ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ του υπομνήματος (α΄ επιστολής) του Γέροντος Δαμασκηνού Αγιορείτου, πρώην Αρχιγραμματέως

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
του υπομνήματος (α΄ επιστολής) του Γέροντος Δαμασκηνού Αγιορείτου, πρώην Αρχιγραμματέως

Με ανανεωμένες τις ψηφιακές παραπομπές (συνδέσμους) δημοσιεύουμε συμπληρωματικώς, όπως είχαμε υποσχεθεί, το παράρτημα της πρώτης (υπ. αριθμ. 39, 15-08-2013) επιστολής-υπομνήματος του οσιολογιωτάτου Ιερομονάχου Δαμασκηνού, πρώην Αρχιγραμματέως της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους (1977-78 και 1982-92), προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο Β΄ και την Αγία και Ιερά Σύνοδο.

Στο παράρτημα, αφού ο Γέρων π. Δαμασκηνός έχει εκθέσει επί λέξει τα έντονα σημεία της θρησκειολογικής και διαθρησκειακής σύγκλισης που επιδιώκει το πιλοτικό πρόγραμμα του κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου, Συμβούλου του Υπουργείου Παιδείας και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, και Διευθυντού του Περιοδικού «Θεολογία», επισήμου οργάνου της Ιεράς Συνόδου, αλλά και των περί αυτόν στό τέλος ερωτά: «Ο Χένρυ Κίσσινγκερ και η ομήγυρις της διεθνούς Μασωνίας θα ήτο δυνατόν να ανεύρουν πιστότερον άνδρα από τον κ. Γιαγκάζογλου και την ομήγυριν των εμπειρογνωμόνων του προγράμματος αυτού, δια να αλλάξουν την πνευματικήν φυσιογνωμίαν της Ελλάδος; Ασφαλώς όχι [...] Είναι πλέον επικίνδυνοι όλων των αιρετικών της Ιστορίας».

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Περιέχον ἀποσπάσματα ἐκ τῶν δημοσιευμάτων τοῦ Σταύρου Γιαγκάζογλου καὶ τῶν ὁμοφρόνων του ἐμπειρογνωμόνων τοῦ Πιλοτικοῦ θρησκειολογικοῦ Προγράμματος.

1. Ἐνδεικτικὰ ἀποσπάσματα ἐκ τῶν δημοσιευμάτων τοῦ κ. Γιαγκάζογλου

Ὁ εἰρημένος κ. Γιαγκάζογλου καὶ Σύμβουλος ἀμετακίνητος, ἐν ἀντιθέσει μὲ συναδέλφους του, εἰς τὸ Παιδαγωγικὸν Ἰνστιτοῦτον (ἀπὸ τὸ ἔτος 2003 ἐπὶ Σημίτη, εἰς τὸ τεῦχος 108 τοῦ περιοδικοῦ «ΣΥΝΑΞΗ», σελ. 71-79 βλ. καὶ http://theologylar.blogspot.gr/2008/09/blog-post_06.html), μὲ ἕνα συγκεχυμένον καὶ ἀλληλοσυγκρουόμενον τρόπον συλλογισμῶν, προτείνει ἤδη ἀπὸ τὸ 2008 εἰς τὸν τότε Ὑπουργὸν Παιδείας κ. Στυλιανίδην τὴν μεταβολὴν τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν εἰς θρησκειολογίαν ὡς καὶ νὰ μὴ ἐλέγχεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν.

«Τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν δὲν εἶναι κατήχηση», γράφει, «ἢ μύηση στὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη» (ἔνθ. ἀνωτ., σελ. 75).

«Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ δὲν ὁρίζεται καὶ δὲν ἐποπτεύεται ἀπὸ καμμία Ἐκκλησία, δόγμα, ἢ ὁμολογία, ἐνῶ ἡ διδακτέα ὕλη του καθορίζεται ἀπὸ τὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο»…. «διαφορετικὰ καὶ ἐφ΄ ὅσον ἡ Πολιτεία δὲν σχεδιάζει, οὔτε ἐποπτεύει, τὸ μάθημα γίνεται κλειστὸ καὶ ἄρα ἀνεξέλεγκτο» (ἔνθ. ἀνωτ., σελ. 76).

«... νὰ θεωρῆται ὄχι θρησκευτικὴ κατήχηση ἢ ὁμολογιακὸ μάθημα, ἀλλὰ μάθημα μὲ γνωσιολογικὸ περιεχόμενο» (ἔνθ. ἀνωτ.).

«οἱ μαθηταὶ στιγματίζονται μὲ τὴν ἀπαλλαγὴ ἢ μὴ ἀπαλλαγή» (ἔνθ. ἀνωτ., σελ. 78).

«τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν δὲν ἀποτελεῖ μύηση σὲ μιὰ ἐθνοκεντρικὴ ἢ ὁμολογιακὴ ὀρθοδοξία, ἀλλὰ ἀποτελεῖ γνώση τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς βιβλικῆς ἱστορίας καὶ βιβλικοῦ λόγου» (ἔνθ. ἀνωτ.).

Ἐνῶ δὲ ἡ Ἰταλία ἠγωνίζετο δι΄ ἀναθεώρησιν τῆς ἀποφάσεως τοῦ Πρωτοβαθμίου Εὐρωπαϊκοῦ δικαστηρίου δι΄ ἀποκαθήλωσιν τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπὸ τὰ Δημόσια Σχολεῖα ὁ κ. Γιαγκάζογλου ἔγραφε: «Ἀλήθεια, τί μᾶς ἐμποδίζει σὲ ἕνα σχολεῖο ὅπου φοιτοῦν καὶ ἄλλοι μὴ ὀρθόδοξοι μαθητὲς νὰ προσθέσουμε καὶ ἄλλα θρησκευτικὰ καὶ πολιτισμικὰ σύμβολα ἢ στοιχεῖα; («Τὰ θρησκευτικὰ σύμβολα στὴν ἐκπαίδευση», Νομοκανονικά, Ἑπιθεώρηση Ἐκκλησιαστικοῦ καὶ Κανονικοῦ Δικαίου, ἔτος θ΄, τεῦχος 1 (Ἀπρίλ. 2010), σελ. 23-48 καὶ εἰς τὴν ἱστοσελίδα εἰς τὸ διαδίκτυον http://icthis.net/modules/smartsection/item.php?com_mode=nest&com_order=0&itemid=1357 ), δηλαδὴ δίπλα εἰς τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας νὰ προσθέσωμεν τὰ σύμβολα τοῦ διαβόλου.

Εἰς ἄλλην ἱστοσελίδα του εἰς τὸ διαδίκτυον, http://www.pi-schools.gr/lessons/religious/analekta/40.pdf, γράφει καὶ ἐξωθεῖ τοὺς πολιτικοὺς εἰς τὸν χωρισμὸν Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ κράτος. Θεωρεῖ τὸν λόγον τοῦ Χριστοῦ «μονοφωνικὸν» καὶ μὴ ἀνταποκρινόμενον εἰς τὰς ἀνάγκας μιᾶς «ἐλεύθερης καὶ πλουραλιστικῆς κοινωνίας» (σελ. 6 τοῦ pdf)

«Ἡ προβολὴ νομοθετικῶν ἀξιώσεων ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ συνήθιζε νὰ θεωρῆ τὸν ἑαυτόν της ἐκφραστὴ τῆς Ἑλληνικότητας τοῦ Ἔθνους, συμβιβάζεται μὲ τὴν νέαν Εὐρωπαϊκὴ πραγματικότητα, ποὺ ἰσχύει στὴν Ἑλλάδα; Μία ἀναδρομὴ στὶς τεταμένες σχέσεις Ἐκκλησίας-Πολιτείας, ἀπὸ τὴν μεταπολίτευση, ὥς τὶς μέρες μας, δείχνει, ὅτι ἡ προοπτικὴ τοῦ χωρισμοῦ, ἀργή, ἀλλὰ σταθερή, εἶναι πλέον ἡ ἱστορικὴ μοῖρα τοῦ νέου Ἑλληνισμοῦ. Μία τέτοια ἐξέλιξη θὰ σημάνῃ καὶ τὸ τέλος τῶν ἱστορικῶν προνομίων τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὴν Ἑλλάδα –καὶ σαφῶς τὸ κλείσιμο τοῦ ἱστορικοῦ κύκλου τῶν θρησκευτικῶν, ὡς ὁμολογιακοῦ μαθήματος». (ἔνθ. ἀνωτ., σελ. 7 τοῦ pdf)

Εἶναι ὁπαδὸς τῆς παγκοσμιοποιήσεως καὶ πολυπολιτισμικότητος. Ἀμφισβητεῖ τὴν ἀποκλειστικότητα τῆς Ἀλήθειας τοῦ χριστιανισμοῦ˙ ὑπάρχουν κατ΄ αὐτὸν καὶ ἄλλες ἀλήθειες:

«Ἡ Ἀλήθεια δὲν ἀποδεικνύει τὸν ἑαυτόν της θριαμβολογῶντας βερμπαλιστικὰ πάνω στὶς ἄλλες ἀλήθειες…» (ἔνθ’ ἀνωτ., σελ.13 τοῦ pdf)

«Ἡ σύγχρονη ὀρθοδοξία δὲν πρέπει νὰ προσκολλᾶται ἄγονα καὶ νὰ ἀναπολεῖ νοσταλγικὰ ἐξωραΐζοντας τὸ ἔνδοξο βυζαντινό της παρελθόν, νὰ κλείνεται σὲ ἕνα εἶδος ναρκισσισμοῦ καὶ δυναμοκεντρικῆς καὶ ἰδιοκτησιακῆς ἀντίληψης γιὰ τὴν κατοχὴ τῆς ἀλήθειας.» (ἔνθ. ἀνωτ., σ. 14 τοῦ pdf)


Καὶ εἰς τὰς προτάσεις του καταλήγει μεταξὺ ἄλλων:
«Τὸ Θ. Μ. δὲν πρέπει νὰ εἶναι τὸ κεκτημένο ἐφαλτήριο ποδηγέτησης τῶν συνειδήσεων. Ὁ τύπος τοῦ λαϊκοῦ θεολόγου, ποὺ δὲν ἐξαρτᾶται διοικητικὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, γι΄ αὐτὸ καὶ μπορεῖ νὰ ἀσκεῖ κριτικὰ τὸ λειτούργημά του, εἶναι μία οὐσιαστικὴ ἀνάγκη τοῦ δημόσιου σχολείου» (ἔνθ. ἀνωτ., σελ. 15 τοῦ pdf)

Παραποιεῖ καὶ συκοφαντεῖ τοὺς Πατέρας καὶ τὴν Βίβλον:
«Μέσα ἀπὸ μιὰ θεολογία τῆς πολυπολιτισμικότητας, ὡς ἀλληλοσεβασμός, ἀποδοχὴ καὶ εἰρηνικὴ συνύπαρξη μὲ τὴν θρησκευτικὴ ἢ ὅποια ἄλλη ἑτερότητα, εἶναι διάσπαρτα μέσα στὴ Βίβλο καὶ τὰ πατερικὰ κείμενα». ( «Ἡ φυσιογνωμία καὶ ὁ χαρακτήρας τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος. Ἡ θρησκευτική ἀγωγή στίς σύγχρονες πολυπολιτισμικές κοινωνίες», σελ. 14 τοῦ pdf http://www.pi-schools.gr/lessons/religious/analekta/40.pdf)

2. Ἀπόψεις τῆς ὁμάδος τῶν ἐμπειρογνωμόνων ἐκ τοῦ πιλοτικοῦ προγράμματος, τῆς ὁποίας εἶναι ἐπικεφαλῆς ὁ κ. Γιαγκάζογλου.

Καὶ συνεχίζει ὁ κ. Γιαγκάζογλου: «θά σημάνει γελοιοποίηση τοῦ μαθήματος» ἡ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὰ θρησκευτικά («Ὑπόμνημα», ἔνθ. ἀνωτ., σελ. 78, βλ. http://theologylar.blogspot.gr/2008/09/blog-post_06.html) δηλαδὴ ἡ ἀπαλλαγὴ τῶν μὴ ὀρθοδόξων. Καὶ σχολιάζω: Δὲν εἶναι γελοιοποίησις καὶ ἐμπαιγμὸς τῶν μαθητῶν τοῦ Σχολείου τῶν Ἑλληνοπαίδων, ὅταν αὐτὸς καὶ ἡ ὁμήγυρις τῶν ἐμπειρογνωμόνων –(δέκα ἀπὸ αὐτοὺς εἰς τὰς δύο ὁμάδας εἶναι μέλη τῆς συντακτικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ ἐκπεσόντος ἐκ τῆς ὀρθοδοξίας περιοδικοῦ ΣΥΝΑΞΗ, τοῦ ἀειμνήστου Νέλλα καὶ τέσσαρες ἐξ αὐτῶν, ἐν οἷς καὶ ὁ Γιαγκάζογλου, υἱοὶ ἱερέων, Ὑφαντῆς καὶ Μόσχος καὶ Νευροκοπλῆς) – Εἰς τὸ πρόγραμμα σπουδῶν Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου γράφουν διὰ τὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος (ποῦ εἶσαι προφῆτα Ἱερεμία νὰ γράψῃς νέους θρήνους!): «πληροφοροῦνται γιὰ ἁγίους ἀνθρώπους ἄλλων θρησκειῶν τοῦ κόσμου: Βούδας, Κομφούκιος, Μωάμεθ, Βισνού, Δαλάϊ Λάμα, Γκάντι» (Πρόγραμμα σπουδῶν στὰ θρησκευτικὰ Γυμνασίου, Ἀθῆναι 2011, σελ. 34.35.40.54), ὡς ἀναγράφεται εἰς τὸ διαδίκτυον (βλ. σύνδεσμο στή 1η σημείωση τέλους).

Καὶ σχολιάζω: ποῖος ὀρθόδοξος ἱερεὺς θὰ τολμήσῃ νὰ δώσῃ τὴν θείαν κοινωνίαν εἰς τοιούτους ἀναξίους τοῦ ὀνόματος τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ, προδότας θεολόγους; Καὶ συνεχίζουν:

«Σύμβολα θρησκειῶν: ὁ Σταυρός,… τὸ ἄστρον τοῦ Δαυίδ, ἡ ἡμισέληνος, … τὸ ὄνομα τοῦ Ἀλλάχ … σβάστικα (ἰνδουϊσμός) … τὸ ὤμ τοῦ Βούδδα, ἀχίμζα» (Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικὰ Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου, ἐν τῷ διαδικτύῳ, σελ. 36 τοῦ pdf http://www.protagon.gr/resources/toolip/doc/2012/12/15/ps-8rhskeytika-3182011.pdf). Καὶ ἐν συνεχείᾳ τοποθετοῦν τὴν προσευχὴ τοῦ Χριστοῦ δίπλα στὶς ἄλλες θρησκευτικὲς παραδόσεις: «ἀντιλαμβάνονται (τὰ παιδιά) τὴν θέση τῆς προσευχῆς στὶς ἄλλες θρησκευτικὲς παραδόσεις» - δηλαδή ἐπισημαίνουν τὴν οἰκουμενικὴ διάσταση τῆς προσευχῆς – «ἀναγνωρίζουν τὸ ρόλο τῆς προσευχῆς στὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Ἡ πρωϊνὴ προσευχὴ στὸ Σχολεῖον, Ἁγιασμὸς… εἰκόνες προσευχῆς ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο… τρεῖς παῖδες ἐν τῇ καμίνῳ… ὁ Ἰησοῦς προσεύχεται… Τελώνης καὶ Φαρισαῖος… Πῶς προσεύχονται οἱ Μουσουλμᾶνοι, προσευχὲς Ἑβραίων –Σεμά, Παγκόσμιοι τόποι προσευχῆς… (τζαμιά, ναούς, βωμούς… προσευχὴ (ἁγίου!) Φραγκίσκου τῆς Ἀσίζης… Διαφορετικοὶ τόποι προσευχῆς στὴν Ἱερουσαλὴμ (ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 46) (σημ. γράφοντος: ἐννοοῦν τὸν Πανάγιον τάφον, τὸ τεῖχος τῶν δακρύων καὶ τὸ τέμενος τοῦ Ὀμάρ) καὶ ὅλα αὐτὰ εἰς τὰ παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ, χωρὶς νὰ λένε τί εἶναι πλάνη καὶ τί Ἀλήθεια, ποῦ εἶναι ὁ διάβολος καὶ ποῦ ὁ Θεός. Ἄφρονες! Οὐχὶ Θεολόγοι.

Καὶ συνεχίζουν: «ἕνα παιδὶ βαπτίζεται εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Βάπτισμα Χρίσμα Ρωμαιοκαθολικῶν - Προτεσταντῶν. Τελετὲς ἐνηλικιώσεως σὲ θρησκεῖες τοῦ κόσμου: Μπάρ Μιτσβά, ἐνηλικίωση Μουσουλμάνων, Ἰνδουϊστῶν. Γιορτὲς τοῦ κόσμου γεμᾶτες χαρὰ καὶ φῶς. Χανουκά. Diwali» (ἔνθ. ἀνωτ., σελ. 49.)


«Τὰ δικαιώματα τῶν παιδιῶν. Ἡ παγκόσμια γλῶσσα τῶν παιδιῶν: παιχνίδι, τέχνη, μουσική» (ἔνθ. ἀνωτ., σελ. 39)
 
«Ἡ ἁμαρτία δὲν τιμωρεῖται, συγχωρεῖται» (ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 124). Σημείωση γράφοντος: τότε γιατί ὁ Θεὸς ἔριξε πῦρ ἐξ οὐρανοῦ εἰς τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα;
- Ἰὼβ: ἡ διατύπωση ἑνὸς αἰνίγματος (ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 124)

- Τὸ μεγάλο ζήτημα τῆς θεοδικίας στὸ Ἰσλάμ (αὐτόθι)

- Νὰ βροῦν στοιχεῖα γιὰ τὶς ὄψεις τῆς σύγχρονης θεολογίας: «-θεολογία τῆς ἀπελευθέρωσης-Φεμινιστικὴ θεολογία» (ἔνθ. ἀνωτ., σελ. 126)

- «Τὸ βιβλίο τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Ἰωάννη: ὄχι κινδυνολογία, ἀλλὰ ποιητικὲς εἰκόνες γιὰ τὴν Βασιλεία» (ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 128)

- «Βουδισμὸς -ἡ ζωὴ εἶναι πόνος -ἀνακύκληση τῶν ὑπάρξεων» (ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 125)

- «Γνῶμες συγχρόνων γιὰ τὸν Ἰησοῦ, ἑνὸς Ἑβραίου (π.χ. Μποῦμερ), ἑνὸς Ἰνδουϊστὴ (π.χ. Γκάντι) καὶ ἑνὸς ἀγνωστικιστὴ (π.χ. Μαρσὲλ Μαρσώ)» (ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 103)

- «Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς στὸ Κοράνι καὶ στὴ λογοτεχνία τοῦ Ἰσλάμ» (αὐτόθι)

- «Ἀπὸ τὴν εἰκόνα στὴν ὁμοίωση: Ὁ Ἅγιος Σέργιος Ραντονέζ -ὁ Φραγκῖσκος καὶ ἡ Κλάρα τῆς Ἀσίζης» (ἔνθ’ ἀνωτ. σελ. 104)

- Τί συμβαίνει ὅταν θεωροῦμε ξένο τὸν διαφορετικὸ ἀπὸ μᾶς; (μισαλλοδοξία, ρατσισμός, διακρίσεις, πόλεμοι, γενοκτονίες καὶ «ὁλοκαυτώματα», στίγματα τοῦ πολιτισμένου κόσμου). Ἡ νομικὴ κατοχύρωση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. (ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 106) (σημ. τοῦ γράφοντος: Ἀλήθεια, οἱ Μασῶνοι τοὺς ἐδίδαξαν τί θὰ περιλάβουν εἰς τὸ πρόγραμμα;)

- «ἐξετάζουν καὶ ἀξιολογοῦν τὸν ῥόλον τῆς διάσπασης καὶ τῆς ἀντιπαλότητος καὶ σὲ ἄλλες θρησκεῖες. Ἀναγνωρίζουν καὶ διερευνοῦν τὶς προσωπικές τους ἰδέες». «Ἀπὸ τὶς ἐμπειρίες τῶν ἐφήβων: συγκρούσεις ποὺ τραυματίζουν (μὲ φίλους, γονεῖς, σχολικὸ περιβάλλον). «Ἀπὸ τὴν ἱστορία τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας: χριστιανοὶ ποὺ διώκουν χριστιανούς» … «τὸ Σχῖσμα: Αἰτίες, πρόσωπα, γεγονότα». «Ἡ θρησκευτικὴ νομιμοποίηση τῆς βίας, σταυροφορίες» (ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 108).

- «Ἱερὲς Γραφὲς τῶν θρησκειῶν… Κοράνιο, Βέδες, βουδιστικὴ τριπιτάκα. Ἡ ἰνδικὴ τζαϊνιστικὴ ἀρχὴ τῆς ἀχίμζα, τῆς μὴ βίας πρὸς ὅλα τὰ ζωντανὰ ὄντα…» (ἔνθ’ ἀνωτ., σελ.108).

Σκοποὶ τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν:
- «ἀνάδειξη τῶν οἰκουμενικῶν ἀξιῶν τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ τῶν ἄλλων θρησκειῶν τοῦ κόσμου..»… «τὴν κατανόηση τῆς ἐποχῆς καὶ τῶν ἀναγκῶν της καὶ τὴν μεθερμηνεία τοῦ θεολογικοῦ λόγου στὶς σὐγχρονες πολυπολιτισμικὲς κοινωνίες» (ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 22).

Πλείονα δύναται πᾶς ἐνδιαφερόμενος νὰ ἀνεύρῃ εἰς τὰς ἱστοσελίδας τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ τὰς ἱστοσελίδας τοῦ κ. Γιαγκάζογλου, ὡς καὶ εἰς τὸ Περιοδικὸν ΣΥΝΑΞΗ.

Διερωτᾶται ὁ καλοπροαίρετος ἀναγνώστης εἶναι οὗτοι ὀρθόδοξοι θεολόγοι; Ὁμολογοῦν τὸν Χριστὸν ἢ φοβοῦνται κατὰ τὴν Σημίτειον λογικὴν τὸν θρησκευτικὸν στιγματισμόν;

Ἀλήθεια! Ὁ Χένρυ Κίσσινγκερ καὶ ἡ ὁμήγυρις τῆς διεθνοῦς Μασωνίας θὰ ἦτο δυνατὸν νὰ ἀνεύρουν πιστότερον ἄνδρα ἀπὸ τὸν κ. Γιαγκάζογλου καὶ τὴν ὁμήγυριν τῶν ἐμπειρογνωμόνων τοῦ προγράμματος αὐτοῦ, διὰ νὰ ἀλλάξουν τὴν πνευματικὴν φυσιογνωμίαν τῆς Ἑλλάδος; Ἀσφαλῶς ὄχι.

Οὐδαμοῦ εἰς τὸ Πιλοτικὸν πρόγραμμά των ἀναφέρεται ἡ λέξις Θεάνθρωπος διὰ τὸν Χριστόν, οὐδαμοῦ Θεοτόκος, οὐδαμοῦ ὁμιλοῦν διὰ τὸ ἦθος τοῦ ἀνθρώπου, οὐδαμοῦ διὰ τὰ ἔργα καὶ τὸ φρόνημα τῆς σαρκός, διὰ τὴν σωφροσύνην καὶ ὅτι τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Οὐδὲ καταδικάζουν, τὴν πορνείαν, ὁμοφυλοφιλίαν κ.λπ. Γι΄ αὐτοὺς τὸ ἦθος τοῦ ἀνθρώπου δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει. Τοὺς ἐνδιαφέρει μόνον ἡ γνῶσις τῶν θρησκειῶν καὶ τί συνέβαλον αἱ θρησκεῖαι εἰς τὸν Πολιτισμόν.

Ὁ διάβολος, ἡ ἁμαρτία καὶ ὁ θάνατος εἶναι δι΄ αὐτοὺς περιφρονητέα καὶ ἀσήμαντα θέματα διὰ νὰ πληροφορήσουν τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς λαθρομετανάστας περὶ αὐτῶν. Δὲν λέγουν εἰς τὰ παιδιὰ ὅτι ὁ Μόνος νικητὴς τῆς ἁμαρτίας, τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ θανάτου εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ὅτι εἶναι ὁ Μόνος ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ ποὺ ὁδηγεῖ εἰς τὸν Θεόν! «Τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν ἀργύριον καὶ χρυσίον, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων…ὅμοιοι αὐτοῖς γένοιντο οἱ ποιοῦντες αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ’ αὐτοῖς» (Ψαλμός 134)

Φρονῶ ταπεινῶς καὶ πάλιν ὅτι πρέπει ἡ Σεπτὴ Ἱεραρχία νὰ τοὺς καλέσῃ εἰς μετάνοιαν καί, ἐὰν ἀρνηθοῦν, νὰ τοὺς ἀποκόψῃ ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ὡς σεσηπότα μέλη.

Αἱ ἀπόψεις των, ὁ τρόπος ποὺ τὰς παραθέτουν, τὸ περιεχόμενον τῶν προτάσεων των, μόνον σύγχυσιν δύνανται νὰ προκαλέσουν εἰς τὰ ἀθῶα εἰσέτι πλάσματα τοῦ Δημοτικοῦ καὶ τοῦ Γυμνασίου.

Ἀντιμετωπίζουν τὴν Ἑλλάδα, ὡς μίαν χώραν διαθρησκειακῆς ἱεραποστολῆς, τύπου ζούγκλας ἀφρικανικῆς, ποὺ δὲν ἔχει ἱστορίαν, θρησκείαν καὶ πολιτισμόν. Εἶναι πλέον ἐπικίνδυνοι ὅλων τῶν αἱρετικῶν τῆς Ἱστορίας.

Σημειώσεις τέλους (με σύνδεσμο)


[1] Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Γυμνασίου
http://digitalschool.minedu.gov.gr/info/newps/%CE%98%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC/%CE%A0%CE%A3%20%CE%98%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%E2%80%94%20%CE%93%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF.pdf