Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΙΣΑΑΚ Ο ΛΙΒΑΝΕΖΟΣ - ΜΕΡΟΣ Α´ (120 Ν-1)
(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΙΝ)
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΝ ΣΤΑΘΜΟΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΔΡΥΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ ΚΑΙ ΚΟΝΙΤΣΗΣ
ΜΕΡΟΣ Α´
Π. ΙΩΗΛ - ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΠΡΩΤΗ: Μπορεῖτε νά μᾶς πῆτε, π. Ἀρσένιε, γιατί ὁ Γέροντάς σας ἔλαβε τό προσωνύμιο ''Λιβανέζος'';
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Διότι ἐγεννήθη καί ἐμεγάλωσε στόν Λίβανο.
Ἀγαποῦσε ἀπό μικρός τήν ἀσκητική ζωή.
Μιλοῦσε ἄπταιστα Ἀρχαῖα καί Νέα Ἑλληνικά. Εἶχε δύο μητρικές γλῶσσες.
Εἶχε ἐγκληματισθῆ στό οἰκουμενικό ''κλῖμα'' τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί εἶχε ἐνταχθῆ πλήρως στήν Ἀθωνική κοινωνία.
Ἔγινε μεγαλόσχημος ἀπό τόν Γέροντα Παΐσιο.
Π. ΙΩΗΛ - ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Πῆτε μας κάποια στοιχεῖα γιά τήν προσωπικότητά του.
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Ὁ Γέροντας Ἰσαάκ εἶχε μία σύνθετη ἁπλότητα. Ἦτο ζεστός, πηγαῖος, ἐπικοινωνιακός, αὐθόρμητος, προσεκτικός. Συνεδίαζε σοβαρότητα μέ ὡριμότητα, ἀλλά ἦτο καί πολύ εὐχάριστος. Ἦτο εἰλικρινής, εὐθύς καί πολύ προσιτός, ἀλλά κρατοῦσε καί ἀποστάσεις. Εἶχε ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη καί διάκρισι.
Πονοῦσε γιά τίς ἁμαρτίες καί τά προβλήματα τῶν ἀνθρώπων καί εἶχε ἀνάλογες ποιμαντικές συμπεριφορές.
Ἤθελε οἱ Ἁγιορεῖτες νά εἶναι χωρίς περισπασμούς, ἀφοσιωμένοι κυρίως στά μοναχικά τους καθήκοντα.
Δέν συμφωνοῦσε μέ τήν ἐκκοσμίκευσι τοῦ Ἁγίου Ὄρους, π.χ. μέ ἀνοίγματα δρόμων, αὔξησι αὐτοκινήτων, κλπ.
Σέ θέματα Ὀρθοδόξου πίστεως, Ἐκλησιολογίας καί πνευματικότητος ἦτο ἀνυποχώρητος. Ὅταν ἀπειλοῦντο τά ἀνωτέρω εἶχε ἄγρυπνο διορατικό βλέμμα καί ἦτο ἀσυμβίβαστος χωρίς ἁμαρτωλές ἀγαπολογίες.
Ὁ π. Ἰσαάκ δέν ἤξερε νά προσποιῆται, ὅ,τι κι ἄν αὐτό τοῦ ἐστοίχιζε.
Π. ΙΩΗΛ - ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΤΡΙΤΗ: Π. Ἀρσένιε, πῆτε μας κάτι γιά τίς ψαλτικές ἱκανότητες τοῦ Γέροντος Ἰσαάκ.
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Ἦτο καλλιφωνότατος ἱεροψάλτης, βαθύς γνώστης καί διδάσκαλος τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς, μέ ὕφος ἄκρως ἱεροπρεπές, γλυκό καί κατανυκτικό. Παρ᾽ ὅλα αὐτά, ἀπέφευγε νά ψάλλη σέ ἐπίσημες ἀγρυπνίες. Προτιμοῦσε τήν νοερά προσευχή, τήν ἀφάνεια.
Ὁ Γέροντας πολλές φορές συνεκινεῖτο, ὅταν ἔψαλλε, π.χ. δέν ἐνθυμοῦμαι καμμία φορά νά κατάφερε νά τελειώση τό τροπάριο τῆς Κασσιανῆς, λόγῳ δακρύων.
Ἔλεγε: «Τήν ψαλμωδία τήν χρησιμοποιοῦμε, ὄχι γιά νά εὐχαριστηθοῦμε, ἀλλά γιά να δοξάσωμε τόν Κύριο».
Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος
Ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος
(Ἡ συνέντευξις ἐδόθη στόν πρωτοσύγγελο π. Ἰωήλ Κωνστάνταρο στόν ραδιοφωνικό σταθμό τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς & Κονίτσης τήν 14 – 07 – 2014)