Ιεραποστολή και Μαγεία

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

Βρισκόμαστε για το έργο του Θεού και την σωτηρία ψυχών, δια της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, στην αφρικανική ζούγκλα του Κογκό. Εκεί όπου ο αφρικάνικος κόσμος είναι από αιώνων δέσμιος στην εξουσία των πονηρών πνευμάτων. Εκεί όπου η αγάπη του Χριστού δεν έχει μεταμορφώσει τις ψυχές . Δεν έχει διδαχθή ακόμη σε ευρεία κλίμακα το ακαινοτόμητο Ευαγγέλιο. Δεν έχει μεταδοθή η Χάρις του Αγίου Πνεύματος, ν' αλλοιώσει και να ανακαινίσει τις ψυχές τους.

 Βέβαια εδώ και 130 χρόνια οι αποικιοκράτες μαζί με τα κατακτητικά τους σχέδια για εκμετάλλευσι της Αφρικής έφεραν μαζί τους και την πατροπαράδοτη θρησκεία τους. Αλλά μια θρησκεία, όπως η Παπική, η Προτεσταντική και άλλες τι έχουν να προσφέρουν στον ειδωλολάτρη αφρικανό, εφ' όσο, ο Χριστιανισμός τον οποίον κηρύττουν είναι ελλειπής, ατομοκρατικός, ανίερος, κομματιασμένος σε χιλιάδες παρατάξεις και ανίκανος να βοηθήσει κι αυτούς τους ιεραποστόλους τους;

Η Ορθοδοξία λοιπόν, και μόνο η Ορθοδοξία δύναται να ελευθερώσει τον αφρικανό και κάθε άνθρωπο της Γης από τα πατρογονικά του θρησκεύματα, τις δαιμονολογικές του αντιλήψεις και τα ριζωμένα βαθειά μέσα του ψυχικά και σαρκικά πάθη.

Την δόξα της Ορθοδοξίας μας και τα συχνά θαύματα των Αγίων μας τα ζούμε σήμερα καθημερινά στην Αφρική. Όποιος αμφισβητήσει τα όσα γίνονται εδώ, ας κάνει τον κόπο να μας επισκεφθή με καλή προαίρεσι. Τότε θα ομολογήσει, αυτά που τώρα αρνείται η αμφισβητεί.

Το περιστατικό που προτίθεμαι τώρα να γράψω, δεν είναι από τα σπάνια που συμβαίνουν στους Αφρικανούς. Ένα παρόμοιο είχε παρακολουθήσει προ ετών και ο μακαριστός π. Κοσμάς και τότε ο αυθόρμητος πόθος του τον επίεζε να πάει εκεί στις δαιμονικές συναγωγές των ανθρώπων να διαβάσει εξορκισμούς. Ο συνεργάτης του τον εμπόδισε, και πολύ καλά έκανε, διότι τα μανιασμένα πλήθη θα τους σκότωναν και τους δύο.

Επειδή ο γράφων ήμουν παρών κυρίως στην δεύτερη φάσι αυτής της τραγωδίας, ζητώ ν' απομακρύνουν από την διάνοιά τους κάθε επιφύλαξι οι αναγνώστες μου, διότι τα συμπεράσματα είναι συνταρακτικά και πολύ εποικοδομητικά για όλους μας.

Το ιστορικό της υποθέσεως ξεκίνησε ως εξής:

Η Ιεραποστολή καλλιεργεί ένα μεγάλο αγρόκτημα πλησίον του χωριού Λουανκόκο, που απέχει 32 χιλιόμετρα από την πόλι Κολουέζι. Οι κάτοικοι αυτού του χωριού και ενίοτε άλλοι από άλλα γειτονικά χωριά εργάζονται εκεί για την καλλιέργεια του καλαμποκιού.

Προ μηνών, άνοιξη του 1999, ο υπεύθυνος του κτήματος γεωπόνος, ονόματι Τρύφων, ορθόδοξος Χριστιανός, μαζί με κάποιον άλλον πήγαν την νύκτα να κλέψουν πετρέλαιο από το τρακτέρ, που ήταν εκεί έξω. Ο νυκτερινός φύλακας, ονόματι Κατόκα, χριστιανός προτεστάντης στο θρήσκευμα, τους είδε και τους κατήγγειλε στον υπεύθυνο της Ιεραποστολής. Από κείνη την στιγμή στην καρδιά του Τρύφωνος μπήκε το δαιμόνιο του μίσους και της εκδικήσεως εναντίον του Κατόκα, διότι τον μαρτύρησε στον προϊστάμενο π. Μελέτιο.

Ο Κατόκα στους μήνες Μάιο και Ιούνιο είχε μπη στο νοσοκομείο για σοβαρά προβλήματα υγείας και για εγχείρησι προστάτη. Κατόπιν επέστρεψε στο Λουανκόκο κοντά στους δικούς του, για ανάρρωσι. Αυτή την ευκαιρία βρήκε κατάλληλη ο Τρύφων σε συννενόησι με άλλους δύο μάγους του χωριού και αυτούς επίσης ορθοδόξους Χριστιανούς, τον Γεώργιο και τον Χρυσόστομο για να πάρουν τις γενναίες αποφάσεις τους.

Τις νύκτες, μεσάνυκτα, ανέβαιναν σε μια μυρμηγκοφωλιά, στην γλώσσα τους λέγεται Τερμητιέρα, που είναι λοφίσκος 3-4 μέτρων, και εκεί πάνω έκαναν τα μαγικά τους.

Στις 21 Ιουλίου 1999 με τα μαγικά τους σκότωσαν τον Κατόκα. Πριν πεθάνει ο Κατόκα είχε πει στα παιδιά του τα εξής παράξενα λόγια: «Αν πεθάνω με θέλημα Θεού δεν θα γίνει τίποτε μετά τον θάνατό μου, αν όμως μ' έχουν θανατώσει άλλοι, θα δείτε τι θα επακολουθήσει μετά τον θάνατό μου». Ρώτησα τα παιδιά του τι εννοούσε λέγοντας αυτά και εκείνα μου απάντησαν τα εξής: «Όταν κάποιος θέλει να προειδοποιήσει τους δικούς του για ενδεχόμενα αίτια του μελλοντικού του θανάτου, δηλ. αν κάποιοι με την δύναμη της μαγείας θα τον σκοτώσουν, κάνει το εξής δαιμονικό έργο. Σχίζει το επάνω δέρμα του αριστερού χεριού του και με το αίμα του κάνει συμφωνία με τον διάβολο να αποκαλύψει στους συγγενείς του, μετά τον θάνατό του, ποιοι τον σκότωσαν. Αν πεθάνει με θέλημα Θεού, τότε αυτή η συμφωνία μένει ανενέργητη. Αν όμως μάγοι θα τον σκοτώσουν, οφείλει τώρα ο διάβολος ν' αποκαλύψει αυτούς στους συγγενείς του νεκρού.

Αυτό λοιπόν είχε κάνει και ο Κατόκα. Την Πέμπτη ώρα 11 της 22ας Ιουλίου παρέλαβαν 4 άνθρωποι τον νεκρό με το φέρετρο και με τα πόδια επορεύοντο προς τον τάφο, που απείχε 8 χιλιόμετρα μέσα στο δάσος. Τους ακολουθούσε ένα πλήθος από 500 άτομα που είχαν έλθει από τα γύρω χωριά.

Όταν έφθασαν στον τάφο συνέβη κάτι το πρωτοφανές. Το φέρετρο κόλλησε στους ώμους των ανθρώπων και δεν κατέβαινε στον τάφο. Αντίθετα, έγινε το ίδιο ο αρχηγός τους. Τους παρέλαβε και με ταχύτητα τους επέστρεφε πίσω. Όλος ο κόσμος ακολουθούσε το φέρετρο, το οποίον τους ωδηγούσε όπου εκείνο (ο διάβολος δηλ.) ήθελε. Περνούσαν ανάμεσα από δάση, αγκάθια, λακκούβες και ρεματιές τρέχοντας. Όταν το φέρετρο έφθασε και πέρασε το πρώτο χωριό που λέγεται Μαπέντο συνέβη άλλο συγκλονιστικό γεγονός. Οι δολοφόνοι-μάγοι εγνώριζαν τα τερτίπια του αφεντικού τους, του διαβόλου, γι' αυτό με άλλα μαγικά επεχείρησαν να αναχαιτίσουν και εμποδίσουν, εάν ήτο δυνατό, την επιστροφή του φερέτρου. Και τι έκαναν; Ύψωσαν ένα δίκτυ ψαριών κατά μήκος του δρόμου απ' όπου θα περνούσε το φέρετρο και τα άκρα του τα έδεσαν σε δένδρα. Πράγματι έφθασε εκεί το φέρετρο και δεν μπορούσε να περάσει. Αλλ' όμως προχώρησε κατά μήκος του δικτυού και πέρασε από το ακρινό σημείο, όπου κατέληγε. Έτσι συνέχισε την πορεία του ακάθεκτα και τρέχοντας με τους ανθρώπους κολλημένους επάνω του. Τριακόσια μέτρα πριν φθάσει στο χωριό, από όπου ξεκίνησε, δηλ. το Λουανκόκο, σε ένα σημείο το φέρετρο σταμάτησε και στάθηκε όρθιο. Κατόπιν ανεβαίνει στις πλάτες των ανθρώπων και μπαίνει σε λίγα λεπτά στο χωριό. Χωρίς καθυστερήσεις πλησιάζει ένα σπίτι και γκρεμίζοντας με πάταγο τον τοίχο μπήκε μέσα μαζί με τους μεταφορείς του και κάθισε πάνω σ' ένα κρεββάτι. Οι άνθρωποι, σύμφωνα με τα έθιμά τους σκέπασαν το φέρετρο για να ξεκουρασθεί δήθεν ο νεκρός. Κοντά ακολουθούσαν και τα παιδιά του, τα οποία, όπως κατόπιν μου είπαν, άκουγαν τον πατέρα τους (σημείωσε τον διάβολο) να αγκομαχεί μέσα στο φέρετρο. Τώρα, έλεγαν, επήρε μια δυνατή ανάσα και ξεκουράζεται. Οπότε εκείνα τον ρωτούσαν: «Πατέρα, πες μας ποιος σε σκότωσε. Τι θέλεις να σου κάνουμε. Πήγαινέ μας εσύ όπου θέλεις».Στάθηκε εκεί το φέρετρο λίγα λεπτά και κατόπιν ανέβηκε στις πλάτες των τεσσάρων και βγήκε έξω για ν' αποκαλύψει και τους άλλους δολοφόνους του νεκρού. Εδώ βλέπουμε την μισανθρωπία του διαβόλου. Ο ίδιος ωδήγησε τους μάγους να σκοτώσουν τον άνθρωπο και τώρα πάλι ο ίδιος ο διάβολος στο ίδιο επεισόδιο έρχεται ν' αποκαλύψει τους μάγους για να χωρίσει τους ανθρώπους σε δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις και να τους προκαλέσει εμφύλιο σπαραγμό. Μου έλεγε παλαιότερα ο μακαριστός π. Κοσμάς ότι σε ένα χωριό, εξ αιτίας των μαγικών τους, σκοτώθηκαν μέσα σ' ένα μήνα 62 άτομα.

Το φέρετρο, λοιπόν εν συνεχεία κατευθύνθηκε σε άλλο σπίτι, γκρέμισε την πόρτα μαζί με την κάσα και μπήκε μέσα. Έψαχνε τον δεύτερο μάγο, ο οποίος το είχε ήδη αντιληφθεί και είχε κρυφθή σε μια άλλη καλύβα. Βγήκε το φέρετρο έξω, τον κυνήγησε, του έδωσε ένα δυνατό κτύπημα στο στήθος και τον πέταξε κάτω. Κατόπιν κατευθύνθηκε στο τρίτο σπίτι. Δεν ήταν σπίτι, αλλά μια χορτοκαλύβα με πασσάλους και λάσπη, ενώ η στέγη της ήταν σκεπασμένη με χόρτα. Ο τρίτος μάγος μόλις έβγαινε από την πορτίτσα της καλύβας. Το φέρετρο τον κτύπησε στο στήθος και μαζί του έπεσε κάτω και ολόκληρη η χορτοκαλύβα.

Οι κάτοικοι των ειδωλολατρικών εκείνων χωριών που γνωρίζουν τις μηχανουργίες του διαβόλου, αμέσως συνέλαβαν τους τρείς μάγους, τους έδεσαν και τους ρώτησαν αν αυτοί σκότωσαν τον νεκρό. Δεν ήταν δυνατόν να αρνηθούν, διότι ο νεκρός (γράφε καλλίτερα ο διάβολος) τους απεκάλυψε. Τα φέρετρο κατόπιν πήγε και στάθηκε στο πατρικό σπίτι, δήθεν για να ξεκουρασθή, όπως λένε εκεί οι κάτοικοι. Μόνο του κατόπιν έφυγε κι' ανέβηκε επάνω στην τερμητιέρα-μυρμηγκοφωλιά, από τη οποία εκείνη την ημέρα έβγαινε συνεχώς καπνός και σύννεφο σκόνης. Προφανώς ανέβηκε στην μυρμηγκοφωλιά για να αποκαλύψει στους άλλους τον τόπο, όπου οι μάγοι συγκεντρώνοντο και έκαναν τα μαγικά τους για να σκοτώσουν τον Κατόκα. Οι κάτοικοι μας πληροφόρησαν κατόπιν ότι κι΄άλλες φορές στο παρελθόν έβλεπαν σύννεφο καπνού να βγαίνει από την κορυφή της τερμητιέρας, αλλά δεν μας έλεγαν τίποτε, διότι ούτε αυτοί ήξεραν τι ακριβώς συνέβαινε, εφ' όσον οι μάγοι μυστικά τις νύκτες έκαναν τα μαγικά τους. Μάλιστα κατέπληξε τους πάντες το γεγονός ότι στάθηκε το φέρετρο γι' αρκετή ώρα όρθιο και κατόπιν κατέβηκε και στάθμευσε στον πεδινό χώρο. Οι συγγενείς του νεκρού ζήτησαν τις αναγκαίες αποζημιώσεις για την εγκληματική αυτή πράξι των μάγων. Το φέρετρο παρέμεινε κάτω κι' έγινε πλέον ασήκωτο μέχρις ότου οι μάγοι φέρουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να ικανοποιήσουν δήθεν τον νεκρό. Έφεραν και εναπέθεσαν λοιπόν οι μάγοι πλησίον του φερέτρου κουβέρτες, γιδοπρόβατα, ραδιομαγνητόφωνα, χρήματα και ό,τι άλλο υπήρχε στην καλύβα τους. Κριτήριο ικανοποιήσεως του νεκρού θα είναι όταν το φέρετρο γίνει ανάλαφρο και μπορούν ύστερα να θάψουν τον νεκρό. Μα το φέρετρο δεν σηκωνόταν. Ο διάβολος τους έφερε σε αδιέξοδο. Αμέσως έστειλαν ένα ορθόδοξο νεαρό Χριστιανό μας με ποδήλατο στο Κολουέζι. Μας είπε ότι «μέγα πρόβλημα μας απασχολεί». Εκείνη την ώρα ο π. Μελέτιος απουσίαζε για Εσπερινό και κήρυγμα σε ένα χωριό της περιοχής μας. Οπότε κάλεσα δύο ντόπιους ιερείς, τους ανακοίνωσα το περιστατικέ κι' αποφασίσαμε το ταχύτερο να φθάσουμε στο χώρο της τραγωδίας τους. Πήραμε μαζί μας Αγιασμό, Άγια λείψανα, το Ευχολόγιο στα σουαχίλι, θυμιατό, 2-3-εργάτες μας και ξεκινήσαμε. Σε μία ώρα φθάσαμε στο χωριό. Όλοι οι άνθρωποι ήταν όρθιοι και αλαφιασμένοι. Το φέρετρο βρισκόταν ανάμεσά τους ενώ οι τρείς μάγοι μπροστά στην κεφαλή του νεκρού και γονατιστοί.

Ήταν η πρώτη φορά που αντίκρυζα αυτό το θέαμα. Δεν ήξερα τι συνέβαινε. Τους είπα με αυστηρό ύφος: «Κάνετε ησυχία και να μας ειπεί ένας από σας τι συμβαίνει». Αφού άκουσα συνοπτικά το γεγονός, είπα στους ιερείς μας και σε όσους ήσαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί μας να γονατίσουν όλοι γύρω από το φέρετρο να κάνουμε προσευχή.

Οι ιερείς έβαλαν «Ευλογητός...», το Τρισάγιο και στην συνέχεια τους είπα και διάβασαν τους εξορκισμούς του Μεγάλου Βασιλείου. Κατόπιν ο π. Ιάκωβος μου είπε ν' ανοίξουμε το καπάκι του φέρετρου, να βγάλουμε τις λαστιχένιες λωρίδες με τις οποίες είχαν δέσει το καπάκι, διότι μου είπε ότι αυτές είναι διαβασμένες. Κατόπιν έριξε Αγιασμό μέσα στο λεκανάκι που οι μάγοι είχαν κάνει τα μαγικά τους και ψάλλοντας το: «Σώσον , Κύριε, τον λαόν σου...» εράντησε τον νεκρό και κατόπιν τους παρισταμένους. Εκείνοι, σχεδόν όλοι ειδωλολάτρες, ενόμισαν ότι είμαστε μάγοι και απομακρύνθηκαν φοβισμένοι, όταν ο π. Ιάκωβος τους εράντησε.

Ενώ οι εργάτες μας, μας είπαν κατόπιν ότι άκουγαν σχόλια κατά την ανάγνωση των ευχών από άλλους που έλεγαν: Δεν θα μπορέσουν οι παπάδες τους να κάνουν τίποτε. Δεν θα μπορέσουν ν' αναγκάσουν το φέρετρο να τους ακολουθήσει». Μετά την απόλυσι των ευχών, είπα στους μάγους και στους άλλους: «Πάρτε το φέρετρο κι ελάτε μαζί μας». Εν τω μεταξύ δεν ήξερα εγώ ότι αυτοί οι τρείς Χριστιανοί μας που ακάθοντο κάτω ήταν μάγοι. Βέβαια έβλεπα τα μάτια τους κατακόκκινα, ωσάν να έβγαζαν φλόγες, αλλά ποτέ δεν θα μπορούσα να πιστεύσω ότι αυτοί σκότωσαν τον νεκρό. Ο Τρύφων ήταν συνεργάτης μας, γεωπόνος και υπεύθυνος του αγροκτήματος, ο δεύτερος, ο Γεώργιος ήταν ο κατηχητής του χωριού μας Λουανκόκο και ο τρίτος ήταν φύλακας του χωριού. Μου ήταν αδύνατον λοιπόν, να πιστεύσω ότι αυτοί ήταν εγκληματίες. Γι' αυτό, όταν τους είπα : «Πάρτε το φέρετρο...» αυτοί τάχασαν. Προσπάθησαν να σηκωθούν και πάλι εκάθοντο κάτω. Εφοβούντο τώρα ν' αγγίξουν το φέρετρο. Καθώς έμαθα κατόπιν, οσάκις δοκίμαζαν να σηκωθούν για να πάνε λίγο πιο πέρα, αμέσως το φέρετρο σηκωνόταν και τους κτυπούσε και τους ανάγκαζε να είναι κάτω δεμένοι με αόρατα δεσμά. Με φωνή λοιπόν ισχυρά και αυστηρή τους ξαναρώτησα: Ποιός είναι ορθόδοξος Χριστιανός ανάμεσά σας για να πάρει το φέρετρο; Απήντησαν μερικοί νέοι:

-Εγώ πάτερ, εγώ πάτερ...

-Πάρτε το φέρετρο και βάλτε το επάνω στο αυτοκίνητο. Πράγματι το άρπαξαν λοιπόν, χωρίς την παραμικρή δαιμονική αντίδρασι και το ανέβασαν στο αυτοκίνητο. Τότε γνωρίσαμε μια άλλη ισχυρή αντίδρασι των παιδιών του νεκρού που δεν μας άφηναν να κάνουμε εκείνη τη στιγμή την ταφή του πατέρα τους. Επενέβη ο π. Ιάκωβος . Ανέβηκε ψηλά επάνω στο αυτοκίνητο και τους ωμίλησε θαρραλέα και αποφασιστικά. Ο π. Ιάκωβος έχει το χάρισμα από τον Θεό να ειρηνεύει και να συμφιλιώνει τους διαπληκτιζόμενους ανθρώπους και με την πατρική του στοργή και απλότητα να τους ειρηνεύει και με τον Θεό. Σε κάθε κίνδυνο που θα μας εύρει θα τρέξει να βοηθήσει. Παλαιότερα, σαν νεαρός ειδωλολάτρης, ήταν κυνηγός αγρίων ζώων του δάσους. Τώρα τον κάλεσε ο Θεός να γίνει κυνηγός των ανθρωπίνων ψυχών για την αιώνια σωτηρία τους.

Ο π. Ιάκωβος, λοιπόν, και τώρα ειρήνευσε τα μανιασμένα ειδωλολατρικά πλήθη. Συγκατατέθησαν να γίνει αμέσως η ταφή, παρότι είχε αρχίσει να νυκτώνει. Επάνω στ' αυτοκίνητο, αν ήταν δυνατόν, ήθελαν ν' ανέβουν όλοι οι άνθρωποι. Τελικά ανέβησαν μόνο 15 και σε λίγο φθάσαμε στον τάφο. Μερικοί απ' αυτούς έλεγαν στους εργάτες μας : «Τώρα θα ιδούμε, θα μπορέσουν οι παπάδες σας να βάλουν το φέρετρο στον τάφο η θα γυρίσει πίσω, όπως χθές;».

Φθάσαμε νύκτα στον τάφο. Παντού ησυχία μέσα στην αφρικανική ζούγκλα. Ρίξαμε Αγιασμό μέσα στον τάφο, τον σταυρώσαμε με τ' Άγια Λείψανα και ψάλλαμε λίγα τροπάρια της κηδείας. Οι νεαροί Χριστιανοί μας κατέβασαν το φέρετρο ανάλαφρο μέσα στο τάφο, το σκέπασαν με χώμα, έβαλαν και τον σταυρό στην θέσι του και είμασταν έτοιμοι για αναχώρησι. Απόλυτη σιωπή είχε ξαπλωθή ανάμεσά τους μ' αυτά τα θαυματουργήματα της Αγίας Πίστεώς μας. Επαναφέραμε τους ανθρώπους στις καλύβες τους. Τους συστήσαμε ησυχία και αποφυγή κάθε διαμάχης. Όλοι τους κάθισαν καθ' ομάδες γύρω από αναμμένα ξύλα και ξενύκτισαν, σύμφωνα με τα έθιμά τους. Εμείς επιστρέψαμε αργά την νύκτα στο Κολουέζι ικανοποιημένοι για τα θαυμάσια της πίστεώς μας.

Οι άνθρωποι μέχρι τώρα ενόμιζαν ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μια από τις συνηθισμένες προτεσταντικές Κοινότητες, όπου θα μπορούσαν ν α περιγελάσουν, να εξαπατήσουν, η να αμφισβητήσουν την δύναμή της. Τα σημεία που είδαν με τα μάτια τους, την αναχώρησι των δαιμόνων από τον νεκρό, την υπάκουη και ανεμπόδιστη μεταφορά και ταφή του φερέτρου τους εδίδαξαν πολλά. Διδάχθηκαν ότι η Ορθοδοξία στην Αφρική είναι μία μυστηριώδης Δύναμις μία υπερφυσική Εξουσία, ένας ακαταμάχητος καταπέλτης και καταστροφέας των δαιμονικών δυνάμεων. Γι' αυτό τώρα αρχίζουν να την φοβούνται, να την υπολογίζουν, να την φωνάζουν σε βοήθεια, όταν τα άλλα δόγματα αδυνατούν να δαμάσουν και εκδιώξουν τα πονηρά πνεύματα.

Καιρός να αναφωνήσουμε: «Μέγας εί, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου...».
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ

Την άλλη ημέρα το μεσημέρι ο π. Μελέτιος ξεκίνησε μαζί με άλλους τρείς ιερείς, τον π. Φίλιππο και π. Ιωσήφ από το Λουμπουμπάσι και τον π. Ιάκωβο από το Κολουέζι. Πήραν όλα τα αναγκαία για να λειτουργήσουν αύριο εκεί στην εκκλησία των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίττης. Τους συνώδευσαν και μερικά παιδιά του οικοτροφείου μας για να ψάλλουν.

Φθάνοντας σε μία ώρα εκεί, κατ' αρχήν επεσκέφθησαν τους συγγενείς του νεκρού. Κατόπιν πήγαν και είδαν τα γκρεμισμένα σπίτια από τις επιθέσεις του δαιμονικού φερέτρου.

Είναι νομίζω προτιμώτερο ν' αφήσουμε τον π Μελέτιο να μας διηγηθή όλη την υπόθεσι στην συνέχειά της.

«Το απόγευμα της 23ης Ιουλίου με τους μνημονευθέντες ιερείς φθάσαμε στο χωριό. Κτυπήσαμε την καμπάνα και ήλθαν οι Χριστιανοί μας που έχουν βαπτισθή από το 1997. Οι υπόλοιποι άνθρωποι στάθηκαν γύρω από την εκκλησία.

Αφού τελέσαμε τον Εσπερινό πρώτος τους ωμίλησα εγώ τονίζοντας πόσο ολέθρια είναι τ' αποτελέσματα από την συμμετοχή των ανθρώπων και μάλιστα ορθοδόξων Χριστιανών στα δίκτυα της μαγείας. Ποτέ δεν πίστευα ότι γίνονται τέτοια πράγματα. Είχα ακούσει από τον π. Κοσμά, αλλά τώρα τα ίδια τα γεγονότα με πείθουν ότι όλα αυτά είναι φρικτά μεν αλλά αληθινά. Είχα από παλαιότερα αντιληφθή ότι κάτι δεν πάει καλά στο χωριό του αγροκτήματός μας. Μάλιστα πέρυσι, στην περίοδο της συγκομιδής του καλαμποκιού δύο γυναίκες τα μεσάνυκτα ήλθαν στο σπίτι όπου εγώ εκοιμώμουν και με τάραξαν με τις φωνές τους, λέγοντας ότι ήλθαν δαίμονες την νύκτα να τις πνίξουν. Παρόμοια δαιμονικά πράγματα και φοβίες μου είχαν διηγηθεί κι' άλλοι άνθρωποι. Εγώ δεν τους πίστευα και τους έδιωχνα λέγοντάς τους ότι είναι αποκυήματα της φαντασίας τους.

Κατόπιν τους ωμίλησαν και άλλοι ιθαγενείς πατέρες. Ο π. Ιάκωβος τους καυτηρίασε την υποκριτική στάση τους απέναντι στον Χριστό λέγοντάς τους ότι δέχονται επιδερμικό βάπτισμα, ενώ την ψυχή τους την έχουν παραδώσει στον διάβολο. Ομολογούν μόνο με το στόμα ότι αρνούνται στους εξορκισμούς τον διάβολο, ενώ στην ζωή τους κάνουν τα θελήματά του και τον υπακούουν.

Επίσης πολύ ωραία θεολογικά τους ωμίλησε ο π. Ιωσήφ, ο οποίος φαίνεται έχει σχετικές εμπειρίες. Τους ωμίλησε με στοργή τονίζοντάς τους ότι: «Εμείς δεν ήλθαμε εδώ σαν αστυνομία να σας δικάσουμε. Ήλθαμε με αγάπη και πόνο να σας ακούσωμε και να σας βοηθήσουμε. Ζητούμε και εσείς να μας ακούσετε και ν' αφήσετε τα όπλα σας κάτω. Αν δεν μας παραδώσετε τα μαγικά σας όπλα, φοβάμαι ότι ο δαίμονας θα επιστρέψει μέσα σας πολύ ισχυρότερος και τότε αλλοίμονό σας. Αυτός ο χώρος και το χωριό ανήκουν στην Εκκλησία του Χριστού μας και εσείς πλέον θα είσθε δικά μας παιδιά».

Κατόπιν, συνεχίζει ο π. Μελέτιος, τους είπαμε να πάνε στα σπίτια τους και να επιστρέψουν για εξομολόγησι όλοι οι Χριστιανοί μας, όταν ακούσουν την καμπάνα. Κρατήσαμε κοντά μας τους δύο μάγους, διότι ο τρίτος την νύκτα έφυγε κρυφά για το Κολουέζι, φοβούμενος μη τον σκοτώσουν τα παιδιά του νεκρού, όπου και παραδόθηκε στην αστυνομία. Σ' αυτούς είπαμε ότι, χωρίς υπεκφυγές και ψέμματα να πάνε στα σπίτια τους και να μας φέρουν τα μαγικά τους.

Μετά τις 8.30 η ώρα οι π. Φίλιππος και π. Ιάκωβος άρχισαν την εξομολόγησι πρώτα των δύο μάγων και στην συνέχεια όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών μας, περίπου 60 στον αριθμό. Ενώ εγώ και π. Ιωσήφ συνωμιλήσαμε με τον άλλο κόσμο για τα σχετικά θέματα. Μας είπαν όλα όσα ανωτέρω ο π. Δαμασκηνός σας περιέγραψε.

Οι δύο ιερείς μας συνωμίλησαν κατ' αρχήν με τους δύο μάγους και μετά έναν-έναν. Τους συμβούλευσαν να παραδώσουν τα μαγικά τους. Δυστυχώς δεν συγκαταβαίνουν με την πρώτη. Θα πρέπει με φοβέρες και απειλές να τους αναγκάσουμε ν' αλλάξουν τακτική και μεταμεληθούν. Και ότι θα τους τιμωρήσει ο Θεός, θα τους θανατώσει τα παιδιά κ.λ.π. Ο πρώτος μάγος, ο Τρύφων, από την αρχή φάνηκε ότι ήταν σκληρό «καρύδι». Αρνείται να ομολογήσει ότι έχει μαγικά και ότι είναι μάγος. Μετά από πολλές πιέσεις ξεκίνησε για να τα φέρει. Μέχρι να γυρίσει ο Τρύφων, ο άλλος μάγος, ο Χρυσόστομος «εξέρασε» όλα τα δαιμονικά τους έργα. Τους είπε ότι αρχιμάγος από παλιά εδώ ήταν ο Γεώργιος. Αυτός πριν βαπτιστή ήταν «ιερέας» της Νεοαποστολικής προτεσταντικής Κοινότητος και, αφού βαπτίσθηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ανέλαβε το έργο του κατηχητού της ενορίας. Αυτός ο Γεώργιος έχει ένα φοβερό δαιμόνιο που του κάνει υπακοή και καλεί για κάθε πρόβλημά του. Λέγεται στην δαιμονική τους γλώσσα Φαντόμ. Αυτό, όταν εμφανίζεται βγάζει φωτιές και προκαλεί μεγάλο θόρυβο στο περπάτημά του.
Αν το ιδεί κάποιος την νύκτα, μπορεί να πεθάνει από συγκοπή καρδίας.

Ακόμη τους είπε κάτι πολύ φοβερό και διδακτικό για όλους μας, ότι: «Πριν βαπτισθούμε ήλθαν κοντά μας τα πονηρά πνεύματα και μας είπαν, μη μας μαρτυρήσετε στον ορθόδοξο παπά. Αφήστε μας μέσα σας και θα δείτε ότι εμείς είμεθα δυνατώτεροι από τον Θεό που θέλετε ν' ακολουθήσετε. Τόσα χρόνια που σας βοηθούμε έχετε κάποιο παράπονο;». Έτσι, λοιπόν εμείς βαπτισθήκαμε, χωρίς να εξομολογηθούμε αυτή την επίσκεψι και απάτη των δαιμόνων.

Ακόμη τους είπε ότι ο ίδιος δεν ήταν μάγος. Οι άλλοι δύο τον προσεταιρίσθηκαν, αφού πρώτα τον φοβέρισαν ότι θα τον σκοτώσουν, διότι τους απεκάλυψε στον π. Μελέτιο ένα παράπτωμα που έκαναν.

Τελικά αυτός ο Χρυσόστομος πήγε σπίτι του και έφερε όλα τα μαγικά του κι έδειξε ότι θα υποταχθή στην Εκκλησία μας. Τους είπε ότι κάθε μάγος έχει τα δικά του μαγικά, αλλά και όλοι μαζί γνωρίζουν τι έχει ο καθένας τους.

Εγώ, λέγει ο π. Μελέτιος, είχα κουρασθή κι έφυγα για να κοιμηθώ γύρω στις 10 το βράδυ. Οι πατέρες συνέχισαν μέχρι στις 12:30 την νύκτα την εξομολόγησι.

Το πρωί τελέσαμε μ' ένα ιερέα την Θ. Λειτουργία, ενώ οι άλλοι έξω, στις δύο άκρες τις εκκλησίας συνέχιζαν τις εξομολογήσεις όλων των Χριστιανών μας.

Η Θ. Λειτουργία τελείωσε στις 9:15 και κατόπιν καλέσαμε τους δύο μάγους να συζητήσουμε μαζί τους όλοι οι ιερείς. Κρατούσα στα χέρια μου τον Τίμιο Σταυρό και τους έλεγα ότι σας ομιλώ εν ονόματι του Τιμίου Σταυρού, ο οποίος επενεργεί θαυμάσια έργα και τιμωρεί τους ατάκτους και απειθούντες στο θείο θέλημα.

Ο Τρύφων τελικά, μετά από 30 λεπτά, επέστρεψε και ζήτησε να βγει έξω ο άλλος μάγος, ο Χρυσόστομος. Γονάτισε μπροστά μας, υποκριτικά βέβαια, και μας έβγαλε από την τσέπη του ένα είδος φιδιού υφασμάτινο, που είχε μέσα του πολλά άλλα αντικείμενα και κατά διαστήματα είχε πολλούς κόμπους. Ο π. Ιάκωβος τον ρώτησε τι κάνει μ' αυτό και εκείνος είπε ότι «μ' αυτό προστατεύω την οικογένειά μου, όταν φεύγω από το σπίτι». Ακόμη μας απεκάλυψε δύο σημεία, όπου είχε τοποθετήσει μάγια. Το ένα σημείο ήταν εκεί, όπου στάθηκε το φέρετρο όρθιο, πριν μπει μέσα στο χωριό και στο δεύτερο σημείο είχε βάλει μέσα στο έδαφος πλαστικό κουβά με μαγικά, τα οποία η μητέρα του τα έκαψε κρυφά πριν λίγες μέρες.

Μετά από λίγο μπήκε μέσα στο χωριό το αυτοκίνητο της αστυνομίας και ζήτησε την άδεια από εμάς να τους συλλάβει.

Τους ωδήγησαν στην ασφάλεια για να λάβουν τον μισθόν των δαιμονικών τους πράξεων.

Εκεί οι Χριστιανοί μας μάς έλεγαν ότι ο Τρύφων, όταν τους διέταζε για δουλειές του κτήματος, τον έτρεμαν και από τα μάτια του σαν να έβγαιναν κόκκινες φωτιές. Αυτό το διεπίστωσα κι εγώ πολλές φορές, χωρίς να ξέρω ποια είναι η εσωτερική του ζωή.

Ο Αφρικανός, αδελφοί, μπορεί στην καθημερινή του ζωή να φαίνεται αγαθός. Ιδιαίτερα σ μας τους Ευρωπαίους δεν φαίνεται να κρατάει κακία και εκδίκησι. Η διαγωγή και συμπεριφορά όμως μεταξύ τους είναι τελείως διαφορετική. Φοβούνται ο ένας το άλλον, γι' αυτό και δεν καταδίδει ο ένας τον άλλον στον υπεύθυνο μιας υπηρεσίας. Αν τον καταδώσει, αμέσως ο κατηγορούμενος θα πάει στον μάγο και θα τιμωρήσει αυστηρά τον καταδότη, ακόμη και μέχρι θανάτου.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι στην Αφρική οργιάζει η μαγεία και μοναδική σανίδα σωτηρίας από τα δίκτυά της είναι μόνον η Ορθοδοξία. Πότε όμως θα εξαπλωθή στην Αφρική η Ορθοδοξία; Πόσοι οι Ιεραπόστολοι που εργάζονται εκεί; Ποία η προσφορά του κάθε Ορθόδοξου Χριστιανού σ' αυτή την μεγάλη υπόθεσι που λέγεται Εξωτερική Ιεραποστολή;
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"