Η απάτη της Αστρολογίας

Ἡ ἀπάτη τῆς ἀστρολογίας

Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, Δάσκαλος Γ’ Ἀρσακείου –  Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης

Ἡ ἀστρολογία δὲν ἀνήκει στὸ χῶρο τῆς ἐπιστήμης, ἀλλὰ εἶναι μία ψευδοεπιστήμη, δεδομένου ὅτι δὲν ἀκολουθεῖ τὶς ἐπιστημονικὲς μεθόδους γιὰ τὴν ἐξαγωγὴ συμπερασμάτων. Οἱ ἀπαρχές της ἀνάγονται στὴν ἀρχαία Μεσοποταμία, ἀλλὰ φαίνεται ὅτι συστηματοποιήθηκε κατὰ τοὺς ἑλληνιστικοὺς χρόνους (1ος π.Χ. αἰώνας). 

Οἱ ἄνθρωποι τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, γνώριζαν ἐλάχιστα γιὰ τὴ φύση τῶν οὐρανίων σωμάτων καὶ τοὺς νόμους ποὺ τὰ διέπουν. Εἶχαν πλανηθεῖ, πιστεύοντας ὅτι ἡ θέση ποὺ εἶχε ὁ Ἥλιος καὶ οἱ πλανῆτες σὲ σχέση μὲ κάποιους ἀστερισμούς, κατὰ τὴ στιγμὴ τῆς γέννησης ἑνὸς ἀνθρώπου, καθόριζε τὸ μέλλον του. Ἔτσι, ἀναπτύχθηκε ὁλόκληρη τεχνική, γιὰ τὴν κατασκευὴ ἀτομικοῦ ὡροσκοπίου. Πίστευαν ὅτι τὸ ὡροσκόπιο αὐτὸ ἀντανακλοῦσε τὴν τύχη τοῦ συγκεκριμένου ἀνθρώπου.

Τὸ ὅτι πολλοὶ συνάνθρωποί μας δίνουν βάση στὶς ἀστρολογικὲς προβλέψεις, δὲν σημαίνει ὅτι ἡ ἀστρολογία εἶναι ἀληθινή. Ἔτσι, πολλοὶ ἄνθρωποι  πιστεύουν ἀπὸ παράδοση, μία καὶ ἡ  ἀστρολογία εἴδαμε ὅτι ἔχει βαθὺ ἱστορικὸ παρελθόν. Πιστεύουν ἐπίσης κι ἀπὸ ἄγνοια, ἀφοῦ δὲν ἔχουν λάβει ὑπόψη τους τὰ πορίσματα τῆς ἀστρονομικῆς ἐπιστήμης. Πιστεύουν τέλος, γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν τὴν ἔμφυτη περιέργεια, μία καὶ ὁ ἄνθρωπος ἀγωνιᾶ καὶ ἀναζητᾶ διάφορους τρόπους, γιὰ νὰ μάθει τὸ μέλλον του. Καὶ αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι ποὺ ἐκμεταλλεύονται οἱ ἀστρολόγοι.

Ὡστόσο δὲν ὑπάρχει καμία ἀμφιβολία ὅτι ἡ ἀστρολογία εἶναι ἐντελῶς ξεπερασμένη καὶ ἀναξιόπιστη πηγὴ «γνώσης». Εἶναι ἕνα ἀκόμα κατάλοιπο τοῦ εἰδωλολατρικοῦ τρόπου σκέψης, ποὺ θεοποιοῦσε ἀκόμα καὶ τὰ ἄστρα. Μέσῳ τῆς ἀστρολογίας, ὁ διάβολος, ὁ ἀρχηγὸς τοῦ ψεύδους, βρῆκε ἀκόμα ἕνα εὔσχημο τρόπο, γιὰ νὰ παρασύρει καὶ νὰ ἐξαπατᾶ τοὺς ἀνθρώπους. Ἀλλὰ ἡ ἀστρολογία δὲν καταρρίπτεται μόνο ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ πίστη, ἀλλὰ κι ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ἐπιστήμη. Ἂς δοῦμε μερικὰ λογικὰ καὶ ἐπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα  ποὺ ἀποδομοῦν πλήρως τὴν ἀστρομαντεία:

Καθημερινὰ δημοσιεύονται σὲ ἐφημερίδες, καὶ περιοδικὰ διάφορα ὡροσκόπια. Ἂν κάνει κάποιος μία συλλογὴ αὐτῶν τῶν ὡροσκοπίων θὰ διαπιστώσει ὅτι κανένα ὡροσκόπιο δὲν ταυτίζεται μὲ τὸ ἄλλο. Ἐφόσον ὅμως ἡ ἀστρολογία ἰσχύει, γιατί οἱ ἀστρολόγοι δὲν συμφωνοῦν μεταξύ τους;

Ὁ κάθε ἀστερισμὸς δὲν ἀποτελεῖ μία ἑνιαία ὁμάδα ἄστρων, ἀλλὰ   ἄστρα ξεχωριστὰ μὲ τεράστιες ἀποστάσεις μεταξύ τους, τὰ ὁποῖα μόνο ἡ ἀνθρώπινη φαντασία συνένωσε σὲ ἕνα  σχῆμα. Ἑπομένως οἱ ἀστερισμοὶ δὲν ὑπάρχουν στὴν πραγματικότητα, ἀλλὰ μόνο στὸν χάρτη.

Θὰ πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι ἡ Γῆ ἐκτὸς ἀπὸ τὴν περιστροφικὴ κίνηση γύρω ἀπὸ τὸν ἑαυτό της καὶ τὴν περιφορά της γύρω ἀπὸ τὸν Ἥλιο ἐκτελεῖ κι ἄλλες κινήσεις. Μία ἀπὸ αὐτὲς εἶναι ὅτι ὁ ἄξονας τῆς Γῆς μετατοπίζεται διαγράφοντας τὴν περίμετρο τῆς βάσης ἑνὸς κώνου στὸ χῶρο, γιὰ τὴν ὁποία χρειάζεται 26.000 χρόνια. Ἡ κίνηση αὐτὴ ὀνομάζεται στὴ γλῶσσα τῆς ἀστρονομίας «μετάπτωση τῶν ἰσημεριῶν». Αὐτὸ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα οἱ ἀστερισμοὶ ποὺ βλέπουμε σήμερα στὸν οὐρανό, νὰ εἶναι μετατοπισμένοι χρονικὰ σὲ σχέση μὲ τὴν ἀρχαιότητα. Γιὰ παράδειγμα πρὶν ἀπὸ 2.000 χρόνια ἡ ἀρχὴ τῆς ἄνοιξης συνέπιπτε μὲ τὸν ἀστερισμὸ τοῦ Κριοῦ, ἐνῷ σήμερα συμπίπτει μὲ τὸν ἀστερισμὸ τῶν Ἰχθύων. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ θαυμάζουν, ἐπειδὴ ὁ χαρακτήρας τους συμπίπτει μὲ τὸ χαρακτῆρα τοῦ ζῳδίου τους, κάνουν μέγα λάθος, γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο ὅτι διαβάζουν ἄλλο ζῴδιο κι ὄχι τὸ δικό τους! (Βλ. Κρυσταλλία Χαλκιᾶ, Τὸ ἡλιακὸ σύστημα μέσα στὸ Σύμπαν, Πανεπιστημιακὲς ἐκδόσεις Κρήτης, σελ. 492 – 493 ).

Σύμφωνα μὲ τὸ νόμο τῆς παγκόσμιας ἕλξης, ἡ ἐπίδραση ἑνὸς σώματος σὲ ἕνα ἄλλο ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ μᾶζα τους κι ἀπὸ τὴν ἀπόσταση ποὺ ἔχουν μεταξύ τους. Ὅσο αὐξάνεται ἡ ἀπόσταση μεταξὺ δύο σωμάτων τόσο μικραίνει ἡ ἐπίδραση τοῦ ἑνὸς πρὸς τὸ ἄλλο. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ οἱ ἐπιδράσεις τῶν πλανητῶν στὸν ἄνθρωπο εἶναι μηδενικές, ἀφοῦ ἡ ἀπόσταση ποὺ τοὺς χωρίζει εἶναι τεράστια. Οἱ ἄνθρωποι καὶ τὰ ἀντικείμενα ποὺ βρίσκονταν γύρω μας τὴ στιγμὴ τῆς γέννησής μας, ἀσκοῦσαν πάνω μας πολὺ μεγαλύτερη ἐπίδραση ἀπὸ αὐτὴ ποὺ μᾶς ἀσκοῦσε ὁ ζῳδιακὸς ἀστερισμός, ὁ ὁποῖος βρισκόταν μερικὰ ἔτη φωτὸς μακριά μας. Γιὰ παράδειγμα, ἕνας μαιευτήρας, ποὺ ἀπέχει 0,5 τοῦ μέτρου ἀπὸ ἕνα νεογέννητο παιδὶ κι ἔχει μᾶζα 75 κιλά, ἔχει κατὰ 24 φορὲς μεγαλύτερη βαρυτικὴ ἐπίδραση πάνω στὸ νεογέννητο ἀπὸ αὐτὴν τοῦ πλανήτη Ἄρη.

Ὅσοι νομίζουν ὅτι ὑπάρχει τρόπος, γιὰ νὰ προβλέψουν τὸ μέλλον τους ὄχι μόνο ματαιοπονοῦν, ἀλλὰ καὶ  παραπλανῶνται οἰκτρά. Εἶναι κρῖμα τὴ στιγμὴ ποὺ τὸ χριστιανικὸ φῶς διέλυσε τὰ σκότη τῶν προλήψεων καὶ τῆς δεισιδαιμονίας καὶ ἡ ἀστρονομικὴ ἐπιστήμη ἔχει σαφῶς ξεκαθαρίσει τὴ θέση της,  κάποιοι  νὰ εἶναι ἀκόμα δέσμιοι ἀπὸ ἀφέλεια καὶ ἄγνοια σὲ προεπιστημονικὲς καὶ εἰδωλολατρικὲς ἀντιλήψεις.

Ορθόδοξος Τύπος

Αναδημοσίευση από Ακτίνες