαμογελαστός. Μόνο τὸ χλωμό του πρόσωπο πρόδιδε τὶς δυσβάσταχτες συνθῆκες τῆς φυλακῆς. Τὰ παιδιά του ἦταν πολὺ χαρούμενα ποὺ ἔβλεπαν ἀπὸ τόσο κοντὰ τὸν πατέρα τους, παρ᾽ ὅλο ποὺ ἦταν δύσκολο νὰ συζητήσουν, μιᾶς καὶ ὁ θόρυβος ἦταν πολὺ μεγάλος.

Ὁ δρόμος τοῦ ἐπισκόπου Αὐγουστίνου θὰ εἶνε πολὺ μακρύς. Οἱ δοκιμασίες, ποὺ θ᾽ ἀντιμετωπίσῃ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, εἶνε ἀκόμη πάρα πολλές.

(συνεχίζεται)
[μετάφρασι· ἱ. μονὴ Ἁγ. Αὐγουστίνου Φλωρίνης]

http://www.xrspitha.gr/