Εάν έγινα μοναχός είτε από αντίθεσι προς τον επιχειρούμενο εκλατινισμό, είτε από την οποιαδήποτε επιδίωξι προσωρινής αναγνωρίσεως και τιμής που χάνεται μαζί με αυτόν τον βίο, και όχι για τις προς τον Κύριο υποσχέσεις από παλαιά, και για αληθινή επίτευξι μετανοίας προς τον Θεό, και αποφυγήν κάθε τιμής και αναπαύσεως, να κολάζεται η ψυχή μου αιωνίως.
Εάν δεν ήταν και δεν είναι η πρόθεσίς μου να ζώ και να ζήσω το υπόλοιπο του βίου μου στο Άγιον Όρος του Άθω, και εάν δεν το επεδίωξα αυτό πραγματικά για να αποκτήσω την εμπειρία του Θεού - εάν βεβαίως θα μου το επιτρέψει ο Κύριος,- να μην αξιωθώ να δω το πρόσωπο του Κυρίου.
Εάν με κράτησε στην πόλι άλλος λογισμός, εκτός από το να μη νομισθή από εμένα τον ίδιο και από όλους τους άλλους ορθοδόξους χριστιανούς, ότι με το να φύγω από την πόλι κινδύνευσε αυτή για θέματα πίστεως, να διαγραφώ από το βιβλίο της ζωής.
Εάν αδιαφόρησα για κάτι, όσο φρόντιζα για την οργάνωσι της πίστεως και της Εκκλησίας, παρ' όλο που προέβλεπα και προέλεγα, τις δοκιμασίες αυτές, που μας στέλνει ο Θεός, από αυτήν την ευθύνη εγώ δεν θα απάλλαγα τον εαυτό μου, αφού τους έχω όλους μάρτυρες, και τον υψηλότατο βασιλέα και τους εκκλησιαστικούς και σχεδόν ολόκληρη την οικουμένη, ότι οι σχετικές συμβολές μου διαδόθηκαν παντού. Εάν δεν ποθώ την ειρήνευσι των Εκκλησιών και την ομόνοια όλων των χριστιανών, αλλά βεβαίως την αληθινή και πιστή και εκκλησιαστική και δίκαιη και σωτήριο, να μη ειρηνεύση η ζωή μου....
Εγώ την αγία μητέρα, αυτήν την Εκκλησία, μαζί με τους τρείς αγιωτάτους Πατριάρχες, είχα πάντοτε και έχω αληθινή μητέρα των ορθοδοξων χριστιανών, στην οποία, όπως στην αρχή του κηρύγματος, σύμφωνα με την πρόρρησι του Κυρίου, δοκιμάζεται η πίστις από τις διάφορες επιθέσεις της αποστασίας, αυτής της Εκκλησίας όλα τα δόγματα αποδέχομαι θερμά ως θεία και αληθέστατα και πρόξενα σωτηρίας.
Μεταξύ αυτών είναι και το ότι το Πνεύμα το Άγιον εκπορεύεται δηλαδή υπάρχει, από τον Θεό Πατέρα, όπως λέγει το Σύμβολο όλων των οικουμενικών Συνόδων. Όχι βεβαίως από τον Πατέρα και τον Υιό, όπως διαλαμβάνει το λατινικό σύμβολο και ο Φλωρεντινός όρος, το δόγμα αυτό το αναπτύσσουν με ανήκουστα επιχειρήματα. Υποστηρίζω την Αγία και μεγάλη Σύνοδο, που συγκροτήθηκε κατά του λατινόφρονος Βέκκου, και την θεωρώ βεβαίως οικουμενική, διότι η απουσία του σχησματικού δεν της αφαιρεί τον οικουμενικό χαρακτήρα. Και την φοβερή εκείνη απόφαση με τους αφορισμούς και αναθεματισμούς τρέμω ως ιερή και θείαν απόφασι, που καθορίζει, βάζοντας τα όρια που πρέπει, και για τα λατινικά δόγματα και για το μνημόσυνο του Πάπα.
Μένω σταθερός: Στην υπόσχεσι που έκανα μπροστά στον Θεό, τους αγγέλους και τους ανθρώπους, όταν αναχωρούσε προς τον Θεό ο μακάριος Εφέσου. Στις συζητήσεις που έκανε με τον επίσκοπο Κορτώνης για την ανάδειξι της αληθείας που έχουμε. Στα πολλά και διάφορα συγγράματα, τα οποία παρουσίασα υπερασπιζόμενος την πάτριο πίστη ως δώρο Θεού. Στην Ομολογία της πίστεώς μου, μάλλον δε όλης της Εκκλησίας, την οποία εξέδωσα επεξειργασμένη πρίν από τρία χρόνια.
Στις υπογραφές τις οποίες υπογράψαμε μαζί με τους τότε εκκλησιαστικούς, που συμφωνούσαν, κατά τον καιρό του λεγάτου, και αργότερα, μετά την πρεσβεία του κυρ Βρυεννίου, με την οποία δεν συμφώνησα για να μη αποδεχθήτε ποτέ το μνημόσυνο του Πάπα, όσο θα είμαστε στα βασικά δόγματα της πίστεως διαιρημένοι και δεν θα συμφωνούμε μαζί του με την απόφαση της Συνόδου και των αγίων Πατέρων μας και όλων των καθηγεμόνων...κ.τ.λ.
Χειρόγραφο Μόσχας 208
Τα κείμενα του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού και του Πατριάρχου Γενναδίου είναι από το βιβλίο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΛΛΑΣ, ήτοι περί των Ελλήνων των γραψάντων ΚΑΤΑ ΛΑΤΙΝΩΝ, υπό Ανδρονίκου κ. Δημητρακόπουλου Αρχιμανδρίτου, εν Λειψία 1872. Η απόδωσις στην απλή γλώσσα έγινε από τον κ. Δημήτριον Ρίζον, Θεολόγον-Φιλόλογον.
Login