ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 11η Ιουλίου 2022
ΤΑ ΟΛΕΘΡΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΒΡΩΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑ
Η Αγία μας Εκκλησία ιδρύθηκε στη γη από το Σαρκωμένο Υιό και Λόγο του Θεού να είναι στους αιώνες το μοναδικό θείο καθίδρυμα της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Είναι το τεθεωμένο Σώμα του Κυρίου μας (Κολ.1,24), του οποίου κεφαλή είναι Αυτός (Εφ.5,23) και μέλη όλοι οι βαπτισμένοι και πιστεύοντες σε Αυτόν. Αυτός ημάς «όντας απηλλοτριωμένους και εχθρούς τη διανοία εν τοις έργοις τοις πονηροίς, νυνί δε αποκατήλλαξεν» (Κολ.1,21). Άλλος δρόμος και τρόπος σωτηρίας δεν υπάρχει. Σωζόμαστε μόνον ως οργανικά μέλη του θείου Σώματος και μόνο μέσα στην Εκκλησία, η οποία είναι σύμφωνα με τους αγίους Πατέρες, το νοητό θεραπευτήριο, προσφέροντας εσαεί αποτελεσματική πνευματική θεραπεία στα τραυματισμένα από την αμαρτία και τη φθορά ανθρώπινα πρόσωπα.
Ο Λυτρωτής μας Χριστός ήρθε στον κόσμο ως «το φως το αληθινό», για να φωτίζει «πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον» (Ιωάν.1,9). Ήρθε να φωτίσει τα ερέβη των ανθρωπίνων καρδιών, οι οποίες, λόγω της αμαρτίας, βρισκόταν σε πυκνά σκοτάδια, σε κατάσταση «σκιάς θανάτου» (Ψαλ.23,4). Αν ο Θεός και «ον απέστειλε Ιησούν Χριστόν» (Ιωάν.17,3) είναι το φως, ο αντίδικός Του Σατανάς είναι το απόλυτο σκότος και ο αίτιος του σκοτασμού των ανθρώπων. Το ανέσπερο φως του Χριστού φανέρωσε στους ανθρώπους τα ανθρωποκτόνα έργα του σκοτεινού άρχοντα Εωσφόρου και των ειδεχθών «αγγέλων» του και κονιορτοποίησε τα καταχθόνια σχέδια του. Έδωσε τη δυνατότητα στο άνθρωπο να απελευθερωθεί από την φρικώδη και καταστροφική δουλεία του, να αναχθεί στο Θεό και να σωθεί. Γι’ αυτό άρχισε ο μισόκαλος και μισάνθρωπος διάβολος να προσβάλλει το σωστικό έργο της Εκκλησίας εξ’ αρχής. Η Εκκλησία του Χριστού θεμελιώθηκε σε ένα άκρως εχθρικό περιβάλλον. Ευθύς αμέσως από την ημέρα της Πεντηκοστής άρχισε να πολεμείται με ιδιαίτερη σφοδρότητα από τις αρχές, τις εξουσίες και τις δυνάμεις του κόσμου, οι οποίες δρούσαν ως εντολοδόχοι του Σατανά και ο οποίος έχει ως μοναδική του ενασχόληση να καταστρέφει τα έργα του Θεού.
Η από πολλών αιώνων σατανοκρατία στη γη είχε δημιουργήσει βαθιές ρίζες στην ανθρωπότητα. Εκατομμύρια ανθρώπινα πρόσωπα είχαν ταυτιστεί με τον αρχιεργάτη της ανομίας. Έγιναν οι πιστοί του δούλοι, οι οποίοι όχι μόνο τηρούσαν τις εντολές του, αλλά και συνεργάζονταν μαζί του για την καταστροφή της θείας δημιουργίας, ως «κύματα θαλάσσης επαφρίζοντα» (Ιουδ.13), κατά τον άγιο απόστολο Ιούδα. Όλος αυτός ο συρφετός της ανομίας με αρχηγό και καθοδηγητή τον Εωσφόρο βάλθηκε να γκρεμίσει και να εκμηδενίσει την Εκκλησία του Χριστού. Να απαλλαγεί από Αυτή, επειδή απειλούσε τα κλοπιμαία δικαιώματά του και έσειε επικίνδυνα το σαθρό και μαύρο οικοδόμημά του.
Αποφάσισε να εγείρει κατ’ αρχήν τις αρχές και τις εξουσίες του κόσμου, οι οποίες ήταν δικές του, να δολοφονήσει εν τη γενέσει της τη νεαρή Εκκλησία. Ήγειρε πρώτα τους αντίχριστους Ιουδαίους, προκαλώντας μέγα διωγμό στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Τα αποτελέσματα όμως ήταν αποκαρδιωτικά για εκείνον. Η Εκκλησία όχι μόνο δεν εκμηδενίστηκε, αλλά εξαπλώνονταν με θαυμαστή ορμή σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της υφηλίου. Ήγειρε κατόπιν τη σιδερόφρακτη και διεφθαρμένη ρωμαϊκή εξουσία, με συνεργάτες τους λάτρεις των σατανικών ειδώλων, προκειμένου να φέρει εις πέρας εκείνη την αποστολή, που δεν κατόρθωσε ο Ιουδαϊσμός. Μετά από τριακοσίων χρόνων φοβερών διωγμών, ποταμών αιμάτων εκατομμυρίων Μαρτύρων το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο και χειρότερο για εκείνον. Η Αγία Εκκλησία του Χριστού όχι μόνο δεν εκμηδενίστηκε, όπως ήθελε αυτός και ο μαύρος συρφετός των διωκτών Της, αλλά ανδρώνονταν περισσότερο, όσο πιο σκληρός ήταν ο διωγμός, αφού κατά τον ιερό Χρυσόστομο: «Πολλά τα κύματα και χαλαιπόν το κλυδώνιον, αλλ’ ου δεδοίκαμεν μη καταποντισθώμεν» (P.G.52,457).
Τότε ο μισόκαλος σκέφτηκε πιο πονηρά. Να διαλύσει εκ των έσω την Εκκλησία, με τη νόθευση της αλήθειας και την αμφισβήτηση της αυθεντικότητάς Της. Δυστυχώς της κατάφερε επώδυνα πλήγματα. Χρησιμοποιήθηκαν νόες υπερφίαλοι να πραγματοποιήσουν τον αντίθεο στόχο. Ορμώμενοι από εωσφορικό εσμό αμφισβήτησαν την θεία αποκαλυμμένη αλήθεια της Εκκλησίας και άρχισαν να κηρύττουν «έτερον ευαγγέλιον» (Γαλ.1,6) κατά τον απόστολο Παύλο, σατανικό. Αυτοί ήταν οι αιρεσιάρχες των πρώτων εκκλησιαστικών χρόνων, «πλήρεις παντός δόλου και πάσης ραδιουργίας… διαστρέφοντες τας οδούς Κυρίου τας ευθείας» (Πραξ.13,10). Άρχισε η εσωτερική κατεδάφιση. Ενώ η Εκκλησία δε φοβήθηκε τους διωγμούς των Ιουδαίων και των Εθνικών, πανικοβλήθηκε μπροστά στη θύελλα των αιρέσεων. Ενώ η λαίλαπα των διωγμών αντιμετωπίσθηκε νικηφόρα, με το απαράμιλλο ηρωικό φρόνημα των μαρτύρων Της, η δράση των αιρέσεων παρουσίασε ανυπέρβλητες δυσκολίες στην ίδια και το έργο της. Μέγα πλήθος πιστών κατέπεφταν στην κακοδοξία και έχαναν τη σωτηρία.
Η αγία μας Εκκλησία οργανώθηκε νωρίς εναντίον κάθε κακοδοξίας. Το Πανάγιο Πνεύμα, που ενυπάρχει εσαεί σε Αυτή (Ιωάν.16,13), φώτισε τους αγίους Πατέρες, οι οποίοι διατύπωσαν με ακρίβεια το ορθόδοξο δόγμα και βρήκαν πρόσφορους και αποτελεσματικούς τρόπους αντιμετωπίσεως των αιρέσεων. Ανέδειξε μεγάλους απολογητές και ομολογητές οι οποίοι πρόβαλλαν την αποκαλυμμένη αλήθεια και απομόνωσαν τα ψεύδη και τις απάτες των αιρετικών. Διά των Αγίων Συνόδων, οριοθετήθηκε η ορθόδοξη σώζουσα πίστη και καταδικάστηκαν οι αιρέσεις, ως λίαν επικίνδυνες για την σωτηρία.
Δυστυχώς όμως το φαινόμενο των αιρέσεων δεν εξέλειπε και συνέχισε είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα στην Εκκλησία. Ουδέποτε υπήρξε ανακωχή των αιρετικών μέχρι σήμερα και όπως φαίνεται αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί ως τα έσχατα. Στους σύγχρονους χαλεπούς καιρούς της πρωτοφανούς έκπτωσης των αξιών, του αμοραλισμού και της πνευματικής συγχύσεως, το πρόβλημα της κακοδοξίας έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Εκπληρώνεται δυστυχώς η πρόρρηση του αποστόλου Παύλου «ότι εν εσχάτοις καιροίς αποστήσονταί τινές της πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις και διδασκαλίαις δαιμονίων, εν υποκρίσει ψευδολόγων» (Α΄Τιμ.4,1).
Μετά την κατάρρευση κυρίαρχων ιδεολογιών, στα τέλη του περασμένου αιώνα, αναδύθηκε επί πλέον στην επιφάνεια το παγκόσμιο εφιαλτικό αποκρυφιστικό πλέγμα της «Νέας Εποχής», η οποία έφερε τις τελευταίες δεκαετίες τη χειρότερη πνευματική σύγχυση όλων των εποχών. Σ’ αυτό «στεγάζονται» όλες οι δυνάμεις της κακοδοξίας, του ψεύδους και της απάτης, οι οποίες στοχεύουν, κατά παράδοξο τρόπο, εναντίον της Εκκλησίας μας. Όλες οι αιρέσεις συνασπισμένες κατά της Εκκλησίας! Οι πολέμιοι του Χριστού παραμερίζουν τις διαφορές μεταξύ τους και συνασπίζονται προκειμένου να πλήξουν από κοινού το κύρος της Εκκλησίας Του. Παπικοί, Προτεστάντες όλων των αποχρώσεων, Χιλιαστές, Μορμόνοι, Αντβεντιστές, Σαηεντολόγοι, αποκρυφιστές, νεοπαγανιστές, αγνωστικιστές, άθεοι κλπ. αποτελούν σήμερα το πολυποίκιλο μωσαϊκό της πλάνης και το πολεμικό δυναμικό εναντίον της ακριβής μας Ορθοδοξίας. Όλοι τους είναι «Λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου» (Πραξ.20,29). Σ’ αυτό το εφιαλτικό σκηνικό συγκαταλέγονται και οι χιλιάδες αλλόθρησκοι, οι οποίοι εισέβαλαν στην χώρα μας ως «πρόσφυγες» και «μετανάστες», οι οποίοι άρχισαν να δείχνουν την εχθρότητά τους προς την Εκκλησία μας και μάς τους ορθοδόξους χριστιανούς.
Περισσότερο όμως επικίνδυνη είναι η σύγχρονη φοβερή αίρεση του Οικουμενισμού, η παναίρεση, όπως την χαρακτήρισε ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, και είναι φυσικά τέκνο της «Νέας Εποχής». Είναι παναίρεση διότι συγκεφαλαιώνει στους δαιμονικούς της κόλπους όλες τις κακοδοξίες των δύο χιλιάδων χρόνων της ιστορικής πορείας της Εκκλησίας μας. Δεν υπάρχει αίρεση και πλάνη του παρελθόντος, που να μην «στεγάζεται» στον Οικουμενισμό και να μην εκφράζεται δι’ αυτού! Είναι η πλέον επικίνδυνη εις τούτο: ότι τίποτε δεν απορρίπτει και τίποτε δεν αναγάγει σε κυρίαρχη πίστη! Σε αυτόν χωρούν τα πάντα και γίνονται ευκολοχώνευτα, για να αποτελέσουν την «ύλη» για τη δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας θρησκείας, της εφιαλτικής Πανθρησκείας, η οποία θα γίνει η θρησκεία της φρικτής βασιλείας του μιαρού Αντιχρίστου. Το μοναδικό «δόγμα» του Οικουμενισμού είναι: «πίστευε σε ό,τι θέλεις, όπως θέλεις, με έναν όρο: να μην απολυτοποιείς την πίστη σου»! Θυμίζουμε την παροιμιώδη ρήση του μακαριστού π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου: «Η «Νέα Εποχή», (δηλαδή ο Οικουμενισμός), δεν θέλει αδειανές εκκλησίες, αλλά γεμάτες με πιστούς, με αλλοιωμένο φρόνημα»!
Τα ολέθρια αποτελέσματα της οκουμενιστικής πανώλης άρχισαν να γίνονται φανερά. Κατάφερε να αμβλύνει κάθε θρησκευτική πίστη με το σατανικό δόγμα: «όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Θεό, όλες οι θρησκείες είναι καλές» και να τη σχετικοποιήσει με το άλλο επίσης σατανικό δόγμα: «όλες οι θρησκείες είναι ατελείς, ψάξε να βρεις τη λιγότερο ατελή, αυτή που σου ταιριάζει». Ακόμα, «συνδύασε τα στοιχεία των θρησκειών και δημιούργησε τη δική σου θρησκευτική πίστη». Καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος του υποκειμενισμού που σπέρνει στις καρδιές των ανθρώπων. Είμαστε όλοι μάρτυρες σήμερα αυτής της τρομερής σύγχυσης. Συναντάμε Χριστιανούς να εμφορούνται από αντιλήψεις αποκρυφιστικές. Συναντούμε αποκρυφιστές να δηλώνουν χριστιανοί. Συναντάμε ορθοδόξους να δέχονται προτεσταντικές δοξασίες. Συναντάμε προτεστάντες να αυτοαποκαλούνται «ορθόδοξοι» και να ακολουθούν εξωτερικά ορθόδοξα τυπικά. Οι παπικοί με την διαβόητη «Ουνία» παριστάνουν τους ορθοδόξους. Οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» αυτοαποκαλούνται τελευταία «χριστιανοί» κλπ.
Υπάρχουν δυστυχώς και χειρότερα. Υψηλά ιστάμενα εκκλησιαστικά πρόσωπα, προχωρούν πέρα από τα όρια που έθεσε η Εκκλησία μας, στις σχέσεις τους με τους αιρετικούς, με αποτέλεσμα να αμβλύνεται το ορθόδοξο φρόνιμα των πιστών έτι περισσότερο, να αποθρασύνονται οι αιρετικοί και να εντείνεται η διάβρωση της Ορθοδοξίας μας. Συμμετέχουν στο παναιρετικό Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (ΠΣΕ), ως ισότιμα με τους αιρετικούς μέλη, εδραιώνοντας την πεποίθηση σε αυτούς ότι βρίσκονται σε «καλό δρόμο» και απεμπολώντας, ολίγο κατ’ ολίγο, την ορθόδοξη αυτοσυνειδησία. Συμμετέχουν σε ατέρμονες, ανούσιους και ανόσιους διαλόγους με τους αιρετικούς, στους οποίους περιορίζονται να συζητούν όσα μας ενώνουν με αυτούς και όχι όσα μας χωρίζουν! Και μόνο αυτή η «λεπτομέρεια» είναι αρκετή να φανερώσει την δολιότητα των τακτικών του Οικουμενισμού. Είναι η βάση του λεγομένου «δογματικού μινιμαλισμού», δηλαδή της μελέτης «ενώσεως των εκκλησιών», με μια μίνιμουμ δογματική συμφωνία! Αυτή η περίεργη τακτική ακολουθείται εδώ και μισό αιώνα, «διαπιστώνοντας» όσα μας ενώνουν και παραμερίζοντας επιδεικτικά τα όσα μας χωρίζουν!
Τραγική κατάληξη: οι αιρετικοί να εμμένουν στις πλάνες τους, αφού οι «δικοί» μας «ορθόδοξοι» δεν τις καταδεικνύουν και το χειρότερο: να διολισθαίνουν αμβλύνοντας στοιχεία της ορθοδόξου πίστεως προς χάριν της «καλής θελήσεως» προς τους αιρετικούς!
Να αναφέρουμε επίσης και την «Σύνοδο» της Κρήτης (Ιούνιος 2016), η οποία (αποδεδειγμένα πια) συγκροτήθηκε για να εξυπηρετήσει την οικουμενιστική πορεία. Να «ανοιχτεί» η Εκκλησία στον κόσμο, να «βγει από την απομόνωσή της», όπως τονίστηκε σ’ αυτή, δηλαδή να γίνει «κόσμος». Να ταυτιστεί με τις πλάνες και τις κακοδοξίες, αναγνωρίζοντας τις αιρετικές κοινότητες ως «Εκκλησίες»! Όπως είναι γνωστό, σε αυτή δεν ακούστηκε από κανένα στόμα η λέξη «αίρεση»! Δεν καταγνώστηκε καμιά κακοδοξία των ημερών μας, σαν να είναι όλα «μέλι – γάλα» στον σύγχρονο κόσμο! Σαν να μην υπάρχουν πλάνες και αιρέσεις! Και το μόνο που την απασχόλησε ήταν το «άνοιγμα» της Εκκλησίας «στον σύγχρονο κόσμο»! Και μόνο γι’ αυτή την τρομερή «παράλειψη» η «Σύνοδος» αυτή είναι ψευδής, ληστρική και δεν υποχρεούνται οι πιστοί να αποδεχτούν τις ανούσιες αποφάσεις της και οι συμμετέχοντες σ’ αυτή θα δώσουν λόγο στο Θεό! Είναι επιτακτική ανάγκη να συγκροτηθεί άμεσα γνήσια Σύνοδος, η οποία θα καταδικάσει τις υφιστάμενες αιρέσεις και παγκοσμίως θα οριοθετήσει την αληθή πίστη. Είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι αυτό θα γίνει στο μέλλον, η Εκκλησία ανέκαθεν αποβάλλει τα τραύματά της.
Η δράση λοιπόν των σύγχρονων πλανών και αιρέσεων έχει δραματικές και τραγικές επιπτώσεις στην ζωή της Εκκλησίας μας, η οποία βάλλεται πανταχόθεν και ο πιστός λαός μας αλλοτριώνεται σταθερά και αθόρυβα. Όλοι εμείς που ασχολούμαστε με το πρόβλημα των αιρέσεων και μετέχουμε του αντιαιρετικού αγώνος, γνωρίζουμε την ασφυκτική μέγγενη η οποία προσπαθεί να συνθλίψει την Εκκλησία μας, να εκμηδενίσει την Ορθοδοξία μας και να σκυλέψει τους ορθοδόξους πιστούς, στρατολογώντας τους στην ποικίλη πλάνη. Ο εμπνευστής και αρχιεργάτης αυτού του τερατώδους έργου, διάβολος, μαζί με τα επί γης όργανά του, διαθέτουν στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, τεράστια δύναμη, αξιοποιώντας κάθε δυνατότητα της εποχής μας. Χάνονται ψυχές «υπέρ ων Χριστός απέθανε» (Ρωμ.14,15), για τις οποίες έχουμε όλοι μας τεράστια ευθύνη!
Οφείλουμε λοιπόν να εγκαταλείψουμε την απραξία μας και να αναλάβουμε δράση. Εφόσον διαθέτουμε τα προσόντα, οφείλουμε να αγωνιστούμε για την προάσπιση της αμωμήτου ορθοδόξου πίστεώς μας, διότι μόνη αυτή οδηγεί στη σωτηρία. Οφείλουμε να περιφρουρήσουμε και να θωρακίσουμε τους πιστούς ομόδοξους αδελφούς μας από τις λυσσαλέες επιθέσεις των αιρετικών, τους οποίους ο απόστολος Πέτρος δε διστάζει να χαρακτηρίσει «κατάρας τέκνα» (Β΄Πετρ.14) και ο απόστολος Παύλος τις πλάνες τους: «διδασκαλίες δαιμονίων» (Α΄Τιμ.4,1).
Κλείνουμε με την εντολή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού προς όλους τους διαχρονικούς εργάτες Του κατά του ψεύδους και της απάτης: «συλλέξατε πρώτον τα ζιζάνια και δήσατε αυτά εις δέμας προς το κατακαύσαι αυτά, τον δε σίτον συναγάγετε εις την αποθήκην μου» (Ματθ.13,30). Τα ζιζάνια είναι οι κακόδοξες πλάνες, οι οποίες πρέπει να ξεριζωθούν και να καούν, δηλαδή να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά, με την σύμπραξη όλων μας!
Κάνουμε δραματική έκκληση στους αδελφούς μας ορθοδόξους να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της καταστροφής που συντελείται από την σύγχρονη πολυποίκιλη πλάνη και να μείνουν εδραίοι στην «άπαξ αποκαλυφθείση τοις αγίοις πίστη» (Ιουδ.3), η οποία διδάσκεται και βιώνεται μόνον μέσα στην Εκκλησία μας και πουθενά αλλού! Και θέτωμεν αγαπητικώς το όριον των Ιερών Κανόνων, την διακοινωνία με την κακοδοξία, που υποχρεώνει άπαντας στην διακοπή της κοινωνίας και στον αναθεματισμό των διακοινωνούντων. Προσευχόμεθα εμπόνως να μην επιτρέψη Κύριος τοιαύτην τραγωδίαν. Αμήν.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
Login