Πεντηκοστιανοί εναντίων Πεντηκοστιανών

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ
Μία ακόμη περίπτωσις


Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

[Το άρθρο αυτό αφιερώνεται στη μνήμη ενός σπουδαίου και αθόρυβου αγωνιστή εναντίον της ποικιλόμορφης πλάνης και προμάχου της ορθοδόξου πίστεως, του π. Δανιήλ Γούβαλη (1940-2009)].

Ο παγκόσμιος Πεντηκοστιανικός-«Χαρισματικός» χώρος δεν έχει, μεταξύ των άλλων γνωρισμάτων του, μόνο τη χαοτική υποδιαίρεσή του, όπως τον κατηγορούν και οι ίδιοι οι προτεστάντες1, αλλά ταυτοχρόνως έχει και ως γνώρισμα την κριτική μια πεντηκοστιανικής κίνησης εναντίον άλλων για διάφορες διδασκαλίες και λατρευτικές πρακτικές, που έχουν υιοθετήσει.

Δεν υπάρχει πεντηκοστιανική αιρετική κίνηση στον κόσμο, που να μη ισχυρίζεται ότι είναι η αληθινή Εκκλησία και ότι τηρεί με απόλυτη πιστότητα την Αγία Γραφή. Από την άλλη πλευρά έρχονται εκπρόσωποι και κινήσεις του ίδιου χώρου, που κατηγορούν άλλους Πεντηκοστιανούς ότι αθετούν το Ευαγγέλιο και διδάσκουν αντιευαγγελικές θέσεις ως δήθεν χριστιανικές.

Ταυτοχρόνως όμως, για λόγους εξωραϊσμού της πραγματικότητας, σχετικά με το πεντηκοστιανικό-«χαρισματικό» χάος, αλλά και για προφανείς σκοπιμότητες προβαίνουν σε διάφορες διακηρύξεις και διαβεβαιώσεις. Μία τέτοια τοποθέτηση έχει εκφραστεί παλαιότερα και έχει καταγραφεί στον «Χριστιανισμό», δημοσιογραφικό έντυπο της «Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας της Πεντηκοστής» και μάλιστα ως απάντηση του χώρου σε ερώτημα αναγνώστριας προς την εφημερίδα τους για το ποιοι είναι και τι πιστεύουν.

Αναφέρουν πολύ χαρακτηριστικά μεταξύ των άλλων, εκεί: «Οι χριστιανοί της Πεντηκοστής με την πλήρωση του Αγίου Πνεύματος και το θαύμα των ξένων γλωσσών, έχουν ενοποιηθεί σε μία διδασκαλία, που είναι πάγια και την πιστεύουν σε 224 χώρες, που υπάρχουν και κηρύττουν»2.

Ο ίδιος ο χώρος όμως μας αποκαλύπτει και κάτι άλλο, που έρχεται σε αντίθεση με τον παραπάνω ισχυρισμό, καθώς μέμφεται άλλες πεντηκοστιανικές κινήσεις, σχετικά με το θεσμό της δεκάτης, που έχουν υιοθετήσει.

Οι μαρτυρίες του χώρου είναι αποκαλυπτικές. Ας τις δούμε:
α) «Οι εκκλησίες έχουν θεσπίσει με μεγάλο φανατισμό τα δέκατα(…). Μεταφέρανε λοιπόν τα δέκατα στην Καινή Διαθήκη, που δεν τα γράφει πουθενά και υποχρεώνουν τους πιστούς να δίνουν το 10% του μισθού τους στην εκκλησία(…). Και έτσι οι ποιμένες και οι εκκλησίες γίνονται πάμπλουτες, οι δε πιστοί καταπιέζονται»3.

β) «Πού βρήκαν όμως γραμμένο οι σημερινοί κήρυκες και ποιμένες και ιδιαίτερα των εκκλησιών της Πεντηκοστής το σύστημα αυτό, να απαιτούν από τα μέλη των εκκλησιών τους, να δίνουν το 10% των εισοδημάτων τους στην εκκλησία; (…) Οι εκκλησίες σήμερα σκανδαλίζουν τους ανθρώπους με τα δέκατά τους. Πιέζουν και στενοχωρούν τους ειλικρινείς χριστιανούς, που πολλές φορές αδυνατούν να δώσουν ακριβώς το 10% και οι εκκλησίες και προπαντός οι κήρυκες και οι ποιμένες γίνονται πάμπλουτοι και στο τέλος το ρίχνουν στη χλιδή και στην πολυτέλεια»4.

γ) Η τρίτη μαρτυρία με αντικείμενο πάλι την παρουσία των δεκάτων σε διάφορες Πεντηκοστιανικές ομάδες είναι ακόμη πιο αποκαλυπτική: «Οι εκκλησίες της Πεντηκοστής, που έχουν και υγιαίνουσα διδασκαλία, έχουν μολυνθεί έστω και λίγο από διδασκαλίες του Ιουδαϊσμού»5.

Διαβάζοντας κάποιος αυτές τις μαρτυρίες αναρωτιέται τι να πρωτοεπισημάνει.
i) Τη διάψευση από τον ίδιο χώρο και το ίδιο έντυπο του ισχυρισμού σχετικά με τη διδασκαλία των Πεντηκοστιανών ότι «έχουν ενοποιηθεί σε μια διδασκαλία που είναι πάγια».
ii) Τον ισχυρισμό των ιδίων ότι έχουν ομάδες που διδάσκουν αντιευαγγελικές διδασκαλίες ως ευαγγελικές και μάλιστα με «μεγάλο φανατισμό», κατά δήλωσή τους και θέτουν το ερώτημα: «Πού βρήκαν όμως γραμμένο οι σημερινοί κήρυκες και ποιμένες και ιδιαίτερα των εκκλησιών της Πεντηκοστής το σύστημα αυτό, να απαιτούν από τα μέλη των εκκλησιών τους, να δίνουν το 10% των εισοδημάτων τους στην εκκλησία;».
iii) Αν αυτοί οι Πεντηκοστιανοί κήρυκες και ποιμένες, όπως τους κατηγορούν άλλοι Πεντηκοστιανοί, έχουν «μολυνθεί», κατά δήλωσή τους, από διδασκαλίες του Ιουδαϊσμού, τότε τι είδους πνεύμα είναι αυτό που υποτίθεται ότι είναι παρόν σε ομάδες, που αθετούν το Ευαγγέλιο και διδάσκουν αντιευαγγελικές διδασκαλίες;
iv) Αν οι εν λόγω Πεντηκοστιανικές κινήσεις με τα δέκατα, κατά δήλωσή τους, «και προπαντός οι κήρυκες και ποιμένες γίνονται πάμπλουτοι και στο τέλος το ρίχνουν στη χλιδή και στην πολυτέλεια» ή «οι ποιμένες και οι εκκλησίες γίνονται πάμπλουτες, οι δε πιστοί καταπιέζονται» τι έγινε εν προκειμένω, το αυταρέσκως προβαλλόμενο και η υποτιθέμενη «πλήρωση του Αγίου Πνεύματος και το θαύμα των ξένων γλωσσών»; Τι είδους πνεύμα είναι παρόν στις συνάξεις τους;
Φυσικά για τον ορθόδοξο χριστιανό η απάντηση είναι εύκολη. Είναι μία επιπλέον απόδειξη η πολεμική των Πεντηκοστιανών εναντίον Πεντηκοστιανών ότι εν προκειμένω βρισκόμαστε σ’ ένα χώρο, στον οποίο είναι έκδηλη η «ενέργεια πλάνης» (Β’ Θεσ. 2, 11).

Σημειώσεις:
1. Βλ. J. F. Mac Arhur, Jr., Charismatic Chaos, Grand Rapids, Michigan 1992.
2. Βλ. Χριστιανισμός, Αρ. Φ. 101, Απρίλιος, 1992, σ. 7.
3. Βλ. Χριστιανισμός, Αρ. Φ. 30, Απρίλιος, 1988, σ. 3.
4. Βλ. Χριστιανισμός, Αρ. Φ. 32, Απρίλιος, 1988, σ. 4.
5. Βλ. Χριστιανισμός, Αρ. Φ. 37, Απρίλιος, 1989, σ. 1.

Ορθόδοξος Τύπος, Αριθμός Φύλλου 1991, 27 Σεπτεμβρίου 2013